Το σίριαλ “The Deuce” από το ξεκίνημά τoυ κιόλας (βρίσκεται στο 3ο επεισόδιο και μεταδίδεται αππευθείας από τη Nova), θεωρήθηκε η καλύτερη νέα σειρά της εποχής. Όχι μόνο γιατί προσφέρει μια πανοραμική ξενάγηση στη Νέα Υόρκη των '70s, με επίκεντρο την πλημμυρισμένη από μαφιόζους, μπαρ και πόρνες Τάιμς Σκουέαρ την περίοδο της γέννησης της βιομηχανίας πορνό -η οποία δείχνει να είναι ακόμα πιο παράξενη από ό,τι φανταζόμαστε.
Το σεξ, τα γυμνά κορμιά, η νοσταλγία και η πολυχρωμία των '70s, κι ο -κούκλος- και πολύ ανεβασμένος James Franco στο... τετράγωνο (υποδύεται τον διπλό ρόλο δίδυμων αδερφών), σε συνδυασμό με μια ρεαλιστική απεικόνιση ενός κόσμου αγοραπωλησίας λαγνείας και ηδονής, πιθανόν να αρκούσαν για μια τηλεοπτική επιτυχία. Μόνο που πλην των προφανών, η νέα σειρά έχει να προσφέρει πολλά παραπάνω.
Η κεντρική ηρωίδα, Κάντι (που ερμηνεύει η Maggie Gyllenhaal), είναι μια πόρνη με επιχειρηματικές τάσεις, η οποία γοητεύεται στην ιδέα των πορνό ταινιών, που μαθαίνει ότι γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στην Ευρώπη. Στη Νέα Υόρκη είναι ακόμα παράνομες, όμως εκείνη σκέφτεται μακροπρόθεσμα, γιατί όπως λέει η Αμερική είναι μια χώρα που ποτέ δεν θα εγκαταλείψει μια πηγή χρημάτων, από όπου κι αν αυτή αντλείται.
Το θέμα της σειράς προσφέρεται για την υπερβολή είτε προς τη λάμψη και την ωραιοποίησή του είτε προς μια μελοδραματικά ζοφερή προσέγγιση. Οι δημιουργοί της απέφυγαν και τη μία και την άλλη κατεύθυνση, προτιμώντας να φτιάξουν μια σειρά ανθρώπινα έως αμήχανα ρεαλιστική, που δεν είναι ούτε λάγνα ούτε πουριτανή, δεν καυτηριάζει, ούτε τα βλέπει όλα ροζ, δεν επικρίνει, ούτε και συγχωρεί εκ των προτέρων.
Κι εδώ φτάνουμε στη μεγάλη εγγύηση που κρύβεται στους δημιουργούς της νέας σειράς, δηλαδή στην ομάδα που δημιούργησε το κλασικό όσο και πρωτοπόρο στην εποχή του, “Το κύκλωμα” (“The Wire”).
Ο David Simon και ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας, George Pelekanos -αγαπημένος συγγραφέας του Ομπάμα και κορυφαίος εν ζωή Αμερικανός συγγραφέας αστυνομικών κατά τον Στίβεν Κινγκ- είναι οι εμπνευστές μιας ιδέας που ξεκίνησε ένα βράδυ, όταν τυχαία βρέθηκαν με έναν ιδιοκτήτη μπαρ που τους διηγήθηκε ιστορίες για τη Νέα Υόρκη την εποχή εκείνη.
“Ο σκοπός μας δεν είναι να ασκήσουμε κριτική στο πορνό” έχει ξεκαθαρίσει ο Σάιμον “αλλά να ερευνήσουμε τι απέγιναν οι άνθρωποι που το έφεραν και τι κόστος είχε όλο αυτό, χωρίς να είμαστε ούτε χλευαστικοί ούτε υπερ-επιεικείς”.
Σκοπός είναι όπως έχει πει κι ο Πελεκάνος “να διηγηθούμε τις ιστορίες των ανθρώπων που άνοιξαν τον δρόμο ως εργάτες μιας νέας βιομηχανίας, οι οποίοι δεν κατασκεύαζαν, αλλά πουλούσαν την ίδια τη σάρκα τους”. Ως εργάτες στον νεοσύστατο τότε κόσμο της πορνογραφίας, που κατά τον 'Αρη Δαβαράκη στο ομώνυμο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, σημαίνει ανταρσία, απελπισία, σκοτάδι και μαγεία...
