H νέα μικρού μήκους ταινία της Pixar τα βάζει με τα τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα

Τον προηγούμενο μήνα, η Pixar ανακοίνωσε μια νέα πρωτοβουλία για ταινίες μικρού μήκους, που ονομάζεται SparkShorts, και έχει στόχο της να δίνει χώρο στα νέα ταλέντα της Pixar, χωρίς τους συνηθισμένους εταιρικούς περιορισμούς. Η Pixar έχει καταφέρει να κερδίσει ούτως ή άλλως το ενήλικο κοινό με τις καταπληκτικές δουλειές της, και οι ταινίες αυτού του project είναι η απόδειξη.

Η πρώτη ταινία λέγεται Purl και είναι η ιστορία ενός γυναικείου χαρακτήρα που πιάνει δουλειά σε μια μεγάλη εταιρεία γεμάτη άντρες. Υπάρχει περίπτωση αυτή η μεγάλη εταιρεία να είναι η ίδια η PIxar; Ενδεχομένως.

Η Purl είναι μια μπάλα από νήμα που προσλαμβάνεται στην εταιρεία οικονομικών συμβούλων B.R.O. Capital (bro σημαίνει "αδερφός" στην αργκό"). Είναι ο μοναδικός χαρακτήρας με γυναικεία χαρακτηριστικά ανάμεσα σε άντρες που φοράνε κοστούμια κι έχουν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Όπως είναι φυσικό, η Purl στιγματίζεται κι αποκλείεται από όλες τις δραστηριότητες, μέχρι που αποφασίζει να φτιάξει στον εαυτό της ένα κοστούμι και να γίνει μέρος της ομάδας. Σταδιακά θα αρχίσει να χάνει τον εαυτό της, και θα τον ξαναβρει μόνο όταν θα εμφανιστεί άλλη μια θηλυκή μπάλα από νήμα.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα βιώσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους ένα τοξικό περιβάλλον εργασίας. Ίσως να πρόκειται απλώς για κακούς προϊσταμένους, ή για συναδέλφους που θα αποκλείσουν κάποιον λόγω του φύλου, της εθνικότητας, της ηλικίας ή του σεξουαλικού προσανατολισμού τους. Η ανασφάλεια και ο περιορισμός της ταυτότητας που νιώθει ένα άτομο σε τέτοια περιπτωση είναι αυτό που απεικονίζεται σε αυτό το animation.

Η δημιουργός του, Kristen Lester έχει αναφέρει ότι η ταινία προέρχεται από προσωπικά βιώματα, τα οποία όμως δεν αφορούν την Pixar. Δεδομένου βέβαια ότι υψηλά ιστάμενα πρόσωπα του studio είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα σεξουαλικών παρενοχλήσεων, είναι αρκετά δύσκολο να μην το σκεφτούμε βλέποντας την τοξιότητα του περιβάλλοντος που παρουσιάζει η Lester.

Φαίνεται πάντως ότι η Pixar έχει περάσει σε ένα στάδιο αυτογνωσίας, στο οποίο προσπαθεί να περιλαμβάνει αφηγήματα που δεν είναι απολύτως λευκά, αρσενικά, straight, και αμερικάνικα.

Δείτε ακόμη: Ο καλλιτέχνης που μετατρέπει τις plus-size γυναίκες σε τέχνη