Πώς το windsurfing άλλαξε τη ζωή μου και έγινε η μεγάλη μου αγάπη

Όταν σκέφτηκα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο, ομολογώ πως στην αρχή δεν μου ήταν τόσο εύκολο. Δεν ξέρω εάν συμβαίνει και σε εσάς, πάντως σε εμένα είναι αρκετά δύσκολο να εκφράσω -είτε γραπτώς, είτε προφορικώς- τα συναισθήματά μου για κάτι που αγαπώ. Και αυτό θα κάνω σήμερα. Θα γράψω γιατί αγαπώ τόσο πολύ το windsurfing και πώς μου άλλαξε τη ζωή. 

Καταρχάς θα ήθελα να σας εκμυστηρευτώ πως δεν είμαι καθόλου αθλητικός τύπος. Ναι, δεν κοιμάμαι και δεν σηκώνομαι έχοντας στο μυαλό μου πότε θα πάω να αθληθώ. Επίσης είμαι, ή μάλλον ήμουν, ένα άτομο με χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Μάλιστα με τα χρόνια κατάλαβα πως η αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι που αποκτάς μια στιγμή και μετά το έχεις πάντα, δεν είναι πάντα κάτι σταθερό. Αντιθέτως έχει την τάση να φεύγει εκεί που τη χρειάζεσαι περισσότερο. 

Η αυτοπεποίθηση δεν εξαρτάται απαραίτητα από αυτά που έχεις ή από το παρελθόν σου. Η πραγματική αυτοπεποίθηση πηγάζει από την αντίληψη που έχεις για εσένα. Και πλέον μπορώ να ομολογήσω πως νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου και αυτή την αλλαγή την οφείλω στο windsurf. 

To windsurfing το ξεκίνησα σχετικά μεγάλη, πριν μερικά χρόνια, όμως άλλαξε σχεδόν αμέσως τη ζωή μου. Ένα καλοκαίρι λοιπόν αποφάσισα να το δοκιμάσω. Το πώς είχα αυτήν την έμπνευση, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον. Μέχρι και σήμερα δεν οδηγώ αυτοκίνητο, όμως το windsurf μου έδωσε τη δυνατότητα να «οδηγήσω» έναν ολόκληρο εξοπλισμό μόνη μου στη θάλασσα και με αυτό το σκεπτικό το ξεκίνησα.

Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση της πρώτης φοράς, όταν έφτασα στη σχολή μου το Yasusrfaki και ανέβηκα στη σανίδα. Χαρά, ελευθερία, αδρεναλίνη, ίσως λίγος φόβος, αλλά ήταν τόσο διεγερτικό! Το windsurf είναι απελευθέρωση. Ακούς μόνο τη σανίδα και το κύμα. Είναι το τέλειο συναίσθημα.

Αυτό το σπορ, λοιπόν, εκτός ότι μου έμαθε να έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, με έμαθε επίσης να χαίρομαι τη φύση και, φυσικά, να τη σέβομαι. 

Μετά από κάθε βόλτα στο νερό, με έναν μοναδικό τρόπο φορτίζουν οι μπαταρίες μου και διώχνω μακριά όλα τα αρνητικά και άσχημα συναισθήματα. Για εμένα λειτουργεί ως μια ψυχοθεραπεία και πραγματικά είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να δώσει κάποιος στον εαυτό του. 

Η άμεση σχέση που έχει το windsurfing με τα στοιχεία της φύσης, το φως του ήλιου, το νερό της θάλασσας αλλά και τον άνεμο, προσδίδει ίσως την μεγαλύτερη αίσθηση ελευθερίας που μπορεί να βρει κάποιος σε ένα σπορ. Πραγματικά, την ώρα που είστε πάνω στην σανίδα η αίσθηση του ανέμου σε συνδυασμό με το νερό και τον ήλιο, θα σας κάνουν να ξεχάσετε τα πάντα και να αφεθείτε σε μοναδικές στιγμές ελευθερίας. 

Φυσικά εκτός από όλα τα παραπάνω ένας ακόμη λόγος που αγάπησα το συγκεκριμένο σπορ είναι ο Παύλος Χειλαδάκης, ο δάσκαλός μου αλλά και πρώην αθλητής του windsurf με χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ιστιοσανίδων στην κατηγορία νέων το 1998. Ο Παύλος για εμένα είναι ένας από τους καλύτερους instructor στον χώρο του, γατί δεν θα κάνει το μάθημα και θα φύγει, αλλά θα λάβει υπόψιν του την ιδιοσυγκρασία αλλά και τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής του κάθε μαθητή οποιασδήποτε ηλικίας, από τα 5 μέχρι τα 65!

Και το πιο σημαντικό είναι πως ο Παύλος θα σε κάνει να περάσεις καλά και να αγαπήσεις το windsurfing με όλη σου την ψυχή. Εξάλλου, όπως λέει και ο ίδιος «Ο καλύτερος surfer είναι αυτός με το μεγαλύτερο χαμόγελο στο τέλος της ημέρας».

Τον Παύλο Χειλαδάκη θα τον βρείτε να κάνει μαθήματα, αλλά και να απολαμβάνει surf, windsurfing και το wing foil στο Yasurfaki, τη σχολή που διατηρεί μαζί με τον φίλο του Θοδωρή Παυλίδη στην παραλία της Βάρκιζας. 

Αν θέλετε να ξεκινήσετε από αύριο κιόλας αυτό το υπέροχο σπορ, μην το σκεφτείτε δεύτερη φορά. Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα. Άλλωστε υπάρχουν πολλές ηλιόλουστες χειμωνιάτικες ημέρες που κάνουν τα ΣΚ συναρπαστικά. Μάλιστα ίσως είναι ομορφότερα τώρα από ό,τι το καλοκαίρι, γιατί οι παραλίες είναι πιο ελεύθερες, δεν έχουν λουόμενους και δεν περνάνε μηχανοκίνητα σκάφη. Εξάλλου το windsurfing είναι ένα άθλημα το οποίο δεν δημιουργεί περιβαλλοντικές καταστροφές. Αντιθέτως, ομορφαίνει την παραλία!

Ειλικρινά και χίλιες λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψω την αγάπη μου για το συγκεκριμένο σπορ και ενώ έχω ακόμα πολλά να μάθω, το πιο σημαντικό είναι πως κάθε φορά που ανεβαίνω στη σανίδα μου χαίρομαι όπως ένα παιδί που ανοίγει τα δώρα που του έφερε ο Άγιος Βασίλης. Και αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο.