Στην ερώτηση των ημερών απαντάμε: «Γιατί, όχι τώρα;»

Μέρες τώρα παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας. Όλα όσα έχουμε ακούσει, όσα έχουμε διαβάσει, όσες καταγγελίες έγιναν και πιθανώς θα γίνουν. Προσωπικά, ένα με προβληματίζει, πως αυτή η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι πιο προβληματική απ' ότι νόμιζα, και ένα με καθησυχάζει, πως ίσως τελικά υπάρχει ελπίδα.

Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν πολλά σχόλια στο διαδίκτυο για τις απανωτές καταγγελίες κακοποίησης ή παρενόχλησης που έγιναν από γυναίκες της δημοσιότητας, άλλες για σεξουαλική, άλλες για συναισθηματική και άλλες για φυσική, όχι ότι έχει και πολύ σημασία τι είδος είναι.

#NOW

Poor Things: Η νέα συνεργασία της Emma Stone με τον Γιώργο Λάνθιμο για τη θηλυκή εκδοχή του Frankenstein

Η ασέλγεια είναι ασέλγεια. Και δεν έχει σημασία αν είναι μεγάλη ή μικρή, αν κράτησε λίγο ή όχι και αν έγινε πριν λίγα λεπτά ή πριν από εκατό χρόνια. Υπάρχουν πολλοί αυτές τι μέρες που αναρωτιούνται «μα καλά και γιατί τώρα;», «τώρα το θυμήθηκαν;», «στέρεψαν από δημοσιότητα και τα λένε αυτά;», και άλλα πολλά.

Παρατήρησα πως παντού υπάρχει το ίδιο μοτίβο, η ίδια έκφραση στο πρόσωπο και το ίδιο βλέμμα. Είναι το βλέμμα εκείνου που δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει. Και δεν έχει ιδέα, γιατί δεν έχει προσπαθήσει να «μπει στα παπούτσια του άλλου», να τον καταλάβει, να νιώσει τον φόβο και την απελπισία του.

Υπάρχει μια λέξη, η οποία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο όλων και θεωρώ πως ταιριάζει παντού: Η ενσυναίσθηση, η συναισθηματική νοημοσύνη. Να μπορείς να καταλαβαίνεις, να αναγνωρίζεις και να ταυτίζεσαι με την ψυχική κατάσταση που βρίσκεται το άλλο άτομο.

Και πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσει κάποιος για την τραυματική εμπειρία του; Υπάρχει κάποιο χρονικό όριο που αν λήξει, όλα αυτομάτως σβήνονται και ξεχνιούνται; Τι νόημα τελικά έχει η ερώτηση «γιατί τώρα;». Για την ενοχοποίηση του θύματος έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Αλλά ας το κάνουμε άλλη μια φορά.

Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, για τους οποίους μιλήσαμε πιο πάνω, σπαταλάνε όλη τους την ενέργεια δίνοντας περισσότερη σημασία στο «γιατί» παρά στο «τι έγινε». Δεν τους νοιάζει η πράξη καθαυτή, αλλά το γιατί οι ίδιες οι γυναίκες το άφησαν να συμβεί, γιατί δεν τους σταμάτησαν, γιατί «δεν ήξεραν καλύτερα» από το να πέσουν θύματα. Δηλαδή, σύμφωνα με τα λόγια τους, «εκείνες φταίνε στην τελική που το έπαθαν αυτό».

Άμα αναλογιστούμε διάφορα περιστατικά στη ζωή μας, θέτουμε το εξής ερώτημα: Ποια (ή Ποιος) από εμάς δεν έχει έρθει αντιμέτωπη με κάποιες συμπεριφορές που ίσως ξεπερνάνε τα όρια;

Και μην πάτε μακριά. Ένα βλέμμα ή ο τόνος της φωνής αρκούν για να μας προκαλέσουν αποστροφή, ενώ η πίεση και η υποβίβαση σε συζητήσεις, μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας. Ο σεξισμός στον εργασιακό χώρο από ανθρώπους εξουσίας υπάρχει και είναι πιο συχνό φαινόμενο απ' ότι κάποιοι νομίζουν.

Είναι εξαιρετικά θετικό για μια κλειστή κοινωνία όπως την Ελλάδα, που τα θύματα βρήκαν το θάρρος να εκφράσουν την αλήθεια τους και όσα πέρασαν. Δίνουν κουράγιο σε όλες τις υπόλοιπες να πράξουμε το ίδιο, περνώντας ένα ισχυρό μήνυμα: 

Πρέπει να αντισταθούμε σε κάθε είδος βίας ή παρενόχλησης που εισπράττουμε και να μην φοβόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια ή να μιλήσουμε, είτε ο θύτης είναι υψηλόβαθμο στέλεχος σε μία εταιρία, είτε ένας καθηγητής, ακόμη και ο γείτονας μας. Κάθε φορά πλέον που κάποιος αναρωτιέται «γιατί τώρα;», του απαντώ σχεδόν αμέσως «γιατί ΌΧΙ τώρα;» και όλως περιέργως μένει άφωνος και αποσβολωμένος, χωρίς να μπορούν να δώσουν μια λογική απάντηση. 

Γιατί πολύ απλά βαθιά μέσα τους, το ξέρουν πως δεν υπάρχει.

Δείτε ακόμη:

Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits