Όσοι έχουν μεγαλώσει με σκυλιά, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν σχιζοφρένεια

Πόσες φορές έχουμε ακούσει για σκύλους που επισκέπτονται άρρωστους στα νοσοκομεία; Για σκύλους που επισκέπτονται ειδικά σχολεία, ιδρύματα ή άλλους φορείς κοινωνικής πρόνοιας; Πόσες άλλες φορές έχουμε ακούσει για σκύλους που ζουν μαζί με κάποιο άρρωστο παιδάκι; Σε πάρα πολλές περιπτώσεις μάλιστα, η παρουσία ενός σκύλου αποτελεί το μόνο αποτελεσματικό φάρμακο ενός ασθενή.

Πλέον σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες, όσοι έχουν μεγαλώσει με σκυλιά, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν σχιζοφρένεια στην μετέπειτα ζωή τους.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Συμβουλές για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του στρες σύμφωνα με τους ειδικούς

Μια νέα μελέτη από το Johns Hopkins University School of Medicine αναφέρει κάποια ευρήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας ενός σκύλου και της ανθρώπινης ψυχικής υγείας, τα οποία είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρα αλλά και κάπως αινιγματικά.

Έχει καθιερωθεί ότι η κατοχή ενός κατοικίδιου σκύλου βελτιώνει την ψυχική ευεξία και μειώνει τον κίνδυνο των ψυχικών νοσημάτων. Συγκεκριμένα, οι άνθρωποι που έχουν σκύλο είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από προβλήματα που σχετίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη. Ωστόσο, αυτή η νέα μελέτη δείχνει ότι όσο πιο μικροί ερχόμαστε σε επαφή με τους τετράποδους φίλους, τόσο πιο πολύ μειώνεται ο κίνδυνος εμφάνισης της σχιζοφρένειας.

Ένας λόγος για τον οποίο αυτό το αποτέλεσμα είναι τόσο σημαντικό οφείλεται στη φύση της σχιζοφρένειας. Αρχικά, η σχιζοφρένεια πρόκειται μάλλον για ένα πρόβλημα όπου οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά και να συμπεριφέρονται κατάλληλα σε κοινωνικές καταστάσεις. 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορεί να χάνουν ακόμη και τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιούν τη γλώσσα με συνεκτικό τρόπο ή να επικοινωνούν με νόημα. Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια παρουσιάζουν μειωμένη μακροζωία και πολύ αυξημένη πιθανότητα αυτοκτονίας. 

Τα αποτελέσματα είναι αρκετά σημαντικά ώστε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να κατατάσσει τη σχιζοφρένεια ως μία από τις 10 πιο δύσκολες ασθένειες. 

Για τους ψυχιάτρους, μια ιδιαίτερα ανησυχητική πτυχή της σχιζοφρένειας είναι ότι είμαστε ακόμα μακριά από το να έχουμε μια θεραπεία. Είναι μια δια βίου ασθένεια, και παρόλο που ακραία ψυχωτικά συμπτώματα μπορεί να έρθουν και να φύγουν, τα αρνητικά συναισθηματικά συμπτώματα και οι γνωστικές διαταραχές είναι εξαιρετικά επίμονες. 

Σύμφωνα με το εγχειρίδιο διαγνωστικού συμπτώματος της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας για τα άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια η πλήρης ανάκαμψη είναι ασυνήθιστη. Οι εκτιμήσεις είναι ότι μόνο το 15 με 20 τοις εκατό των ανθρώπων με σχιζοφρένεια έχουν ένα ευνοϊκό αποτέλεσμα. Επιπλέον, η συχνότητα της σχιζοφρένειας είναι εκπληκτικά μεγάλη και μπορεί να επηρεάσει 1 στους 100 ανθρώπους παγκοσμίως.

Δεδομένης της περίεργης φύσης της σχιζοφρένειας, είναι σχετικά υψηλός ο επιπολασμός στην κοινωνία μας και η αδυναμία μας να την αντιμετωπίσουμε επιτυχώς, υποδηλώνει πως οποιοδήποτε μέσο που μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου είναι σημαντικό.

Η λογική αυτής της έρευνας προέρχεται από το γεγονός ότι σε προηγούμενη έρευνα οι επιστήμονες βρήκαν μια σύνδεση μεταξύ σοβαρών ψυχολογικών διαταραχών (συγκεκριμένα σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής ) και έκθεσης σε περιβαλλοντικές πτυχές στην πρώιμη ζωή, που μπορεί να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του αναπτυσσόμενου παιδιού. 

Υπάρχουν πολλά δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι η κατοχή ενός σκύλου κατά την πρώιμη παιδική ηλικία μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός παιδιού. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να έχει ορατά οφέλη, όπως χαμηλότερη συχνότητα αλλεργιών στη μετέπειτα ζωή. 

Εάν το κατοικίδιο ζώο επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να εμπλέκεται στην εμφάνιση ψυχολογικών προβλημάτων, οι επιστήμονες υποστήριξαν ότι μπορεί να αξίζει να εξετάσουμε τη σχέση μεταξύ της έκθεσης ενός παιδιού σε ένα κατοικίδιο και τον κίνδυνο διάγνωσης σχιζοφρένειας ή διπολικής διαταραχής αργότερα ως ενήλικας.

Σύμφωνα με τα πρότυπα των περισσότερων κλινικών ερευνών, αυτή ήταν μια μεγάλη μελέτη που αφορούσε 1.371 άτομα ηλικίας 18 έως 65 ετών. Είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν μεγάλοι αριθμοί ασθενών με διαγνώσεις για συγκεκριμένες ψυχολογικές διαταραχές, ωστόσο αυτή η ερευνητική ομάδα κατάφερε να ελέγξει 396 άτομα με σχιζοφρένεια και 381 με διπολική διαταραχή.

Οι ασθενείς στη συνέχεια συγκρίθηκαν με 594 άτομα ελέγχου χωρίς προβλήματα. Μεταξύ άλλων πληροφοριών που ελήφθησαν, όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ρωτήθηκαν αν είχαν ένα κατοικίδιο σκύλο ή γάτα κατά τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής τους.

Όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες μελέτες, οι στατιστικές αναλύσεις ήταν εκτεταμένες και συχνά δύσκολο να ερμηνευθούν, ωστόσο τα κυριότερα ευρήματα είναι αρκετά σαφή. Αρχικά, η κατοχή μιας γάτας φαίνεται ότι δεν έχει στατιστικά σημαντική επίδραση στον κίνδυνο σχιζοφρένειας ή διπολικής νόσου. Τα κατοικίδια ζώα επίσης δεν έχουν καμία επίδραση στον κίνδυνο διπολικής διαταραχής.

Ωστόσο, όταν εξετάζουμε τη σχέση μεταξύ ιδιοκτησίας σκύλου και μεταγενέστερου κινδύνου σχιζοφρένειας, τα αποτελέσματα έχουν αρκετό ενδιαφέρον. Τα άτομα που εκτίθενται σε σκύλο πριν από τα 13α γενέθλιά τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν αργότερα με σχιζοφρένεια. 

Για τα παιδιά που είχαν σκύλο κατά τη γέννηση τους ή που είχαν εκτεθεί για πρώτη φορά σε σκύλο πριν από την ηλικία των 3 ετών, η μείωση του κινδύνου σχιζοφρένειας μπορεί να φτάσει το 50%.

Υπάρχουν αρκετές εύλογες εξηγήσεις για αυτή την προστατευτική επίδραση από την επαφή με σκύλους - ίσως κάτι στο μικροβιοκτόνο του σκύλου που μεταδίδεται στον άνθρωπο και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα ή υποβαθμίζει μια γενετική προδιάθεση στη σχιζοφρένεια.

Η εικασία των επιστημόνων είναι ότι ο σκύλος μεταφέρει ορισμένες ουσίες στο παιδί με το γλείψιμο. Αυτές οι ουσίες ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού και αυτό, με τη σειρά του μειώνει τον κίνδυνο της μεταγενέστερης εξέλιξης της σχιζοφρένειας.

Προφανώς τα αποτελέσματα είναι αρκετά σημαντικά ώστε να πρέπει να αναπαραχθούν και άλλες τέτοιου είδους μελέτες.