Δείτε τι μπορεί να κάνει μία γυναίκα σε ένα μήνα αν την αφήσεις εντελώς ελεύθερη

Είσαστε έτοιμοι για τη λίστα που ακολουθεί;

Έχουμε και λέμε:

Θα ζούσαμε την απόλυτη ζεν εμπειρία στο Green Gulch Farm Zen Center, στο Σαν Φρανσίσκο. Ο ναός του Πράσινου Δράκου, όπως είναι γνωστός, είναι ανοιχτός στο κοινό και ως practice retreat, στο οποίο μπορείς να βρει την εσωτερική σου γαλήνη και ηρεμία μέσα από διαλογισμό και ζεν πρακτικές.

Θα κλείναμε θέση στον Μαραθώνιο που γίνεται στην περιοχή Μεντόκ στη δυτική Γαλλία και θα ξεκινούσαμε από τώρα την προπόνηση! Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μαραθώνιο, όπου κατά μήκος της διαδρομής δεν μοιράζονται νερά, ούτε ισοτονικά ποτέ, αλλά ποτήρια με κρασί από τουλάχιστον 23 διαφορετικά οινοποιεία. Καλό;

Θα δοκιμάζαμε ένα extreme sport. Για την ακρίβεια θα κάναμε ελεύθερη πτώση. Υπάρχουν πολλές εγκαταστάσεις για ελεύθερη πτώση στην Ελλάδα και βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη, τη Θήβα, τη Λαμία και κοντά στην Αθήνα.

Θα ανεβαίναμε τον Όλυμπο. Ένα σαββατοκύριακο θα το αφιερώναμε για να φτάσουμε στην κορυφή!

Θα κάναμε κάθε εβδομάδα χαμάμ για να χαλαρώσουμε από την ένταση της εβδομάδας και να αποβάλουμε τις τοξίνες από το σώμα μας. Και για μεγαλύτερο fun θα το κάναμε μαζί με τις φίλες μας.

Θα ταξιδεύαμε στην Κένυα και θα κλείναμε να μείνουμε στο boutique ξενοδοχείο, Giraffe Manor, και θα τρώγαμε πρωινό μαζί με καμηλοπαρδάλεις. Ναι, όπως το διαβάσατε.

Θα πηγαίναμε τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα έξω για φαγητό. Ακόμα και μόνες μας! Γιατί όχι; Συντροφιά με ένα βιβλίο και ένα ποτήρι κρασί το lunch break θα ήταν μία απολαυστική εμπειρία.

Θα δηλώναμε μία ωραία παραίτηση, εφόσον βέβαια η δουλειά που κάναμε δεν μας άρεσε. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να χαρίζει οχτάωρα σε τοξικούς συναδέλφους και μετά να πηγαίνουμε δυστυχισμένες στο σπίτι. Δε νομίζετε;

Θα μέναμε μόνες μας μακρία από την Αθήνα και θα πηγαίναμε στη δουλειά με ελικόπτερο. Ξέρετε τι ωραία που είναι να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να μη συναντάς κίνηση; Υπέροχα.

Θα πηγαίναμε σε μία έκθεση. Να ήταν στο Τόκιο στην έκθεση Van Gogh and Gauguin: Reality and Imagination; Η μήπως θα γυρίζαμε τις galleries της Νέας Υόρκης.

Θα κλείναμε εισιτήρια για μία συναυλία. Και ιδανικά κάπου στο εξωτερικό.

Θα κλείναμε εισιτήρια για το επόμενο Burning Man, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου που γίνεται σε έρημο των ΗΠΑ και μπορείς να δεις τα πιο φουτουριστικά και τρελά installations της ζωής σου.

Κάθε μέρα θα αγοράζαμε και από ένα συλλεκτικό βιβλίο για να φτιάξουμε τη βιβλιοθήκη των ονείρων μας. Θα ξεκινούσαμε με το σπάνιο αντίτυπο του 1605 του Δον Κιχότη, από τον Μιγκέλ ντε Θερβάντες

Θα αρχίζαμε μαθήματα. Θα μαθαίναμε μια καινούργια γλώσσα, θα παρακολουθούσαμε σεμινάρια κεραμικής, θα βρίσκαμε ένα καλό course φωτογραφίας. Τώρα που το σκεφτόμαστε μήπως να λέγαμε στον ίδιο τον Mario Testino να μας μάθει πώς να πατάμε το κλικ;

Θα υιοθετούσαμε ένα κατοικίδιο. Ιδανικά σκύλο - καθότι dog person εδώ - θα του αγοράζαμε υψηλής ραπτικής ρούχα, θα τον πηγαίναμε στα καλύτερα κομμωτήρια σκύλων και θα του είχαμε και dog sitter για τις μέρες, που θα έπρεπε να πάμε σε κάποιο από τα παραπάνω ταξίδια (ελεύθερες δεν είμαστε;) .

Εσείς αλήθεια τι θα κάνατε αν μπορούσατε να έχετε αυτή την άνεση;