«Πριγκίπισσα», μόνη, ψάχνει με αγγελία και… αμοιβή
Αν ζούσαμε στο 1790 η ηρωίδα μας θα λεγόταν Ραπουνζέλ, θα ζούσε σε έναν απομακρυσμένο, ψηλό πύργο με μόνο ένα δωμάτιο κι ένα παράθυρο και κανέναν τρόπο πρόσβασης και διαφυγής. Η Ραπουνζέλ θα ζούσε μέσα εκεί κλεισμένη, θα περνούσε τον χρόνο της τραγουδώντας και χτενίζοντας τα μακριά μαλλιά της. Και ελπίζοντας. Ελπίζοντας να έρθει ο πρίγκιπάς της να τη σώσει, δίνοντας ένα τέλος στην αβάσταχτη μοναξιά της με τη βαθιά του αγάπη. Και αυτό κάποια στιγμή θα γινόταν, το ξέρουμε, γιατί κάθε παραμύθι τελειώνει πάντα με το «Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»…
Δεν ζούμε όμως στο 1790 και η ηρωίδα μας δεν ονομάζεται Ραπουνζέλ αλλά Βεατρίκη. Ή τουλάχιστον έτσι μάς συστήνεται εκείνη. Η Βεατρίκη δεν ζει σε κάποιον ψηλό πύργο μέσα στο δάσος, αλλά σε μία συνηθισμένη, σημερινή πόλη και σε ένα διαμέρισμα ενός εγκαταλελειμμένου ουρανοξύστη που μετράει 33 ορόφους.
Διάβασε τη συνέχεια στο monopoli.gr.
