Την στιγμή που αποφασίζω να χωρίσω είμαι έτοιμη για όλα. Εχω βρει τις εφεδρείες μου, τους φίλους και τις φίλες που παραμέλησα λόγω της σχέσης φυσικά, και τις οποίες ενεργοποιώ κανονίζοντας καφέδες, βόλτες και επισκέψεις. Για να γεμίσει ο χρόνος. Για να μην σκέφτομαι και για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ και χωρίς αυτόν.
Ακολουθεί η φασίνα. Ο,τι υπάρχει στο σπίτι τακτοποιείται, καθαρίζεται, βρίσκει νέα θέση, νέο ρόλο. Ακόμη και τα ρούχα θα μπουν σε χρωματική διάταξη ως συμβολισμός του ότι όλα πλέον τακτοποιούνται. Θα βαφτώ, θα ντυθώ όμορφα, θα κάνω όλα όσα θέλω και έχω κανονίσει σαν ρομπότ που αν του αλλάξεις την πορεία θα αρχίσει να στροβιλίζεται γύρω από τον εαυτό του.
Θα βγω και θα πιω καφέ, θα συζητήσω ανοιχτά ότι χώρισα, ότι δεν πήγαινε άλλο, ότι είμαι αποφασισμένη, ότι έτσι έπρεπε να γίνει τέλος πάντων. Και θα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι νιώθω καλά. Και την ώρα που θα πηγαίνω στο αυτοκίνητο, άδεια και θολωμένη θα βγάλω το κινητό και θα στείλω sms. Θα γράφω τα γνωστά 'μου λείπεις και πόσο πολύ θα ήθελα να είμαστε μαζί τώρα”. Δυστυχώς θα παρακαλέσω, θα αγνοήσω την ωραία τάξη των πραγμάτων στο σπίτι που θα επιστρέψω και θα βυθιστώ σε έναν καναπέ περιμένοντας την απάντηση, ένα τηλεφώνημα, ένα σήμα κάτι...
Θα δω τις αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, με ποια μιλούσε, που πήγε, αν νιώθει μοναξιά και λύπη, αν φλερτάρει. Θα σκεφτώ ακόμη και να πάρω το αυτοκίνητο να περάσω έξω από το σπίτι να δω αν είναι εκεί. Λάθος. Αυτό δεν πρέπει να γίνει. Οχι γιατί θα ποδοπατήσω την αξιοπρέπειά μου αλλά γιατί θα ρισκάρω την όποια ελπίδα έχω για επανασύνδεση. Η ζωή μου είναι άδεια, ή τουλάχιστον έτσι νιώθω. Νιώθω ανίκανη να σκεφτώ ψύχραιμα, να δω ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη.
Η επιστροφή θα γίνει με ταπεινωτικούς όρους. Η συνήθεια και ο εγκλωβισμός, η ανασφάλεια ότι μπορεί να μείνω μόνη ότι δεν θα τα καταφέρω η πεποίθηση ότι όλοι οι άλλοι άντρες είναι χειρότεροι από αυτόν που είχα, η έξοδος από την σταθερότητα κι ας είναι θλιβερή όλα οδήγησαν σε μία ταπεινωτική επιστροφή. Ούτε την πρώτη ούτε την τελευταία. Και το επόμενο Σαββατοκύριακο θα καταλάβω πως και πάλι δεν τραβάει. Αλλά αντί να τσακωθώ ή να φύγω θα παραμείνω...
Σε αυτό το έργο πρωταγωνιστώ πολλά χρόνια. Και ο μόνος τρόπος για να ξεφύγω είναι κάτι “βίαιο”, δηλαδή ένα τρίτο πρόσωπο ή μία πολύ βαριά ενέργεια, ή ένας νέος συναρπαστικός κεραυνοβόλος έρωτας. Εντωμεταξύ τα ωραιότερα χρόνια μου πέρασαν και έμεινα να με διαλέγουν κι εγώ να παρακολουθώ. Κι εσύ, ε; Ναι, αλλά πρέπει να το λύσουμε πια.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
