LIFE NOW CULTURE

«Πού ήμουν πριν γεννηθώ;» - Ένα παιδικό βιβλίο για την εξωσωματική που διαβάζεται με την καρδιά


Ελένη Μπεζιριάνογλου

24 Οκτωβρίου 2025

Πού ήμουν πριν γεννηθώ; - Παιδικό βιβλίο
Μια ειλικρινής ιστορία, γραμμένη για παιδιά, για το ταξίδι της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, την επιμονή και την αγάπη που γίνεται θαύμα

Υπάρχουν βιβλία που έρχονται στη ζωή σου τη στιγμή που τα χρειάζεσαι. Το «Πού ήμουν πριν γεννηθώ;» των Μοσχούλα Αντιπαριώτη και Θάνου Σαρρή είναι ένα από αυτά. Το έλαβα πριν λίγες μέρες από τον Θάνο και ειλικρινά, δεν περίμενα να με αγγίξει τόσο βαθιά. Είναι ένα βιβλίο μικρό σε μέγεθος, αλλά μεγάλο σε ψυχή. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ένιωσα εκείνο το γνώριμο σφίξιμο στο στομάχι και τον κόμπο στο λαιμό που νιώθεις όταν κάτι αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή μέσα σου.

Γιατί κι εγώ, όπως και τόσες άλλες γυναίκες, πέρασα τη δική μου δύσκολη διαδρομή μέχρι να κρατήσω το παιδί μου στην αγκαλιά μου. Δεν φτάσαμε ποτέ στην εξωσωματική, αλλά ξέρω καλά το βάρος της αναμονής, τις ελπίδες που αναπτερώνονται και μετά σβήνουν, τη σιωπή που απλώνεται όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα ονειρεύεσαι. Ίσως γι’ αυτό, διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου, ένιωθα ξανά όλα εκείνα τα συναισθήματα – μόνο που αυτή τη φορά δεν πονούσαν, απλώς υπήρχαν, γλυκά και λυτρωτικά.

Πώς ένα βιβλίο εξηγεί την εξωσωματική σε ένα παιδί;

Η ιστορία είναι απλή και συγκλονιστική μαζί. Μια μαμά προσπαθεί να εξηγήσει στο παιδί της πού βρισκόταν «πριν γεννηθεί» – μια φράση που κρύβει μέσα της ολόκληρο το ταξίδι της εξωσωματικής. Με τρυφερότητα και αλήθεια, του μιλά για εκείνη και τον πατέρα του, για τις φορές που προσπάθησαν, για τη στιγμή που η ελπίδα έμοιαζε να χάνεται, αλλά και για τη δύναμη που πάντα έβρισκαν να ξεκινούν ξανά. Δεν υπάρχει τίποτα επιτηδευμένο, τίποτα ψεύτικο. Είναι η πιο απλή, ειλικρινής αφήγηση που θα μπορούσε να ειπωθεί γι’ αυτή την τόσο δύσκολη, αλλά και τόσο ανθρώπινη διαδρομή.

Διαβάζοντάς το, βούρκωσα πολλές φορές. Όχι μόνο γιατί θυμήθηκα τις δικές μου στιγμές, αλλά γιατί αναγνώρισα μέσα σε αυτές τη συλλογική εμπειρία πολλών γυναικών. Όλων εκείνων που έχουν νιώσει την ψυχή τους να σπάει σε κάθε «αρνητικό» τεστ, αλλά και όλων εκείνων που, παρά τα πάντα, συνέχισαν να πιστεύουν. Το βιβλίο δεν είναι απλώς μια ιστορία για την εξωσωματική· είναι ένας ύμνος στην επιμονή, στην πίστη, στην αγάπη.

Στο τέλος, υπάρχει ένα ποίημα αφιερωμένο στη μαμά — και εκεί ένιωσα πραγματικά να λυγίζω. Ένας στίχος έμεινε να γυρίζει στο μυαλό μου:
«Όμως κάθε φορά που κάπου ακούς μια ιστορία για φάρμακα και εγκρίσεις,
το ταξίδι αυτόματα επαναφέρει ο νους·
την αγάπη απλόχερα ψάχνεις να χαρίσεις.»

Νομίζω πως όσες έχουμε περάσει δυσκολίες για να αποκτήσουμε παιδί, κουβαλάμε αυτό το συναίσθημα για πάντα. Κάθε φορά που ακούμε κάποια άλλη γυναίκα να παλεύει, κάτι μέσα μας σφίγγεται. Είναι σαν να θυμάσαι ένα παλιό τραύμα που πια δεν πονάει, αλλά δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Η υπέροχη εικονογράφηση της Missy Merida

Η εικονογράφηση της missy merida είναι απλώς υπέροχη. Γλυκιά, φωτεινή, παιδική με τον πιο όμορφο τρόπο. Οι εικόνες της δένουν αρμονικά με το κείμενο και δημιουργούν έναν κόσμο απαλό, ασφαλή, στον οποίο μπορεί να ειπωθεί μια τόσο ευαίσθητη ιστορία χωρίς φόβο και χωρίς βαρύτητα.

Το «Πού ήμουν πριν γεννηθώ;» είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται με την καρδιά. Είναι το πιο ειλικρινές, γλυκό και τρυφερό δώρο που μπορεί να κάνει ένας γονιός στο παιδί του – και ίσως το πιο παρηγορητικό ανάγνωσμα για όποιον βρίσκεται ακόμα στη διαδρομή προς το όνειρο. Γιατί, τελικά, η ιστορία αυτή δεν είναι μόνο για τα παιδιά που γεννήθηκαν με εξωσωματική. Είναι για όλα τα παιδιά του κόσμου. Για όλα τα θαύματα που ήρθαν στη γη μέσα από την αγάπη.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Μια ιστορία για εκείνα τα μωρά που «γεννήθηκαν» στο μυαλό και στην καρδιά των γονιών τους, αλλά άργησαν πολύ να κουρνιάσουν στην αγκαλιά τους. Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή για εκείνους τους γονείς που το προσπάθησαν πολύ. Που το θέλησαν πιο πολύ απ’ όλα! Που χρειάστηκε να ζητήσουν βοήθεια και να ξεκινήσουν ξανά και ξανά από την αρχή τη διαδικασία. Που πάλεψαν με τις πιθανότητες, με την ελπίδα, με την απογοήτευση, με τον ίδιο τους τον εαυτό. Και που κράτησαν τελικά στα χέρια τους το δικό τους παιδί. Μια ιστορία για όλα τα παιδιά του κόσμου. Για όλα τα μοναδικά, τα διαφορετικά, τα υπέροχα παιδιά μας και για το ταξίδι τους σ’ αυτή τη γη.