Τί διαφορά έχει η κριτική απ΄τη γνώμη;

Πώς εμποδίζεις τον εαυτό σου να προχωρήσει στο σύνολο των δυνατοτήτων του; Τι άλλο σε περιορίζει; Όλοι οι φόβοι σου είναι περιορισμοί.

Αν φοβάσαι και λες "δεν μπορώ, δε θα πετύχει", τότε ξέρεις τι θα συμβεί; Θα επανέλθουν οι παλιές εμπειρίες του φόβου. Αλλά και οι κρίσεις είναι περιορισμοί. Σε κανέναν δεν αρέσει να τον κρίνουν. Πόσο συχνά όμως το κάνεις εσύ; Με τις κρίσεις σου ενθαρρύνεις τους περιορισμούς. Κάθε φορά που συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να κρίνει ή να επικρίνει, έστω και για λίγο, χρειάζεται να του θυμίζεις πως ό,τι βγαίνει προς τα έξω γυρίζει πίσω. Ίσως, θα έπρεπε να πάψεις να περιορίζεις τις δυνατότητές σου και να αλλάξεις κάνοντας υπέροχες σκέψεις. 

Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην κρίση και στη γνώμη. Πολλές φορές σου ζητούν να κρίνεις κάτι. Στην πραγματικότητα όμως δίνεις τη γνώμη σου. Και η γνώμη είναι το πώς νιώθεις για κάτι όπως: "Προτιμώ να μην το κάνω αυτό. Προτιμώ να φοράω κόκκινα παρά μπλε ρούχα". Με το να πεις σε κάποιον ότι κάνει λάθος που φοράει μπλε ρούχα τον κρίνεις.

Χρειάζεται να διακρίνεις τη διαφορά ανάμεσα στην κρίση και τη γνώμη. Χρειάζεται να ξέρεις ότι επίκριση σημαίνει πάντα ότι εσύ ή κάποιος άλλος κάνει λάθος. Αν κάποιος ζητήσει τη γνώμη σου και την προτίμησή σου για κάτι, δεν πρέπει να αφήσεις να μετατραπεί αυτή σε κρίση ή επίκριση σε βάρος κάποιου άλλου.

Με τον ίδιο τρόπο, κάθε φορά που ενδίδεις στις ενοχές δημιουργείς έναν περιορισμό. Αν πλήγωσες κάποιον, ζήτησέ του συγνώμη και μην τον πληγώνεις άλλο. Δεν πρέπει να τριγυρίζεις γύρω από τα ίδια νιώθοντας ενοχές, γιατί αυτό θα σε αποκλείσει από να δεχτεί το καλό σου και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα της αληθινής σου ύπαρξης.

Όταν δεν είσαι πρόθυμος να συγχωρέσεις, τότε περιορίζεις την ανάπτυξή σου. Η συγχώρεση σου επιτρέπει να επανορθώσεις μια αδικία που έκανες. Γι' αυτό χρειάζεται να δείξεις κατανόηση αντί πικρία και συμπόνια αντί μίσος. 

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.