Μύθος: Ο γαλλικός Μάης ήταν μια φοιτητική εξέγερση, με συνθήματα για την σεξουαλική απελευθέρωση.
Αλήθεια: Ο γαλλικός Μάης, έμεινε στην ιστορία, γιατί σχεδόν τα 2/3 του εργατικού δυναμικού βρέθηκε να απεργεί, με πολιτικά αιτήματα όπως το να παραιτηθεί η κυβέρνηση Ντε Γκωλ.
Υπήρξε στην Γαλλία την περίοδο του Μαΐου του 1968, επαναστατική κατάσταση; Δηλαδή οι συνθήκες εκείνες στις οποίες θα ευδοκιμούσε μια επαναστατική κατάληψη της εξουσίας από τον λαό;
Αν πάρουμε σαν «οδηγό επανάστασης» τις προϋποθέσεις που όριζε ο Λένιν για την επαναστατική κατάσταση, μάλλον όχι. Και επειδή ο Ρώσος επαναστάτης, έχει στο παλμαρέ του, μια επιτυχημένη επανάσταση, καλό είναι να πάρουμε τη γνώμη του για την Κομμούνα του 1871. Γι αυτήν, ο Λένιν, λέει πως αν κατά τη διάρκειά της, η εργατική τάξη είχε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα στέρεα οργανωμένο, έστω και με λίγα μέλη, η πρώτη εξέγερση του γαλλικού προλεταριάτου θα ήτανε πολύ δυνατότερη και θα μπορούσε να αποφύγει πολλά λάθη.
Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα, τον Μάη του '68, η γαλλική εργατική τάξη, είχε πια Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτό όμως όχι μόνο δεν λειτούργησε υπέρ της, αλλά εναντίον της. Το ΓΚΚ και η CGT είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην κινητοποίηση της εργατικής τάξης κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Μάη - Ιούνη του 1968.
Όμως το ΓΚΚ στα γεγονότα του Μάη περιορίστηκε σ' ένα πλαίσιο πάλης που περιλάμβανε την αύξηση των μισθών, την αναγνώριση των εργοστασιακών επιτροπών, τη μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των ωρών εργασίας στις 40 ώρες εβδομαδιαίως, χωρίς να το συνδέει με την ανάγκη συνολικής σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως ήταν η ΕΟΚ. Εθετε ως πολιτικό στόχο την παραίτηση Ντε Γκολ, την προκήρυξη εκλογών και τη διαμόρφωση μιας κυβέρνησης με τη συμμετοχή του ΚΚ.
Δυο είναι τα πρόσωπα που σημάδεψαν τον Μάη του 1968, έστω και αν δεν υπήρξαν με κανένα τρόπο οι ουσιαστικοί πρωταγωνιστές της εξέγερσης.
Διαβάστε τη συνέχεια στο reader.gr εδώ
