Studio 54: το θρυλικότερο club του non stop party & των οργίων

Come on Party People...

Μερικά parties δεν είναι σαν τ'άλλα. Δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος να βαρεθείς, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να κάνεις μια από τα ίδια, δεν τίθεται ζήτημα χορευτικών δυνατοτήτων και η αναζήτηση ενός σκαμπώ δεν είναι το πρόβλημά σου μετά την πρώτη ώρα. Ένα τέτοιο party ξεκίνησε στις 16 Απριλίου του 1977 στη Νέα Υόρκη και κράτησε 33 μήνες. Διοργανωτές του, ο Steve Rubell και ο Ian Schrager, δυο δαιμόνια παραδείγματα κερδοφόρου πανηδονισμού.

Ο Steve Rubell και ο Ian Schrager.

«Το κλειδί για ένα καλό πάρτι είναι να γεμίσεις ένα δωμάτιο με καλεσμένους πιο ενδιαφέροντες από σένα» έλεγε ο Rubell και αυτό ακριβώς έκανε. Κατάφερε να ανοίξει το θρυλικότερο club όλων των εποχών που μάζευε σαν μέλισσες όλους τους crazy celebrities και τους πιο extravagant καλλιτέχνες της περιόδου. Από τους συχνότερους θαμώνες ήταν ονόματα όπως ο Mick Jagger, ο Andy Warhol, ο Dalí, η Donna Summer, η Grace Jones, ο Michael Jackson, η Diana Ross, η Cher, ο Woody Allen και η λίστα δεν έχει εύκολα τέλος.

Woody Allen Michael Jackson και Cher

To Studio 54 φημιζόταν για την σκληρή και απρόβλεπτη πόρτα του, που επέτρεπε την είσοδο μόνο στους λαμπερούς, άκρως στιλάτους και προκλητικούς αιτούντες. Ο Rubell επεδίωκε την ιδανική ισορροπία πελατών, λευκοί και έγχρωμοι, ετεροφυλόφιλων και gay. Ουρές στριμωγμένων party animals περίμεναν να πάρουν το πολυπόθητο ok. Μα όταν αυτό δινόταν από τη δικτατορική πόρτα, περνούσες στο party της ζωής σου, στη γη της απόλυτης ελευθερίας και έκφρασης, γεμάτη με όποιο "φρούτο" επιθυμούσε κανείς, του ξέφρενου χορού, του άφθονου αλκοόλ και των drugs, του sex και του glitter glam.

“The key of the success of Studio 54 is that it is dictatorship at the door and democracy on the dance floor", Andy Warhol

H Grace Jones, φανατική θαμώνας, σε αποθεωτικό show.

Η disco ήταν το απόλυτο playground ελευθερίας και απελευθέρωσης. Στο παιχνίδι παίζαν όλοι, ακόμη και οι εργαζόμενοι στους οποίους είχε δωθεί αυστηρή σύσταση να χορεύουν και να διασκεδάζουν μαζί με τους πελάτες, χωρίς να χάνουν το κέφι τους ποτέ. Άλλωστε, μια και μόνο βραδιά στο Studio 54 ήταν αρκετή για να βιώσει κανείς την διασκέδαση στο ζενίθ της.

Μέσα στο χώρο υπήρχε ένα απομονωμένο δωμάτιο, γνωστό ως Rubber's Room το οποίο προοριζόταν για σεξουαλικές επαφές των διασήμων προσώπων του club και για ομαδικές ερωτικές συνευρέσεις. Το 1978, μόλις έναν χρόνο μετά το εναρκτήριο λάκτισμα, το Studio 54 είχε αποφέρει στους 2 ιδιοκτήτες περίπου 7 εκατ. δολάρια. Το δίδυμο της επιτυχίας τότε δήλωσε περίφανα ότι «μόνο η μαφία βγάζει περισσότερα λεφτά».

Ήξεραν καλά πως να καλομαθαίνουν τους διασήμους και να τους μετατρέπουν από επισκέπες σε μόνιμους θαμώνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα άκρατης υπερβολής ήταν τα γενέθλια της Bianca Jagger, για τα οποία οι ιδιοκτήτες φρόντισαν να οργανώσουν ένα μνημειώδες, πανάκριβο party στο οποίο η πρωταγωνίστρια της βραδιάς μπήκε στη disco με άλογο. (βλ.φωτο)

Η εισβολή της εφορίας ήταν ζήτημα χρόνου. Όταν έγινε η έφοδος, βρήκαν αξιοσέβαστες ποσότητες κοκαΐνης χτισμένες μέσα στους τοίχους και παχιές δεσμίδες χρημάτων. Το τελευταίο βράδυ του Studio 54 σε αυτή την ιστορική δομή, έλαβε χώρα στις 4 Φεβρουαρίου του 1980, με την Diana Ross να τα δίνει όλα σε ένα διθυραμβικό live.