Η δυσάρεστη είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από τη σελίδα του στο Facebook.
«Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ δεν είναι πια μαζί μας.
Το πνεύμα όμως, τα λόγια και το αποτύπωμα του πάνω σε χιλιάδες ανθρώπους θα είναι πάντα εδώ.
Αφιέρωσε τη ζωή του στην κατανόηση των άλλων και είχε σαν κίνητρο πάντα να βοηθήσει όσο περισσότερους μπορούσε με τη θεραπεία, τις διαλέξεις, τα βιβλία του…
Αφήνει πίσω του ένα έργο σημαντικό κ μια οικογένεια κ φίλους που νιώθουμε τυχεροί που τον είχαμε στη ζωή μας». Αν και δεν έχει γνωστοποιηθεί το αίτιο θανάτου, τα τελευταία χρόνια τον ταλαιπωρούσαν διάφορα προβλήματα υγείας.
Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1963 με ειδικότητα στη Νευρολογία-Ψυχιατρική, ασχολήθηκε με την Παιδοψυχιατρική και ίδρυσε την Ελληνική Εταιρία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Διετέλεσε διευθυντής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής. Έζησε στην Αθήνα, το Λονδίνο, το Παρίσι και τη Βιέννη και έχει γράψει πολλά επιστημονικά βιβλία και πολυάριθμα άρθρα.
Ήταν από τους πρώτους που μίλησαν για τη σημασία της ψυχοθεραπείας και της ψυχανάλυσης, ενώ οι τηλεοπτικές του εμφανίσεις απάντησαν σε αρκετά κλασικά ερωτήματα που έχουμε όλοι για τις σχέσεις. Οι θεωρίες του επικεντρώνονταν κυρίως στα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του παιδιού, στη σχέση του με τη μητέρα, στη σημασία του σεξ, και στο πού οφείλονται οι αποτυχίες των ερωτικών σχέσεων.
Τα βιβλία του αφορούσαν κυρίως στην ελληνική οικογένεια (και όλες τις παθογένειές της), τη θεραπεία ζεύγους και τον γάμο. Ο ίδιος ήταν παντρεμένος για περισσότερα από 60 χρόνια, είχε αποκτήσει μία κόρη και έναν εγγονό.
«Ο θάνατος με απασχολεί από την ημέρα που γεννήθηκα. Αυτό που με τρομάζει είναι η ανυπαρξία. Αλλά, μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι με το φυσικό τέλος. Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά είμαι θρησκευτικός άνθρωπος, με την έννοια ότι συνεχώς αναζητώ την προέλευση του κόσμου, όπως και απαντήσεις στα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου. Ζούμε, πλέον, στην εποχή των παράλληλων συμπάντων. Άρα, πώς μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει Θεός με τόσες θρησκείες; Μακάρι να υπήρχε!
«Η ζωή μας είναι δύο ειδών: η συνειδητή και η ασυνείδητη. Είναι σύντομη, μία και μοναδική. Ευτυχία δεν υπάρχει, παρά μόνο στιγμές ευδαιμονίας. Καλό, λοιπόν, θα ήταν οι άνθρωποι να στρέφονται στις πραγματικές αιτίες της δυστυχίας τους. Είναι πρώτιστο να ξέρουμε τι συμβαίνει μέσα μας. Να έχουμε το γνώθι σαυτόν αλλά και να ακολουθούμε το γνωμικό που λέει «βίος μη γνωτός, ου βιωτός», δηλαδή είναι σαν να μη ζεις αν δεν καταλαβαίνεις τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου. Γι' αυτό και η ζωή με έχει διδάξει ότι αν δεν αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, δεν πρόκειται ποτέ να αγαπήσεις τους άλλους γύρω σου», έλεγε στη Lifo το 2020.
