Οι σκύλοι επηρεάζουν τον κίνδυνο της σχιζοφρένειας στους ανθρώπους

Τα παιδιά που έχουν σκύλο ως κατοικίδιο πριν από την ηλικία των 12 ετών έχουν μικρότερο κίνδυνο σχιζοφρένειας.

Μια νέα μελέτη από το Johns Hopkins University School of Medicine αναφέρει κάποια ευρήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας ενός σκύλου και της ανθρώπινης ψυχικής υγείας, τα οποία είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα αλλά και κάπως αινιγματικά.

Έχει καθιερωθεί ότι η κατοχή ενός κατοικίδιου σκύλου βελτιώνει την ψυχική ευεξία και μειώνει τον κίνδυνο των ψυχικών νοσημάτων. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που έχουν σκύλο είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι όσο πιο μικροί ερχόμαστε σε επαφή με τους τετράποδους φίλους, τόσο πιο πολύ μειώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης της σχιζοφρένειας.

Ένας λόγος για τον οποίο αυτό το αποτέλεσμα είναι τόσο σημαντικό οφείλεται στη φύση της σχιζοφρένειας. Αρχικά, η σχιζοφρένεια πρόκειται μάλλον για ένα πρόβλημα όπου οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά και να συμπεριφέρονται κατάλληλα σε κοινωνικές καταστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορεί να χάνουν ακόμη και τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιούν τη γλώσσα με συνεκτικό τρόπο ή να επικοινωνούν με νόημα. Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια παρουσιάζουν μειωμένη μακροζωία και πολύ αυξημένη πιθανότητα αυτοκτονίας. Τα αποτελέσματα είναι αρκετά σημαντικά ώστε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να κατατάσσει τη σχιζοφρένεια ως μία από τις 10 πιο δύσκολες ασθένειες που μπορεί να υποφέρουν οι άνθρωποι.

Για τους ψυχολόγους, μια ιδιαίτερα ανησυχητική πτυχή της σχιζοφρένειας είναι ότι είμαστε ακόμα μακριά από το να έχουμε μια θεραπεία. Είναι μια δια βίου ασθένεια, και παρόλο που ακραία ψυχωτικά συμπτώματα μπορεί να έρθουν και να φύγουν, τα αρνητικά συναισθηματικά συμπτώματα και οι γνωστικές διαταραχές είναι εξαιρετικά επίμονες. Σύμφωνα με το εγχειρίδιο διαγνωστικού συμπτώματος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας για τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια η πλήρης ανάκαμψη είναι ασυνήθιστη. Οι εκτιμήσεις είναι ότι μόνο το 15 με 20 τοις εκατό των ανθρώπων με σχιζοφρένεια έχουν ένα ευνοϊκό αποτέλεσμα. Επιπλέον, η συχνότητα της σχιζοφρένειας είναι εκπληκτικά μεγάλη και μπορεί να επηρεάσει 1 στους 100 ανθρώπους παγκοσμίως.

Δεδομένης της περίεργης φύσης της σχιζοφρένειας, είναι σχετικά υψηλός ο επιπολασμός στην κοινωνία μας και η αδυναμία μας να την αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, υποδηλώνει πως οποιοδήποτε μέσο που μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου είναι σημαντικό.

Ο επικεφαλής ερευνητής στην παρούσα μελέτη είναι ο Robert Yolken του τμήματος Παιδιατρικής Νευροβιολογίας στο Παιδικό Κέντρο John Hopkins. Η λογική αυτής της έρευνας προέρχεται από το γεγονός ότι σε προηγούμενη έρευνα ο Yolken και οι συνάδελφοί του βρήκαν μια σύνδεση μεταξύ σοβαρών ψυχολογικών διαταραχών (συγκεκριμένα σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής ) και έκθεσης σε περιβαλλοντικές πτυχές στην πρώιμη ζωή, που μπορεί να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του αναπτυσσόμενου παιδιού. Υπάρχουν πολλά δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι η κατοχή ενός σκύλου κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού.

Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να έχει ορατά οφέλη, όπως χαμηλότερη συχνότητα αλλεργιών στη μετέπειτα ζωή. Εάν το κατοικίδιο ζώο επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να εμπλέκεται στην εμφάνιση ψυχολογικών προβλημάτων, ο Yolken και οι συνεργάτες του υποστήριξαν ότι μπορεί να αξίζει να εξετάσουμε τη σχέση μεταξύ της έκθεσης ενός παιδιού σε ένα κατοικίδιο και τον κίνδυνο διάγνωσης σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής αργότερα ως ενήλικας.

Σύμφωνα με τα πρότυπα των περισσότερων κλινικών ερευνών, αυτή ήταν μια μεγάλη μελέτη που αφορούσε 1.371 άτομα ηλικίας 18 έως 65 ετών. Είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν μεγάλοι αριθμοί ασθενών με διαγνώσεις για συγκεκριμένες ψυχολογικές διαταραχές, ωστόσο αυτή η ερευνητική ομάδα κατάφερε να ελέγξει 396 άτομα με σχιζοφρένεια και 381 με διπολική διαταραχή. Αυτοί οι ασθενείς στη συνέχεια συγκρίθηκαν με 594 άτομα ελέγχου χωρίς προβλήματα. Μεταξύ άλλων πληροφοριών που ελήφθησαν, όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ρωτήθηκαν αν είχαν ένα κατοικίδιο σκύλο ή γάτα κατά τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής τους.

Όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες μελέτες, οι στατιστικές αναλύσεις ήταν εκτεταμένες και συχνά δύσκολο να ερμηνευθούν, ωστόσο τα κυριότερα ευρήματα είναι αρκετά σαφή. Αρχικά, η κατοχή μιας γάτας φαίνεται ότι δεν έχει στατιστικά σημαντική επίδραση στον κίνδυνο σχιζοφρένειας ή διπολικής νόσου. Τα κατοικίδια ζώα επίσης δεν έχουν καμία επίδραση στον κίνδυνο διπολικής διαταραχής.

Ωστόσο, όταν εξετάζουμε τη σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας σκύλου και μεταγενέστερου κινδύνου σχιζοφρένειας, τα αποτελέσματα έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Τα άτομα που εκτίθενται σε σκύλο πριν από τα 13α γενέθλιά τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν αργότερα με σχιζοφρένεια. Για τα παιδιά που είχαν σκύλο κατά τη γέννηση τους ή που είχαν εκτεθεί για πρώτη φορά σε σκύλο πριν από την ηλικία των 3 ετών, η μείωση του κινδύνου σχιζοφρένειας μπορεί να φτάσει το 50%.

Αν μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι αναλογίες κινδύνου που παρουσιάζονται στην παρούσα έκθεση είναι ακριβείς, τότε περίπου 840.000 των κρουσμάτων σχιζοφρένειας (δηλαδή 24% των 3.500.000 ανθρώπων που διαγνώστηκαν με τη διαταραχή στις ΗΠΑ) δεν θα έπασχαν από τη νόσο, εάν απλώς είχαν σκύλο στο σπίτι τους όταν ήταν μικρά παιδιά. Θυμηθείτε ότι η πρόληψη είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε σήμερα να καταπολεμήσουμε τη συχνότητα της σχιζοφρένειας, διότι είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί.

Υπάρχουν αρκετές εύλογες εξηγήσεις για την πιθανή αυτή προστατευτική επίδραση από την επαφή με σκύλους - ίσως κάτι στο μικροβιοκτόνο του σκύλου που μεταδίδεται στον άνθρωπο και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα ή υποβαθμίζει μια γενετική προδιάθεση στη σχιζοφρένεια.

Η καλύτερη εικασία αυτών των επιστημόνων είναι ότι ο σκύλος μεταφέρει ορισμένες ουσίες στο αναπτυσσόμενο παιδί με το γλείψιμο. Αυτές οι ουσίες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού και αυτό, με τη σειρά του μειώνει τον κίνδυνο της μεταγενέστερης εξέλιξης της σχιζοφρένειας.

Προφανώς, τέτοια αποτελέσματα είναι τόσο σημαντικά ώστε η μελέτη αυτή πρέπει να αναπαραχθεί, έτσι ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να αγαπήσουν τα ζώα και να έχουν κατοικίδια στο σπίτι τους. 

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.