Έφυγε από τη ζωή η πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών. Η σπουδαία ποιήτρια, που τις τελευταίες δεκαετίες κατάφερε να αποδώσει στην ποίηση ιδιαίτερη αξία και ομορφιά, μόλις στα 17 της χρόνια δημοσιεύει στο περιοδικό Καινούργια Εποχή το ποίημα της «Μοναξιά» μετά από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη, ο οποίος έστειλε γράμμα στον Γιάννη Γουδέλη, τον διευθυντή του περιοδικού, γράφοντας: «Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ!».

Γεννημένη στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1939, η σημαντική ποιήτρια ήταν η πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη ενώ γονείς της ήταν ο Γιάννης Αγγελάκης και η Ελένη Σταμάτη. Μετά την παρότρυνση του πνευματικού της πατέρα, ανοίγει ο δρόμος για την ενασχόληση της με την ποίηση και τη μετάφραση, ενώ αρχή και τέλος στις καθημερινές της εμπνεύσεις ήταν η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη.

Η ποίηση της ξεχώρισε για την έντονη καταφυγή της σε φανταστικές χώρες ενώ τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες. Η ίδια είχε λάβει αρκετές τιμητικές διακρίσεις, καθώς το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης, το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης ενώ παράλληλα, είχε δώσει διαλέξεις, διαβάζοντας ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά. Επίσης, το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών) και το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.

Η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ έδινε ψυχή στα αισθήματα και ιδιαίτερη έμφαση στη μοναξιά.

Μερικά από τα έργα της είναι: Λύκοι και σύννεφα (1963), Ποιήματα 63-69, (1971), Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό (1974), Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης (1977), Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας (1978), Ενάντιος έρωτας (1982), Οι μνηστήρες (1984), Όταν το σώμα (1988), Επίλογος αέρας (1990), Άδεια φύση (1993), Λυπιού (1995), Ωραία έρημος ωραία η σάρκα (1996), Η Ύλη Μόνη (2001), Μεταφράζοντας σε έρωτα της ζωής το τέλος (2003), Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα (2005), Η ανορεξία της ύπαρξης (2011).

Η ποίηση της θα είναι αναμφίβολα, σημαντική παρακαταθήκη για τη σύγχρονη ποίηση που έχει ανάγκη από τέτοιους ποιητικούς θησαυρούς για περαιτέρω έμπνευση και άλλες μελλοντικές υψηλές ποιητικές δημιουργίες.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Instagram/ kiriaki_beioglou