Ας χρησιμοποιήσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού για να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα κορίτσια
Σήμερα, 11 Οκτωβρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού. Είναι μια ημέρα για να αναγνωρίσουμε τη δύναμη, τα όνειρα και τις δυνατότητες των κοριτσιών που θα διαμορφώσουν το αύριο. Είναι, όμως, και μια ευκαιρία για εμάς, τις γυναίκες του σήμερα, να κοιτάξουμε πίσω. Να θυμηθούμε τα μηνύματα με τα οποία μεγαλώναμε. Τις συμβουλές που ακούγαμε, πάντα με καλή πρόθεση, από τους γονείς, τους δασκάλους και την κοινωνία. Συμβουλές που, ενώ στόχευαν στην προστασία μας, συχνά έχτιζαν τους τοίχους που μας περιόριζαν.
Μεγαλώνοντας, συνειδητοποιήσαμε ότι πολλά από αυτά που μας έμαθαν ως «σωστά» για ένα κορίτσι, στην πραγματικότητα περιόριζαν την αυθεντικότητα, την τόλμη και τη φωνή μας.
Σήμερα, όμως, ξέρουμε καλύτερα. Και οφείλουμε στις επόμενες – στις κόρες, τις ανιψιές, τις βαφτιστήρες, σε κάθε κορίτσι που έρχεται – να τους δώσουμε τα εφόδια που εμείς κατακτήσαμε στην πορεία.
Αυτά είναι 12 πράγματα που σπάνια ακούγαμε τότε, αλλά πρέπει να λέμε δυνατά και καθαρά στα κορίτσια του σήμερα
Αντί για «Να είσαι καλό κορίτσι» πες της «Να είσαι ο εαυτός σου»
Η απόλυτη ντιρεκτίβα ήταν να είσαι ήσυχη, να μην προκαλείς, να συμφωνείς. Μας έμαθε ότι η αξία μας εξαρτάται από την έγκριση των άλλων. Η νέα προσέγγιση; «Να είσαι ο εαυτός σου, με όλη σου τη δύναμη». Ας μάθουμε στα κορίτσια ότι επιτρέπεται να έχουν άποψη, να διαφωνούν και να είναι δυναμικές.
Αντί για «Μην είσαι καπετάνισσα» πες της «Ηγήσου με αυτοπεποίθηση»
Κάθε φορά που ένα κορίτσι έπαιρνε πρωτοβουλία, ο χαρακτηρισμός ήταν έτοιμος: “bossy”. Το ίδιο χαρακτηριστικό σε ένα αγόρι, βαφτιζόταν «ηγετικό ταλέντο». Μάθαμε να φοβόμαστε τη δύναμή μας. Η νέα προσέγγιση; «Η φωνή σου έχει σημασία. Οδήγησε την ομάδα». Ας τις ενθαρρύνουμε να οργανώνουν, να εμπνέουν, να ηγούνται.
Αντί για «Πρόσεχε μη λερωθείς» πες της «Τόλμα, τσαλακώσου, ζήσε»
Το μήνυμα ήταν σαφές: η εμφάνιση είχε προτεραιότητα έναντι της εμπειρίας. Μας δίδαξε ότι ο ρόλος μας είναι να είμαστε προσεγμένες και «διακοσμητικές». Η νέα προσέγγιση; «Τρέξε, σκαρφάλωσε, πέσε, σήκω και λερώσου. Τα ρούχα πλένονται, οι εμπειρίες μένουν». Η ζωή είναι πολύ πιο συναρπαστική όταν δεν φοβάσαι να «τσαλακωθείς».
Αντί για «Αυτό δεν είναι για κορίτσια» πες της «Μπορείς να κάνεις τα πάντα»
Τα αυτοκινητάκια ήταν για τα αγόρια, οι κούκλες για τα κορίτσια. Μας έβαλαν σε κουτιά που περιόριζαν τις επιλογές μας. Η νέα προσέγγιση; «Δεν υπάρχουν “αγορίστικα” και “κοριτσίστικα” πράγματα. Υπάρχουν μόνο πράγματα που σε ενδιαφέρουν». Ας τους δώσουμε πρόσβαση σε όλα. Το ταλέντο δεν έχει φύλο.
Αντί για «Να βρεις έναν καλό γαμπρό να σε προσέχει» πες της «Η οικονομική σου ανεξαρτησία είναι η ελευθερία σου»
Το παραμύθι του «Πρίγκιπα» που θα έρθει να μας σώσει οικονομικά ήταν διάχυτο. Η επαγγελματική καριέρα συχνά παρουσιαζόταν ως κάτι προσωρινό ή δευτερεύον, μέχρι να έρθει ο γάμος. Δημιούργησε μια ολόκληρη γενιά γυναικών που βρέθηκαν οικονομικά εξαρτημένες και ευάλωτες. Περιόρισε τις φιλοδοξίες τους και τις έκανε να πιστεύουν ότι η ασφάλειά τους εξαρτάται από κάποιον άλλον. «Να μάθεις να βγάζεις τα δικά σου χρήματα και να τα διαχειρίζεσαι. Η οικονομική σου δύναμη σου δίνει επιλογές, ανεξαρτησία και ασφάλεια, ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή σου». Ας τους μιλήσουμε για επενδύσεις, αποταμίευση και επιχειρηματικότητα από νωρίς.
Αντί για «Πρέπει να είσαι όμορφη» πες της «Το σώμα σου είναι το εργαλείο σου, όχι το στολίδι σου»
Η έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση ήταν διαρκής. Μάθαμε ότι η ομορφιά είναι το μεγαλύτερο προσόν μας και ότι το σώμα μας υπάρχει για να ευχαριστεί τους άλλους. Η νέα προσέγγιση; «Να θαυμάζεις το σώμα σου για όσα μπορεί να κάνει, όχι μόνο για το πώς φαίνεται». Ας τους μάθουμε να το αγαπούν για τη δύναμή του, την αντοχή του, την ικανότητά του να τρέχει, να χορεύει, να δημιουργεί.
Αντί για «Μην είσαι δύσκολη» πες της «Το να θέτεις όρια είναι σεβασμός στον εαυτό σου»
Το να λες «όχι», να εκφράζεις μια ανάγκη ή να αποχωρείς από μια κατάσταση που σε κάνει να νιώθεις άβολα, συχνά μεταφραζόταν ως «δύσκολος χαρακτήρας». Μάθαμε να γινόμαστε people-pleasers. Η νέα προσέγγιση; «Το “όχι” σου είναι εξίσου σημαντικό με το “ναι” σου». Ας τους διδάξουμε την τέχνη των ορίων, δείχνοντάς τους ότι το να προστατεύουν την ενέργεια και την ψυχική τους ηρεμία είναι η απόλυτη προτεραιότητα.
Αντί για «Πρέπει να είσαι τέλεια» πες της «Τα λάθη είναι η απόδειξη ότι προσπαθείς»
Η καλή μαθήτρια, η καλή φίλη, η καλή κόρη. Η τελειότητα ήταν πάντα το ζητούμενο, και κάθε λάθος φάνταζε σαν αποτυχία. Μάθαμε να φοβόμαστε την αποτυχία περισσότερο από τη στασιμότητα. Η νέα προσέγγιση; «Δεν πειράζει αν δεν τα κατάφερες με την πρώτη. Είμαι περήφανη για σένα που προσπάθησες». Ας καλλιεργήσουμε την ανθεκτικότητα και ας τους δείξουμε ότι η πραγματική εξέλιξη βρίσκεται μέσα από τις ατέλειες και τα λάθη.
Αντί για «Μην είσαι σαν τις άλλες» πες της «Στήριξε τις άλλες γυναίκες»
Διακριτικά ή ανοιχτά, η κοινωνία συχνά μας έβαζε σε σύγκριση. Ποια είναι πιο όμορφη, πιο έξυπνη, πιο επιτυχημένη. Μάθαμε να βλέπουμε τις άλλες γυναίκες ως απειλή. Η νέα προσέγγιση; «Όταν μια γυναίκα κερδίζει, κερδίζουμε όλες». Ας τους διδάξουμε την αξία της γυναικείας αλληλεγγύης και τη δύναμη που κρύβεται όταν η μία σηκώνει την άλλη.
Αντί για «Μην περιαυτολογείς» πες της «Να είσαι περήφανη για τα επιτεύγματά σου»
Η σεμνότητα παρουσιαζόταν ως η απόλυτη αρετή. Αν μιλούσες για κάτι που κατάφερες, ήσουν «ψωνισμένη». Έτσι, μάθαμε να υποτιμούμε τις επιτυχίες μας και να περιμένουμε από άλλους να τις αναγνωρίσουν. Η νέα προσέγγιση; «Αυτό που έκανες ήταν σπουδαίο και έχεις κάθε δικαίωμα να το λες». Ας τις μάθουμε να αναγνωρίζουν την αξία τους και να μιλούν για αυτή με αυτοπεποίθηση.
Αντί για «Είσαι υπερβολική» πες της «Το πάθος σου είναι η δύναμή σου»
Κάθε έντονη έκφραση συναισθήματος – είτε ενθουσιασμού, είτε θυμού – συχνά απορριπτόταν ως «υπερβολή». Μάθαμε να «μαζεύουμε» την έντασή μας για να είμαστε πιο διαχειρίσιμες. Η νέα προσέγγιση; «Μη αφήσεις κανέναν να σου πει ότι νιώθεις “υπερβολικά”». Ας τις διδάξουμε ότι το πάθος, η ευαισθησία και η ένταση είναι τα χρώματα με τα οποία ζωγραφίζουν τον κόσμο τους και αποτελούν πηγή δύναμης και δημιουργικότητας.
Αντί για «Ζήτα συγγνώμη» (ακόμα κι όταν δεν φταις) πες της «Δεν χρειάζεται να απολογείσαι που υπάρχεις»
Μας έμαθαν να λέμε «συγγνώμη» για να λήξει μια διαφωνία, για να μην είναι κάποιος στεναχωρημένος μαζί μας, ακόμα και για να διεκδικήσουμε χώρο («Συγγνώμη που ενοχλώ...»). Η νέα προσέγγιση; «Κράτα τις συγγνώμες σου για όταν πραγματικά κάνεις λάθος». Ας τους μάθουμε ότι το να έχουν ανάγκες, να καταλαμβάνουν χώρο και να έχουν άποψη δεν είναι λόγος απολογίας.
Αλλάζοντας αυτές τις φράσεις, δεν αλλάζουμε απλώς λέξεις. Αλλάζουμε νοοτροπίες. Σπάμε κύκλους δεκαετιών και χτίζουμε μια νέα γενιά γυναικών που θα είναι πιο ελεύθερες, πιο δυνατές και, πάνω απ' όλα, πιο αληθινές. Και αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορούμε να τους κάνουμε.
