«Αυτά φορούσα όταν μου επιτέθηκε ο Trump»: Όταν η E. Jean Carroll βρέθηκε στο εξώφυλλο του NY Magazine
Στεφανία Παπαδημητρίου
10 Μαΐου 2023
H E. Jean Carroll νίκησε. Κι ο Trump είναι επίσημα ένοχος για σεξουαλική κακοποίηση. Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, τον Ιούνιο του 2019, η δημοσιογράφος φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του New York Magazine φορώντας ακριβώς τα ίδια με την ημέρα που ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ (που τότε ήταν απλώς πάμπλουτος διάσημος μεσίτης) της επιτέθηκε, κι έγραψε για όλους τους «απαίσιους άνδρες» της ζωής της – όλους εκείνους που την παρενόχλησαν και την κακοποίησαν από την εφηβεία κι έπειτα.
Στο άρθρο της, τον είχε αποκαλέσει «Νο 20 στη λίστα με τους Πιο Απαίσιους Άνδρες της Ζωής μου» και «πλούσιο αγόρι» - όλοι τους ήταν πλούσια αγόρια, βέβαια. Πέφτει κανείς από τα σύννεφα; Μάλλον όχι.
«Πριν γράψω για αυτόν, πρέπει να αναφέρω δύο βασικά πράγματα για το τι μου συνέβη στο Bergdorf’s», ξεκίνησε. «Πρώτον, ο άνδρας που θα αναφέρω, το αρνείται, όπως έχει αρνηθεί κατηγορίες σεξουαλικής επίθεσης από τουλάχιστον 15 αξιόπιστες γυναίκες, επώνυμα, τις Jessica Leeds, Kristin Anderson, Jill Harth, Cathy Heller, Temple Taggart McDowell, Karena Virginia, Melinda McGillivray, Rachel Crooks, Natasha Stoynoff, Jessica Drake, Ninni Laaksonen, Summer Zervos, Juliet Huddy, Alva Johnson, και Cassandra Searles. (Να τι είχε πει ο Λευκός Οίκος: “Πρόκειται για μία ψευδή ιστορία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και βγαίνει στην επιφάνεια 25 χρόνια αφότου υποτίθεται συνέβη, για να βλάψει τον Πρόεδρο”). Και δεύτερον, ρισκάρω να τον κάνω διασημότερο, αποκαλύπτοντας τι μου έκανε».
Κι έγραψε τι ακριβώς έγινε εκείνο το απόγευμα, στο δοκιμαστήριο του καταστήματος Bergdorf’s. Συναντήθηκαν στην είσοδο κι αναγνώρισαν ο ένας τον άλλο – εκείνη, έκανε την καθημερινή εκπομπή Ask E. Jean κι εκείνος ήταν ένας από τους διασημότερους άνδρες της Νέας Υόρκης. Έκαναν πλάκα, καθώς εκείνος ήθελε να αγοράσει δώρο «για ένα κορίτσι». Ή έτσι της είπε. Πήγαν στο τμήμα των εσωρούχων, διάλεξαν ένα διάφανο κορμάκι από δαντέλα κι ο Trump της είπε γελώντας να πάει να το δοκιμάσει. «Εσύ να το δοκιμάσεις», του απάντησε. «Είναι το χρώμα σου». Κι η πλάκα συνεχίστηκε με ένα ντιμπέιτ για το ποιος θα το φορέσει, τελικά.
Πηγαίνοντας προς το δοκιμαστήριο, η Carroll, ξεκαρδισμένη στα γέλια, πίστευε ότι θα έβαζε έναν μεσήλικα να δοκιμάσει σέξι εσώρουχα πάνω από το παντελόνι του. «Γράφοντάς το τώρα, απορώ με την ηλιθιότητά μου», σημείωσε στο άρθρο της. Και πριν προχωρήσει, ξεκαθάρισε μερικά ακόμη πράγματα: Όχι, δεν τον κατήγγειλε. Ναι, το είπε στις δύο καλύτερες φίλες της – η μία, την εκλιπαρούσε να πάει στο Τμήμα. «Σε βίασε», έλεγε ξανά και ξανά στο τηλέφωνο. «Πήγαινε στην αστυνομία! Θα έρθω μαζί σου. Θα πάμε μαζί». Η άλλη, την απέτρεψε. «Μην το πεις πουθενά», τη συμβούλευσε. «Έχει 200 δικηγόρους. Θα σε θάψει». Κι ο λόγος που της πήρε τόσα χρόνια να μοιραστεί αυτό που της συνέβη; Δεχόταν απειλές για τη ζωή της, την υποτίμησαν, την έβγαζαν τρελή. «Είμαι δειλή», έγραψε, λες κι έπρεπε να δικαιολογηθεί που της πήρε καιρό να πει τη δική της αλήθεια.
Τι ακριβώς συνέβη στο δοκιμαστήριο;
«Τη στιγμή που κλείνει η πόρτα, γέρνει πάνω μου και με σπρώχνει στον τοίχο χτυπώντας το κεφάλι μου αρκετά, και βάζει το στόμα του στα χείλη μου. Είμαι σε τέτοιο σοκ που τον σπρώχνω κι αρχίζω να γελάω πάλι. Αρπάζει τα χέρια μου και με σπρώχνει στον τοίχο για δεύτερη φορά και, καθώς καταλαβαίνω πόσο μεγαλόσωμος είναι, με πιέζει με τον ώμο του και βάζει το χέρι του κάτω από το φόρεμά μου και κατεβάζει το καλσόν.
Δεν πιστεύω αυτό που θα γράψω: Εξακολουθούσα να γελάω. Την επόμενη στιγμή, φορώντας ακόμη τα “ρούχα εργασίας” του, το πουκάμισο, τη γραβάτα, το σακάκι, το παλτό, ξεκουμπώνεται, κατεβάζει το φερμουάρ του παντελονιού του και, πιέζοντας τα δάχτυλά του στα γεννητικά μου όργανα, διεισδύει με το πέος του μέχρι τη μέση – ή εντελώς, δεν είμαι σίγουρη. Γίνεται μάχη. Φοράω ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα μαύρα σαν δερμάτινα Barneys, οπότε το ύψος μου είναι κάπου στο 1.80, και προσπαθώ να τον πατήσω. Προσπαθώ να τον σπρώξω με το ελεύθερο χέρι μου – για κάποιον λόγο, με το άλλο κρατάω την τσάντα μου – και επιτέλους σηκώνω αρκετά το γόνατό μου αρκετά για να τον απωθήσω και να στρίψω, να ανοίξω την πόρτα και να φύγω τρέχοντας.
Όλο κράτησε περίπου τρία λεπτά. Δεν πιστεύω ότι εκσπερμάτωσε. Δεν θυμάμαι αν ήταν κανείς στο τμήμα εσωρούχων. Δεν θυμάμαι αν έτρεξα για το ασανσέρ ή αν πήρα τον αργό δρόμο των κυλιόμενων. Με το που φτάνω στον κυρίως όροφο, διασχίζω το κατάστημα τρέχοντας και βγαίνω από την πόρτα – δεν θυμάμαι ποια – και βρίσκομαι έξω, στην 5η Λεωφόρο.
Και αυτός ήταν ο τελευταίος απαίσιος άνδρας».
Ο απαίσιος αυτός άνδρας, ο οποίος προσπάθησε να την καταστρέψει διαψεύδοντάς τη, κάθε φορά που τον κατηγορούσε, τώρα είναι κι επίσημα ένοχος. Μία μεγάλη νίκη για την E. Jean Carroll και για κάθε άλλο θύμα του.
