Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μπλοκ, η υπόθεση της ταινίας εξελίσσεται γύρω από τους φόνους που διαπράττονται σε ένα απομονωμένο μοτέλ από έναν ψυχωτικό δολοφόνο. Που ναι, είναι ο Νόρμαν Μπέιτς (Αντονι Πέρκινς), ο οποίος έχει κάποια θέματα με τη μαμά του.
Η ταινία γνώρισε μεγάλη επιτυχία μόλις κυκλοφόρησε, κόστισε μόλις 800.000 δολάρια και απέφερε 40 εκατ. δολάρια. Θεωρείται μέχρι σήμερα μια από τις κορυφαίες στο είδος της. Οχι, αυτό αποτελεί υποδήλωση. Εχουν γυριστεί πολλές συνέχειες, καθώς και ένα απαράδεκτο έγχρωμο ριμέικ. Το 1992 επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου ως «τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου», ενώ το 1998 έλαβε τη 18η θέση ως μια από τις «καλύτερες ταινίες όλων των εποχών», από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (ΑFΙ) – το 2007 υπήρξε αναθεώρηση του καταλόγου και το «Ψυχώ» έγινε η 14η καλύτερη ταινία όλων των εποχών. Το 2006, ψηφίστηκε από την Ενωση Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγο ως η «πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών».
Με την πάροδο του χρόνου, πέρα από τις χρυσές περγαμηνές της, έλαβε άυλη, θρυλική υπόσταση και αποτελεί πλέον ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα έργα του σκηνοθέτη. Ενα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά τής ταινίας είναι πως -παρ’ ότι διαδραματίζονται σκηνές άγριων δολοφονιών- είναι κινηματογραφημένες με τέτοιον τρόπο ώστε να μην παρουσιάζεται στον θεατή ωμή βία, παρά μόνο τρόμος. Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου εδώ.
