Η γυναικεία ανεργία "χτυπάει" κόκκινο

Σε μία εποχή με την ανεργία να χτυπάει κόκκινο, με την κατακόρυφη αύξηση των ψυχικών διαταραχών και των αυτοκτονιών, πόσο εύκολο είναι να μιλάει κανείς για μία κοινωνία ψυχικά υγιή; Πόσο εύκολο είναι για τους επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, ψυχαναλυτές, ψυχοθεραπευτές να ανταποκριθούν στο αίτημα και την προσδοκία του κοινού "για μια καλή και ήρεμη ζωή";

Πολλοί είναι εκείνοι που καταθέτουν τα όπλα και τρελαίνονται. Βυθίζονται στα σκοτάδια της κατάθλιψης, που σε λίγα χρόνια θα είναι η δεύτερη κατά σειρά οικουμενική ασθένεια. Βολεύονται σε μια σχεδόν καλή ζωή, αυτό που τόσο ωραία εκφράζει ο ποιητής «we go on living and partly living», ή σε μια ήπια απόγνωση, όπως έλεγε ο Freud.

Μοναξιά, κατάθλιψη, αγωνία, ματαίωση, καταστροφικές εμμονές αποτελούν αφορμές για τα αιτήματα της σύγχρονης κοινωνίας που δεν είναι άλλα από τα «Θέλω να μην πονάω», «Να είμαι καλά», «Θέλω να ξαναγελάσω», «Θέλω να κοιμάμαι τα βράδια», «Θέλω να θυμηθώ πως είναι να ονειρεύεσαι»...

Δεν είναι ο σκοπός μας να παρουσιάσουμε μία γκρίζα και μίζερη πραγματικότητα. Αντιθέτως σκοπός μας είναι να πούμε «Ναι μεν… αλλά». Ναι  τα πράγματα είναι δύσκολα εκεί έξω όμως υπάρχει και ένα «αλλά» που μπορεί να σας ωθήσει να λάβετε δράση.

Σήμερα, με την ανεργία να βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα οι γυναίκες είναι εκείνες που δυσκολεύονται περισσότερο να βρουν δουλειά. Μια υπόθεση καθόλου εύκολα διαχειρίσιμη.

Καθώς δεν είναι λίγες εκείνες οι γυναίκες που έχουν μάθει να μεταφράζουν την ανεργία ως αποτυχία και αναξιότητα. Έχουν επενδύσει όλα τους τα χρόνια στο να σπουδάσουν, να αποκτήσουν όσα περισσότερα πτυχία μπορούν για να γίνουν κάτι. Τι;  Ό,τι έχει ονειρευτεί η κάθε μία για τον εαυτό της. Κάθε φορά όμως που απομακρύνονται από το στόχο τους λόγω μιας άκαρπης συνέντευξης, μιας απόλυσης ή ενός συμβιβασμού σε ένα χώρο εργασίας άσχετο από αυτό που έχουν ονειρευτεί τότε νιώθουν πως δεν υπάρχει νόημα στη ζωή τους. Απέτυχαν. Η λέξη αυτή όσο σκληρή κι αν ακούγεται βιώνεται με όλη της τη σημασία απ΄τις ίδιες. Νιώθουν αποτυχημένες και κοινωνικά αποκλεισμένες αφού χάνουν την ταυτότητά τους, τον λόγο της ύπαρξής τους.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι να βυθιστείτε στην απελπισία και την απόγνωση. Είναι να κάνετε κάτι. Να ξανά πιστέψετε στον εαυτό σας. Κλείστε τα μάτια σας για λίγο και οραματιστείτε το μέλλον. Που θα θέλατε να βρίσκεστε μετά από 10 χρόνια; Τι θέλετε να κάνετε; Με τι να ασχολείστε; Θέλετε να είστε παντρεμένες; Που θα ζείτε; Ποιους ανθρώπους θα έχετε γύρω σας; Πώς είναι το σπίτι σας; Η δουλειά σας;

Ανοίξτε τα μάτια σας, πάρτε μολύβι και χαρτί και αρχίστε να σχεδιάζετε με κάθε λεπτομέρεια το όραμά σας. Αφού πλέον το έχετε οπτικοποιήσει λάβετε δράση.

Μόνο εσείς μπορείτε να βάλετε τον εαυτό σας ξανά στο παιχνίδι. Θυμάστε όταν ήσασταν παιδιά. Τότε που παίζατε στις αλάνες ανέμελα. Παιχνίδι, γέλιο, σκανταλιές, πειράγματα. Μπορεί να πέφτατε τη μια στιγμή αλλά σηκωνόσασταν αμέσως. Αρκούσε ένα παιδικό χέρι να τραβήξει το δικό σας, για να σταθείτε και πάλι στα πόδια σας και να συνεχίσετε το παιχνίδι. Η πληγή ήταν εκεί. Και τότε αργούσε να κλείσει αλλά κανένας δεν την έβλεπε. Η χαρά, η λαχτάρα για το παιχνίδι έφταναν για να ξεχαστεί ο πόνος. Τίποτα δεν μπορούσε να σας κάνει να γυρίσετε στο σπίτι. Τίποτα δεν μπορούσε να σας βγάλει από το παιχνίδι.

Δεν υπάρχει λόγος να βλέπετε το μέλλον του ως αδιέξοδο. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη ζωή, απλά χρειάζεται να δείτε τα πράγματα πιο διευρυμένα. Κι κάπου εκεί, θα παρατηρήσετε κάποιο δρομάκι, ένα μονοπάτι που θα σας οδηγήσει αλλού.

Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο αλλά αξίζει η προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να εγκλωβίζεστε μόνοι σας. Ναι, είστε άνεργοι. Ναι, είχατε ονειρευτεί μια λαμπρή καριέρα στη δικηγορία ή δεν μπορείτε να προσληφθείτε επειδή είστε 30 χρονών και εν δυνάμει μητέρα.

Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είστε αποτυχημένες. Μπορεί η θλίψη, οι απογοητεύσεις να σας εμποδίζουν να ορθοποδήσετε αλλά η δράση είναι επιλογή, μπορεί να ζητήσετε βοήθεια. Να θυμάστε δεν είναι αδύναμος αυτός που ζητάει βοήθεια. Αδύναμος είναι αυτός που δεν παραδέχεται την αδυναμία του. Θέλει δύναμη να αποκαλύψει κάποιος τους φόβους του. Θέλει δύναμη να δείτε τα λάθη σας, να μάθετε απ’ αυτά, να παλέψετε για τα επόμενα και τα επόμενα…

Ακριβώς, για όλους αυτούς του λόγους σηκωθείτε όρθιες και: 

1. Κλείστε την τηλεόραση. Σταματήστε να ψυχοπλακώνεστε από τις ειδήσεις. Πόλεμοι, δείκτες ανεργίας, ληστείες, καταστροφές, πολιτικοί να τσακώνονται στα παράθυρα και μία γενικότερη αίσθηση μιζέριας και καταστροφολογίας.
2. Σηκωθείτε από το καναπέ και καθαρίστε το σπίτι σας. Ανοίξτε τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας και ανανεώστε το χώρο σας.
3. Περιποιηθείτε τον εαυτό σας. Φορέστε τα αγαπημένα σας ρούχα και κάντε μία βόλτα στην πόλη. Παρατηρήστε τον κόσμο, τις γειτονιές, αναπνεύστε.
4. Αλλάξτε τις διατροφικές σας συνήθειες. Κάθε φορά που κάτι πάει στραβά στη ζωή μας έχουμε την τάση να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Καταλάβετε κάτι "τον εαυτό μας τον αγαπάμε και τον φροντίζουμε." Αφήστε λοιπόν στην άκρη τις σοκολάτες και τα φυλλάδια με τα delivery της γειτονιάς και μαγειρέψτε κάτι νόστιμο και υγιεινό.
5. Βάλτε τις φόρμες σας και πηγαίνετε για τρέξιμο. Η άθληση βοηθά την έκκριση των ενδορφινών. Οι ενδορφίνες είναι οι "ορμόνες της ευτυχίας". Συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του οργανισμού και στην καλή ψυχολογική μας κατάσταση, καθώς ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα σε καταστάσεις στρες, βοηθούν στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, έχουν αντιγηραντική δράση και βελτιώνουν τη μνήμη. Συνεπώς, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικές είναι.
6. Να έχετε περισσότερη ευγνωμοσύνη. Μπορεί να σας ακουστεί περίεργο όμως είναι σημαντικό. Οι άνθρωποι που ξυπνούν το πρωί και εκτιμούν όλα όσα έχουν καταφέρει στη ζωή τους είναι πιο υγιείς και πιο ευτυχισμένοι. Η οικογένειά σας, η υγεία σας και οι φίλοι σας είναι αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή σας και μπορούν να σας βοηθήσουν να εκπληρώσετε τους στόχους σας.
7. Αντί να γκρινιάζετε στο σκοτάδι, ανάψτε ένα κερί. Μια κινέζικη παροιμία το νόημα της οποίας θα σας δώσει ώθηση για δράση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως ζητήστε βοήθεια απ΄τους ειδικούς. Οι θεραπευτές έχουν φύγει απ΄την ιδέα της αυθεντίας, την άκρατη αντικειμενικότητα, τον ψυχαναγκασμό της μέτρησης, το ουδέτερο αποστασιοποιημένο βλέμμα. Επενδύουν στη σχέση και εστιάζουν στο εδώ και τώρα. Η αληθινή καρδιά της ψυχοθεραπείας είναι πλέον μια στοργική, βαθιά ανθρώπινη συνάντηση μεταξύ δύο προσώπων. Η επαφή και η γνωριμία με τον εσωτερικό σας εαυτό είναι μεγάλη λύτρωση.