Σήμερα το πρωί ξύπνησα με την επιθυμία να επικοινωνήσω μαζί σας άμεσα, χωρίς να σχεδιάσω την γραφή μου, "το κομμάτι" που συνήθως ανεβάζω και έχω προετοιμάσει για μέρες.
Είναι μέρες σαν και αυτήν την σημερινή, που βαριέμαι, βαριέμαι τρελά να κάνω οτιδήποτε, δεν θέλω ούτε το κομπιούτερ να ανοίξω, θέλω μόνο να κάτσω στον καναπέ μου και να τον αφήσω να με ρουφήξει μέσα του, να χαθώ, να χαθώ στις ιστορίες τους μυαλού μου, της ψυχής μου και να ξεχάσω…
Να ξεχάσω τι;
Και τότε θυμάμαι… θυμάμαι ότι είμαι μητέρα ενός αξιολάτρευτου αγοριού, που χρειάζεται καθημερινή φροντίδα και προσοχή, θυμάμαι ότι είμαι σύζυγος ενός τρυφερού άντρα που θέλει την συντροφιά μου, θυμάμαι ότι είμαι συνεργάτης μιας μικρής όμορφης ξανθιάς που περιμένει από εμένα την έμπνευση για να δημιουργήσει, θυμάμαι ότι είμαι φίλη καλών γυναικών …και αντρών….και πρέπει να μιλήσω μαζί τους, έτσι για την απόδειξη της ύπαρξης, θυμάμαι ότι είμαι εγώ που πάντα λέω στους γύρω μου
"Όταν δεν έχεις βρει δουλειά, βρες δουλειά."
Και αμέσως ξεκινάω να κάνω αυτό που με κουράζει περισσότερο, να το ξεφορτωθώ, να φύγει από μπροστά μου, ώστε να έχω περισσότερο χρόνο για αυτά που μου αρέσουν.
Μετά από αυτό όμως συμβαίνει ένα μαγικό πράγμα. Η Ενέργειά μου (μαζί με την αυτοεκτίμηση) χτυπάει ταβάνι, κόκκινο, είμαι άπιαστη, ασυγκράτητη και αναρωτιέμαι "Εγώ ήμουν αυτή που βαριόταν;"
Γκρινιάζω που και που λίγο για να μην είμαι τέλεια, "Εγώ πότε θα κάτσω επιτέλους;".
Λέω ψέματα, ουδείς τέλειος, το ομολογώ, λέω ψέματα, μου αρέσει να λέω ψέματα, δεν μου αρέσει να κάθομαι, δεν χαίρομαι όταν κάθομαι, δεν είμαι ευτυχισμένη ούτε λίγο όταν κάθομαι.
Η αλήθεια είναι ότι όταν παράγω έργο, είμαι σούπερ ενθουσιασμένη, ικανοποιημένη και ευτυχισμένη. Νιώθω όλα τα καλά να ρέουν μέσα μου, γύρω μου. Αγαπώ την δουλειά μου και όταν θέλω κινητοποίηση κάθε μέρα σκέφτομαι το αγαπημένο ρητό.
"Αργία μήτηρ πάσης κακίας"- Σόλων.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
