Από Σεπτέμβριο. Δεν είναι δα και μακριά, ούτε εβδομήντα μέρες δρόμος δεν είναι ως εκεί. Όμως μέχρι να φτάσεις, θα έχει πάρει χρώμα το δέρμα σου, οι φτέρνες θα σκληρύνουν ξυπόλυτες και θα πλυθούν στην αρμύρα. Και το κυριότερο: θα ξεχάσεις τον χειμώνα που έμεινε πίσω. Το ελληνικό καλοκαίρι κάνει τη δουλειά της Πρωτοχρονιάς: τραβάς μία γραμμή στην άμμο και λες ότι είναι καινούργια αφετηρία. Ακόμα και πολιτικά να το δεις, όταν μία κυβέρνηση φτάνει ως τον Ιούνιο, μπορεί πλέον να ποντάρει ότι θα κάνει και γιορτές. Τον Σεπτέμβριο οι άνθρωποι τρέχουν για τα σχολεία, τα κιλά και τα συναισθηματικά απομεινάρια των διακοπών. Και μετά μέχρι να μαζέψεις και την τελευταία ξεχασμένη βερμούδα, φτάνουν τα Χριστούγεννα.
Το ελληνικό καλοκαίρι, που λέτε, είναι φτιαγμένο από πλάνες. Νομίζεις ότι θα ξεκουραστείς, αλλά δεν θα το πετύχεις. Συχνά δε, μπορεί να εξαπατηθείς περιμένοντας τον έρωτα ή τον νέο σου εαυτό να βγει από τη θάλασσα. Θα κάνεις σχέδια για τον Σεπτέμβριο, αλλά θα τα αφήσεις θαμμένα στην άμμο. Όμως η μεγαλύτερη πλάνη είναι...διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.
