Έχω υπάρξει σε ρομαντική σχέση που γιόρταζε και σε άλλη που σνόμπαρε τη γιορτή, έχω περάσει μέρες του Αγίου Βαλεντίνου αφοσιωμένη σε δουλειές σε βαθμό που να μην καταλαβαίνω πότε ήρθε και πότε πέρασε κι έχω απορρίψει την μέρα ως μια απολύτως εμπορευματοποιημένη και κιτς γιορτή -και σοβαρά τώρα, ποιος κανονικός άνθρωπος αντέχει τα λούτρινα σε σχήμα καρδιάς;
'Εχω επίσης ταυτιστεί με αντι-Valentine's διαμαρτυρίες και με το βασικό -όσο και στερεότυπο- επιχείρημα που λέει ότι ο πραγματικός έρωτας γιορτάζεται κάθε μέρα και δεν χρειάζεται ούτε ξενόφερτες συνήθειες που γεννούν ανύπαρκτες ανάγκες, ούτε ρομαντικά δείπνα, ούτε σοκολατάκια, ούτε κόκκινα τριαντάφυλλα μέσα στα οποία κρύβονται στρινγκ, κυρίως ούτε καρδούλες σε λούτρινα. Αυτό το τελευταίο, όπως και τα τριαντάφυλλα - στρινγκ είναι τα μόνα, στα οποία δεν έχω αναθεωρήσει.
Διότι ακόμα κι αν ο πραγματικός έρωτας γιορτάζεται κάθε μέρα (που μεταξύ μας, κι ο ισχυρότερος των ισχυρών, δεν μπορεί, θα έχει τις δυσκολίες), τι πειράζει να έχει και μια μέρα δική του, για να γιορτάζεται απενεχοποιημένα από όλους;
Αν το σκεφτούμε λίγο καλύτερα, υπάρχει ουσιαστικός λόγος για να απεχθανόμαστε ή να δυσφορούμε ή να σνομπάρουμε τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου; Πρόκειται για μια γιορτή, στη βάση της οποίας υπάρχει μια πολύ όμορφη ιστορία για τον ρομαντικό ιερέα που πάντρευε μυστικά ερωτευμένα ζευγάρια με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να χάσει τη ζωή του.
Σίγουρα είναι εμπορευματοποιημένη, συχνά κιτς, γλυκούλα σε βαθμό ναυτίας έως εκτός τόπου και χρόνου σε εποχές δύσκολες και καταθλιπτικές. Ακόμα περισσότερο όμως σε τέτοιες εποχές, ο έρωτας αξίζει μια μέρα το χρόνο αφιερωμένη στη γιορτή του. Είτε για να τη μοιραστούμε, είτε για να θυμηθούμε ή απλώς για να χαμογελάσουμε.
Γιατί να την αποφύγουμε ή ακόμα χειρότερα γιατί να τη σνομπάρουμε, συντηρώντας ένα πλέγμα ενοχών για όσους επιθυμούν να το γιορτάσουν;
Κι όχι δεν έχουμε υποχρέωση να τη γιορτάσουμε ζευγαρωμένες κι επιδεικτικά ερωτευμένες σε φωτό που προορίζονται για τα social. Αν είσαι ερωτευμένη και σε αμοιβαία σχέση, δεν χρειάζεται να το δείξεις, ούτε να το κρύψεις. Ζήσ' το όπως αγαπά η καρδιά σου. Αν είσαι μόνη κι έχεις ραγισμένη καρδιά, μπορείς να αφιερώσεις τη μέρα στον εορτασμό του πόνου σου, να διαβάσεις σκοτεινούς ποιητές, να ακούσεις τραγούδια που μιλούν για χωρισμούς και άτυχους έρωτες, να κλειδωθείς στο σπίτι αγκαλιά με ένα -οικογενειακό- μπολ προφιτερόλ, να βάλεις τα μεταξωτά και να φυσάει...
Και κυρίως να το απολαύσεις ως τιμή στον -έστω άτυχο- έρωτα που έζησες κι έχασες.
Αλλά ακόμα κι αν δεν ισχύει τίποτα από αυτά, δεν έχεις τι να θυμηθείς ούτε τι να ξεχάσεις, κι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου δεν σηματοδοτεί καμία διαφοροποίηση στην αγχωτική καθημερινή ρουτίνα σου, δες με συμπάθεια ακόμα και την πιο κιτς έκφραση του σημερινού εορτασμού ως αμυδρή υπενθύμιση στο πίσω μέρος του μυαλού ότι ο έρωτας είναι εδώ, λείπει ή δεν λείπει από τη ζωή σου. Χαμογέλα στα μηχανάκια με τις ανθοδέσμες που θα συναντήσεις στο δρόμο σου και στείλε νοητά ευχές σε όσους επιθυμούν να το γιορτάσουν. Χαλάλι τους.
