Είναι αρκετή ώρα που οδηγώ μέσα σε καμένο τοπίο. Μαύρα σκελετωμένα δέντρα κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Μοιάζουν με χορό αρχαίας τραγωδίας. Ένας χρόνος που έχει καεί η Βόρεια Εύβοια και η φύση παλεύει να ζωντανέψει, σε έναν άνισο αγώνα απέναντι στον άνθρωπο. Σε πιάνει η ψυχή σου.
Μέχρι που βρέθηκα εκεί αυτές τις μέρες για το πενθήμερο του Evia Film Project, είχα τις εικόνες που έβλεπα μέσα από τις οθόνες με την αγωνία και την αυτοθυσία των ανθρώπων και τις μάχες τους με τις φλόγες. Είναι άλλο να βλέπεις μπροστά σου το τοπίο! Να ακούς τις ιστορίες που έχουν να πουν οι άνθρωποι. «Αν δεν είχε φυσήξει απ’ την άλλη μεριά εκείνη τη στιγμή, δεν θα ζούσα σήμερα», λέει το κορίτσι στην Αγία Άννα. Εκεί βρεθήκαμε. Και στα χωριά γύρω. Στη Λίμνη, στις Ροβιές, στην Αιδηψό, στην ασύλληπτα όμορφη βόρεια Εύβοια.
Μια πράξη αγάπης
«Το Evia Film Project είναι μια πράξη αγάπης για τη Βόρεια Εύβοια», είπε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Για πρώτη φορά στα 62 χρόνια ζωής του, το Φεστιβάλ βγήκε από την έδρα του, τη Θεσσαλονίκη και βρέθηκε στη Βόρεια Εύβοια. Είναι ‘πράξη’ και κάθε πράξη αφήνει το αποτύπωμά της. Είναι ένα βαρύ- και προς όλες τις κατευθύνσεις- ‘δεν ξεχνώ’.
