WELL BEING ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

#OhMy40 Τι δουλειά έχω εγώ στο κλαμπ με τα πιτσιρίκια


Αμαλία Κυπαρίσση

29 Νοεμβρίου 2016

adult-1846436-1920bb.jpg

Τον ακούω στην άλλη άκρη της γραμμής κουλ και χαλαρό… Ξεφυσάω με ανακούφιση. Δεν είναι στο κατώφλι της εντατικής ούτε της χωροφυλακής… Ή μήπως είναι στο κρατητήριο; Μπα, δεν θα είχε τηλέφωνο, σκέφτομαι.

Η περιέργειά μου θεριεύει… Μου πιάνει ψιλοκουβέντα. Tι κάνεις, πώς είσαι, πού είσαι και διάφορα τέτοια. Περνάει από το μυαλό μου η σκέψη ότι είναι μεθυσμένος και μου την πέφτει! Κουνάω το κεφάλι μου για να καθαρίσει το μυαλό μου! Μεθυσμένος δεν ακούγεται και αυτόν εγώ τον μεγάλωσα… Αποκλείεται!

Με τα πολλά μου σκάει το παραμύθι: ξέρεις, μου λέει, θέλουμε να πάμε στο τάδε μέρος και δεν θα μας βάλουν. Μήπως μπορείς να έρθεις να μας βάλεις μέσα; Κεραμίδα! Και τι είμαι εγώ παιδί μου, αντιτίθεμαι, ο Ντάβλας; Έλα μωρέ, μου πετάει, εσύ όλο και κάποιον θα ξέρεις και άλλωστε ξέρεις και την τραγουδίστρια.

Άντε σκέφτομαι να κάνω και αυτό το ψυχικό… Παίρνω τηλέφωνο τη φίλη τραγουδίστρια πριν αριβάρω για να τους τακτοποιήσω (μη γίνουμε και ρόμπα στα μάτια των 20χρονων).

Φτάνω και τους βρίσκω μαζεμένους σε μια γωνία. Κορίτσια όμορφα και φρέσκα, αγόρια γεμάτα ζωή. Και εγώ πάλι φρέσκια γεμάτη ζωή αισθάνομαι! Μπαίνουμε όλοι μαζί μέσα στο κέντρο διασκέδασης. Αισθάνομαι τα βλέμματα των κοριτσιών επάνω μου… με κοιτούν με θαυμασμό και δέος. Μπας και φταίει το λεοπάρ παλτό μου ή το δερμάτινο παντελόνι μου; Ή μήπως οι Louboutin γόβες μου; Μπα είναι αυτή η άνεση στην κίνηση μου, αυτό το πέρασμα όλο αέρα σε ένα κέντρο διασκέδασης που από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν μάλλον να μπουν. Με θεωρούν cool! To αισθάνομαι.

Η ώρα περνάει και εγώ παρατηρώ τις παρέες γύρω μου… Τα θηλυκά έχουν γίνει ολίγον κυνηγοί, ολίγον παραπάνω επιθετικές για τα γούστα μου. Σκέφτομαι ευτυχώς δεν χρειάζεται να “κυνηγήσω”…  Τα αγόρια νωχελικά περιμένουν… κόβουν κίνηση. Ένα άγαρμπο παιχνίδι φλέρτ ξεκινάει μπρος στα μάτια μου. Σκέφτομαι πως το φλερτ, το ερωτικό παιχνίδι είναι τέχνη και θέλει λίγο καιρό για να την κατακτήσεις... Η πρώτη κίνηση γίνεται από το κορίτσι της παρέας προς το γιο της φίλης μου. Αισθάνομαι άβολα, είμαι έτοιμη να βάλω τα γέλια καθώς αυτό το αγόρι το ξέρω από τα γεννοφάσκια του! Πότε και πως μεγάλωσε; Πότε άρχισε το φλερτ; Σύνελθε σκέφτομαι… 20 χρονών είναι δεν είναι τεσσάρων όπως ο γιος μου ο Αχιλλέας (απαπα θα έρθει η στιγμή που θα φλερτάρει KAI ο Αχιλλέας;). Σοκ και δέος! Μετά από λίγο αρχίζω να βαριέμαι… άσε που έχω να ξυπνήσω και νωρίς! Τι και εάν είναι Κυριακή ο γιος μου μπορεί να μην έχει αρχίσει το φλέρτ ακόμη, έχει αρχίσει όμως τις εξοδους και αύριο έχουμε βρεφικό θέατρο.

Αποφάσισα ότι το μόνο μέρος για να πάω εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν το σπίτι μου… και στο δρόμο προς τα εκεί μου έκανε παρέα o Nino Rota, τον οποίο μάλλον έχεις ακούσει από τη μουσική που έγραψε για το έργο ο Νονός. Στην επιστροφή, όμως, εγώ άκουγα τη μουσική που έγραψε για το έργο του Fellini, La Dolce Vita (1960) σκεπτόμενη πως η «γλυκιά ζωή», η «καλή ζωή» δεν έχει ηλικία!

 

 

Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.