Κάθε χρόνο, από το 1913, η 8η Μαρτίου είναι μία ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες. Μία παγκόσμια γιορτή για τα επιτεύγματά τους σε κάθε επίπεδο - από πολιτικό μέχρι κοινωνικό και καλλιτεχνικό - που στηρίζει την ισότητα των δύο φύλων.
Πώς όμως ξεκίνησε όλο αυτό και τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;
Το 1908, 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη με το σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», για να διεκδικήσουν το δικαίωμα της ψήφου, μεγαλύτερους μισθούς και βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους. Προκειμένου να τονίσει την αξία της προσπάθειας αυτής και έπειτα από πιέσεις που δέχτηκε από την ακτιβίστρια Theresa Malkiel, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Αμερικής διοργάνωσε, την επόμενη χρονιά, μία ημέρα προς τιμήν τους.
Το 1910, η Clara Zetkin, υπεύθυνη του «γυναικείου γραφείου» του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος είχε μία ιδέα – την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Πρότεινε να υπάρχει μία ημέρα το χρόνο που κάθε χώρα θα εξυμνεί τις γυναίκες, παλεύοντας για τα όσα τους αξίζουν.
Ένα συμβούλιο με περισσότερες από εκατό συμμετέχουσες από 17 χώρες, ήταν σύμφωνο με την πρότασή της. Έτσι, στις 29 Μαρτίου του 1911 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι εορτασμοί σε Αυστρία, Δανία, Ελβετία και Γερμανία, ενώ δύο χρόνια αργότερα καθιερώθηκε η γιορτή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Ακόμα και στη Σοβιετική Ένωση, από το 1913 η Alexandra Kollontai κατάφερε να πείσει το Lenin να επισημοποιήσει τη γιορτή, κάτι που ο ΟΗΕ δεν έκανε, μέχρι το 1975.
Το 2019, ναι, οι γυναίκες έχουν κατακτήσει τα δικαιώματά τους - βασικά δικαιώματα, όμως, που οι άντρες είχαν από πάντα. Κι αυτό εξηγεί τον λόγο που συνεχίζει να υπάρχει αυτή η ημέρα:
Είναι σημαντικό να τονίσουμε την αναγκαιότητα τόσο εκείνης όσο και του φεμινισμού, στις κοινωνίες του σήμερα. Περίπου 120 εκατομμύρια κορίτσια κάτω των 20 έχουν υποστεί, παγκοσμίως, σεξουαλική παρενόχληση – ένας αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στο 10% του συνόλου τους. Σε πολλές περιπτώσεις, θύματα βιασμού έχουν κατηγορηθεί ότι προκάλεσαν οι ίδιες το μαρτύριό τους, ενώ περισσότερο από το 30% του γυναικείου πληθυσμού έχει δεχτεί σωματική ή ψυχολογική βία. Σε συνδυασμό με αυτό, επικρατεί ακόμα η αντίληψη ότι οι άνδρες είναι πιο ικανοί σε οικονομικά θέματα –μόνο μία στις 10 συζύγους διαχειρίζεται τα έξοδα της οικογένειάς της. Οι έγχρωμες γυναίκες βιώνουν ακόμη κοινωνικό και εργασιακό ρατσισμό - περισσότερο από τις λευκές. Σε κάποιες χώρες του κόσμου, δεν δίνεται το δικαίωμα της έκτρωσης - ακόμα και σε ανήλικα κορίτσια, που έχουν υποστεί βιασμό. Οι γυναίκες συνεχίζουν να πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες, ενώ κατέχουν ίδιες θέσεις στην εργασία ή παράγουν την ίδια δουλειά. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα.
Δεν μπορούμε με τίποτα να αγνοήσουμε όσα έχουν επιτευχθεί μέχρι τώρα. Υπάρχει, όμως, μεγάλος δρόμος μπροστά μας. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι εδώ για να μας θυμίζει τους αγώνες που έκαναν γυναίκες χρόνια πριν από εμάς, για να μπορούμε εμείς αυτή τη στιγμή να έχουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα που μας ανήκουν και να μας δίνει κίνητρο για να πετύχουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον.
Χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!
