Ξυπνάτε, εργάζεστε, τρώτε, δουλεύετε, τρώτε, κοιμάστε. Ξυπνάτε, δουλεύετε, τρώτε, δουλεύετε, τρώτε, κοιμάστε. Επαναλάβετε την παρακάτω πρόταση, 365 φορές: 9 Μαρτίου 2020 έως 14 Μαρτίου 2021.
Είναι 20:00 Σάββατο βράδυ, κάθεστε στην κουζίνα με ένα ποτήρι κρασί και ήδη επιθυμείτε να πείτε" καληνύχτα" στον φίλο σας μέσω βιντεοκλήσης. Μισό λεπτό 20:00 Σάββατο βράδυ. Ακόμη. Και πώς περνάτε το υπόλοιπο βράδυ; Και τι γίνεται με το Σαββατοκύριακο; Πότε τελειώνει; Πώς φτάνουμε στο τέλος; Από την πανδημία, εννοώ ...
Χωρίς ταξίδια ή βραδινές εξορμήσεις, κάθε μέρα είναι παρόμοια με την άλλη, δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να περιμένουμε. Δεν υπάρχει η όμορφη σκέψη ότι θα συμβεί κάτι, ώστε να σας ωθήσει προς τα εμπρός. Όμως το να μην περιμένεις τίποτα σημαίνει επίσης να μην ελπίζεις. Και η ελπίδα μας οδηγεί να δράσουμε, είναι αυτή η εσωτερική κίνηση που μας ωθεί να προχωρήσουμε μπροστά, για να σκεφτούμε καταστάσεις που ελπίζουμε ότι θα συμβούν: Ελπίζω ότι οι εξετάσεις θα πάνε καλά, ελπίζω να βρω δουλειά, να δω τους φίλους μου.
Απογοητευμένοι αφού περιμέναμε ένα τέλος που στην αρχή φαινόταν κοντά και τώρα σχεδόν σταματήσαμε να πιστεύουμε ότι θα έρθει πραγματικά. Ακυρώθηκαν εισιτήρια, έγινε "κόκκινη" η πόλη όπου ζούμε, διαγράφονται προγράμματα... Όλη αυτή η αβεβαιότητα προκαλεί άγχος και ανησυχία για το μέλλον.
Όπου δεν υπάρχει προγραμματισμός, υπάρχει απάθεια. Δεν υπάρχουν διαδικασίες που να αντισταθμίζουν τη μείωση της διάθεσης. Αυτό που λείπει δεν είναι η έξοδος, αλλά η αίσθηση της εξόδου. Ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει χωρίς να πιει ένα ποτό και για πολλούς δεν έβλαψε να απομακρυνθούν από τις ανθυγιεινές συνήθειες, όπως να πίνουμε, να τρώμε ακατάστατα και να κοιμόμαστε λίγο, όμως το ποτό με έναν φίλο είναι εκείνη η στιγμή της διεξόδου και της κοινωνικοποίησης. Είναι η στιγμή που ενισχύει έναν δεσμό. Όταν υπάρχουν αυτές οι θετικές ενισχύσεις, απελευθερώνεται μια σειρά ουσιών που ενεργοποιούν τις περιοχές του εγκεφάλου που δημιουργούν ευεξία.
Το να έχουμε κοινωνικές επαφές, σημαίνει να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σε καθημερινή βάση. Η μικρή αυτή πρόκληση ενεργοποιεί τον εγκέφαλο, μας ωθεί να προχωρήσουμε περισσότερο. Όλα αυτά δεν υπάρχουν πλέον για τους περισσότερους.
Πολλοί νέοι προσαρμόστηκαν. Πολλοί άλλοι, ωστόσο, δεν αποδέχτηκαν την αλλαγή, το βρίσκουν άδικο και είναι αυτοί που θα πληρώσουν περισσότερο, με μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες. Διότι, προσέξτε, όλα αυτά δεν θα διαρκέσουν για πάντα. Γιατί το να μην περιμένεις τίποτα σημαίνει επίσης να μην ελπίζεις. Και η ελπίδα είναι αυτή που μας κρατάει όρθιους, ζωντανούς και υγιείς.
Η ανησυχία μπορεί να μας οδηγήσει σε χρόνιο άγχος και διαταραχή προσαρμογής. Πρέπει να παρέμβουμε σήμερα, προτού να είναι πολύ αργά. Δεν πρέπει να σταματήσουμε να ελπίζουμε...
Δείτε επίσης:
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
