Φίλη, χτυπάει το βιολογικό ρολόι;

Στα 30's μου δεν έχω ακούσει ποτέ το "βιολογικό ρολόι". Πιο συγκεκριμένα, δε φοράω ρολόι, είμαι συχνά εκτός χρόνου, στα ραντεβού πάω στο παρά πέντε, και μόνο το ξυπνητήρι για τη δουλειά είναι το ρολόι στο οποίο βαράω προσοχή. Ούτε καμπανάκια άκουσα ποτέ, ούτε τίποτα. H αλήθεια είναι ότι αυτό με το καμπανάκι που λένε, μου φαίνεται και λίγο ψυχεδελικό. Διαβάζοντας όμως κατά τύχη το παρακάτω παλαιότερο απόσπασμα από την εφημερίδα Καθημερινή (26-05-02) κάτι ένιωσα. "Σύμφωνα με στοιχεία της Eθνικής Στατιστικής Yπηρεσίας" αναφέρει το άρθρο "το 1979 οι γυναίκες που γεννούσαν σε ηλικία πάνω από 30 ετών αντιπροσώπευαν το 22,5%, ποσοστό που το 1989 έφθασε στο 25,7% για να εκτιναχθεί το 1999 στο 41,9%. Όπως διαπιστώνουν ωστόσο, οι επιστήμονες, ο χρόνος δεν κυλά υπέρ των γυναικών αλλά εναντίον τους. Όσο πιο αργά, τόσο πιο πολύ αυξάνουν οι πιθανότητες μειωμένης γονιμότητας ή αποβολής κατά την κύηση". Σοβαρό, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αλλά ποτέ δεν το μετάνιωσα που δεν το έκανα μικρή. "Πως θα μπορούσε άλλωστε ένα παιδί να μεγαλώσει ένα άλλο;" συζητάμε οι φίλες σε συνεδρίες group therapy με θέμα "το παιδί". Η μητρότητα δεν είναι αξεσουάρ αλλά μια πολύ σοβαρή απόφαση, ένα project ζωής που πρέπει να πάρεις με το κατάλληλο άνθρωπο, την κατάλληλη στιγμή. Είναι βέβαια αλήθεια ότι πια το αναβάλουμε τοποθετώντας τη μητρότητα στο αύριο, με κάποιον άλλον, σε ένα καλύτερο timing. Αυτό -δεν λέμε- παίζει να είναι παγίδα. Μπορεί όμως, χωρίς πια κανένας να είναι σίγουρος, αυτό να είναι το αγκάθι και ταυτόχρονα η ζώνη προστασίας σε ένα κόσμο που γίνεται όλο και πιο σκληρός και επιθετικός, και σε μία χώρα που η οικογένεια και τα δικαιώματα της μητρότητας δεν προστατεύονται όσο θα έπρεπε. Ίσως λοιπόν στα 80's οι γυναίκες να έκαναν πιο νέες παιδιά, υπάρχει όμως και η πιθανότητα στα 00's να το επιλέγουν πιο ελευθέρα και σε καλύτερη χρονική στιγμή όταν πια νιώθουν το ποτήρι των επιθυμιών γεμάτο και όταν πια ξέρουν ότι η μητρότητα -αυτό το μεγάλο δώρο- δεν τις διάλεξε αλλά την διάλεξαν. Ακόμα μια πιο ενδιαφέρον είναι το παρακάτω: "Σύμφωνα με την κ. Eλίζα Γιακουμάκη", συνεχίζει το άρθρο "διδάκτορα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Strathclyde Σκωτίας, ειδική σε θέματα πρώτης μητρικής φροντίδας: H καλύτερη ηλικία είναι εκείνη που το άτομο έχει βιολογικά ωριμάσει και έχει ολοκληρώσει έναν προσωπικό κύκλο επιτευγμάτων (π.χ. σπουδές, εργασιακή απασχόληση). Σε πολύ νεαρή ηλικία και πριν υπάρξει μια ισορροπημένη στάση ζωής, η γυναίκα ίσως δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στον πολύπλοκο ρόλο της μητρότητας. Σε εξαιρετικά ώριμη ηλικία, η μητρότητα ενέχει τον κίνδυνο να εξιδανικευτεί –με δυσμενείς ψυχολογικές επιπτώσεις στο παιδί. H απόφαση για ένα παιδί θα πρέπει να αφορά εκείνους που συνειδητά κάνουν αυτή τη σοβαρή επιλογή Aγάπης. Για κάθε άνθρωπο υπάρχει η ιδανική «χρονική στιγμή». O καθένας πρέπει να αναζητήσει τον «κατάλληλο χρόνο», μη ξεχνώντας το βιολογικό χρόνο." Σε μια νεότητα που παίρνει συνέχεια παράταση, η τελευταία φράση είναι πολύ διαφωτιστική και θα λέγαμε πολύ ρεαλιστική για τα σημερινά δεδομένα. Οκ, η σχέση μας με το χρόνο είναι πια πολύ πιο φιλική σε σχέση με το παρελθόν. Στο ταξίδι όμως της ζωής, κούρδισε το ρολόι γιατί μπορεί η εκτός χρόνου συμπεριφορά, να σε κάνει να περάσεις τον σταθμό μητρότητα χωρίς καν να το καταλάβεις. Eυχαριστούμε τη Χλόη Διαβάστε ακόμα: Υιοθεσία: Ένα ευαίσθητο θέμα 20 οδηγίες για καλύτερη ζωή