Τους τελευταίους μήνες η πανδημία μας έκανε να εκτιμήσουμε τι μας αρέσει στα σπίτια μας και, ίσως, επίσης να αναλογιστούμε τους τρόπους με τους οποίους τα σπίτια μας μπορεί να μην ικανοποιούν τις ανάγκες μας ή να μην ταιριάζουν με τις προσωπικότητές μας.
Όλοι είχαμε την ευκαιρία να σκεφτούμε τι μας αρέσει και δεν μας αρέσει για τα μέρη που ζούμε.
Οι χώροι που δημιουργούμε αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθουμε. Τα σπίτια μας είναι επεκτάσεις του εαυτού μας. Τα γεμίζουμε με σημαντικά αντικείμενα, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία, φωτογραφίες και εκδηλώσεις ζωής. Δημιουργούμε χώρους που λένε κάτι για το ποιοι είμαστε και πώς θα θέλαμε να σκέφτονται άλλοι για εμάς.
Έτσι λοιπόν κατά τη διάρκεια της πανδημίας το σπίτι μπορεί να είναι για πολλούς το καταφύγιό τους, ένας ασφαλής χώρος, ένας χώρος άνεσης και ανανέωσης. Καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν περιοριστεί, η έννοια του σπιτιού έχει γίνει ακόμη πιο ουσιαστικά σημαντική.
Η καθημερινή δουλειά, όπως το μαγείρεμα και ο καθαρισμός, παραδοσιακά, ανήκαν στις γυναίκες. Αν και έχουν σημειωθεί σημαντικές αλλαγές τις τελευταίες δεκαετίες, με τον πιο ισότιμο καταμερισμό εργασίας να γίνεται ο κανόνας, η έρευνα μας λέει ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να έχουν πρωταρχικές ευθύνες για την καθημερινή οικιακή εργασία. Ως αποτέλεσμα, η πανδημία οδήγησε σε πρόσθετες δουλειές για τις γυναίκες, ειδικά τις μητέρες που μπορεί επίσης να φροντίζουν και να διδάσκουν τα παιδιά στο σπίτι.
Μια δημοσκόπηση του KFFΗ που διεξήχθη μεταξύ 11 και 15 Μαρτίου του 2020, διαπίστωσε ότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ των φύλων στον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες και οι άντρες βίωσαν την πανδημία. Για παράδειγμα, η πανδημία έχει διαταράξει τη ζωή των γυναικών πολύ περισσότερο από εκείνη των αντρών. Οι γυναίκες απάντησαν ότι είναι πιο πιθανό να μείνουν στο σπίτι και να ακυρώσουν τα σχέδια τους. Πενήντα επτά τοις εκατό των μαμάδων δήλωσαν ότι η ψυχική τους υγεία υπέφερε ως αποτέλεσμα της πανδημίας σε σύγκριση με το 32 τοις εκατό των αντρών.
Καθώς η πανδημία έχει επεκταθεί σε μήνες και καθώς η σοβαρότητά της έχει αυξηθεί, τα σπίτια μας μπορεί κάλλιστα να είναι «ασφαλή καταφύγια», αλλά μπορεί επίσης να είναι και «φυλακές».
Τους τελευταίους μήνες του κορωνοϊού, πολλοί από εμάς έχουμε αναρωτηθεί πόσο σύντομα θα μπορέσουμε να ξαναρχίσουμε τη παλιά μας ζωή. Πόσο σύντομα θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε τα εστιατόρια, τα καταστήματα, τις αίθουσες συναυλιών και τους φίλους και συγγενείς.
Έχει αλλάξει η πανδημία τον τρόπο που νιώθουμε για τα σπίτια μας;
Το στρες είναι αναπόφευκτο λόγω της απομόνωσης και της πανδημίας. Εκείνοι που μένουν σε άνετα μεγάλα σπίτια έχουν σαφώς ένα πλεονέκτημα. Έχουν την ευκαιρία για ιδιωτικό χρόνο και χώρο. Μπορεί να είναι σε θέση να απολαύσουν τον χρόνο έξω στη φύση πιο εύκολα. Ωστόσο, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Huffington Post, οι περισσότεροι νιώθουν εγκλωβισμένοι και αγχωμένοι.
Όλοι επιθυμούμε την πραγματική επαφή με την οικογένεια και τους φίλους. Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες έχουν μελετήσει τον αντίκτυπο της μοναξιάς και της απομόνωσης στην ευημερία των ανθρώπων. Όμως αυτή την περίοδο ζούμε όλοι στο περιθώριο. Η προκαταρκτική έρευνα δείχνει ότι η απομόνωση της πανδημίας, ιδιαίτερα η παρατεταμένη απομόνωση, έχει οδηγήσει σε σημαντική αύξηση των ψυχολογικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής , της μετατραυματικής διαταραχής του στρες και της κατάθλιψης .
Τι μπορεί να γίνει για να μειωθεί το βάρος της απομόνωσης στο σπίτι; Ο τρόπος για να μειωθεί το βάρος της απομόνωσης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο καλά μπορούμε να αντλήσουμε άνεση και ασφάλεια από τους φίλους και την οικογένεια. Τα σπίτια μας μπορεί να είναι επεκτάσεις του ποιοι είμαστε, αλλά τα συναισθήματά μας για αυτά συνδέονται με το περιβάλλον στο οποίο ζούμε.
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
