Ενας καλλιτέχνης που δεν χρησιμοποιεί τη σκηνή ως απροσπέλαστο βάθρο, αλλά σαν βήμα για να μιλήσει και φυσικά να τραγουδήσει για όσα τον έχουν πονέσει και σημαδεύσει. Αυτός ήταν πάντα ο Νικ Κέιβ. Και αν κρίνουμε από το τόσο ενθουσιώδες κείμενο της αρθρογράφου του Guardian Σούζαν Μουρ για τις πρόσφατες εμφανίσεις του, αυτή τη φορά ο 61χρονος μουσικός πήγε τον όρο «συναυλία» πολλά βήματα πιο πέρα.
Στο πλαίσιο της περιοδείας του με τίτλο «Conversations», ο Κέιβ κάνει ακριβώς αυτό: συνομιλεί ανοιχτά με το πιστό κοινό του. Τραγουδά, απαντά σε ερωτήσεις, ανοίγεται για τον ανείπωτο πόνο που ένιωσε όταν έφυγε ο γιος του από τη ζωή. Μία ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ικανή να καθηλώσει τον θεατή και να θυμάται αυτήν την εμπειρία για πολύ καιρό, ακόμη κι αν δεν τραβήξει ούτε ένα βίντεο με το smartphone του κατά τη διάρκειά της.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Protagon
