Μια προβληματική σχέση δεν ευνοεί την ικανοποίηση των συναισθηματικών μας αναγκών. Βέβαια, όλες οι σχέσεις έχουν προβλήματα τα οποία όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά ενίοτε μπορούν και λειτουργούν ως μηχανισμοί ενδυνάμωσης και επαναφοράς της ισορροπίας, της επικοινωνίας και της εγγύτητας ανάμεσα στο ζευγάρι.
Οι επαναλαμβανόμενες παγίδες στις οποίες πέφτουμε (π.χ. συγκρουσιακή επικοινωνία), τα μοτίβα της συμπεριφοράς μας (π.χ. τελειομανία), τα χαμηλά επίπεδα ικανοποίησης που αντλούμε από τη σχέση μας, η συναισθηματική φόρτιση της ημέρας (θλίψη, οργή, στρες), το διάχυτο αίσθημα αδιεξόδου στην ζωή μας, η απαισιοδοξία ως στάση ζωής αλλά και η στασιμότητα μας στην δυνατότητα επίλυσης μιας κρίσης, όλα σηματοδοτούν συμπτώματα μιας σχέσης που τελματώνει.
Ας ρίξουμε μια ματιά στα αίτια που μας εμποδίζουν από το να είμαστε σε αρμονία με τον σημαντικό “άλλον”:
• Η δυσαρμονία με τον εαυτό μας
• Η δυσκολία να ακούμε τον σύντροφό μας - μέσα από τα δικά του λόγια και όχι τις δικές μας σκέψεις για αυτά
• Το να θεωρούμε τον άλλον υπαίτιο και να τον κατηγορούμε πάντα, δίχως να μπαίνουμε σε μια ορθολογική διαδικασία αυταξιολόγησης
• Ένα χρόνιο αίσθημα ανικανοποίητου που μας διακατέχει, χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε ποιες ματαιωμένες μας ανάγκες αυτό εκφράζει.
• Ο εγωκεντρισμός και η ανάγκη μας να εξουσιάζουμε τον άλλον ως στάση μέσα σε μια σχέση σε αντίθεση με το μοίρασμα και την αμοιβαιότητα μπορεί να αποβούν μοιραία.
• Ο εγκλωβισμός σε μια ψυχολογία ανημποριάς. Όταν οι δυσμενείς συνθήκες της ζωής σου σε «βοηθούν» να πιστεύεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο πάνω σε αυτό που σου συμβαίνει, τότε παύεις να προσπαθείς, νιώθεις αβοήθητος και οδηγείσαι σε αδιέξοδο.
Όμως, τι μας κάνει τότε να μένουμε σε μια σχέση, ενώ νιώθουμε δυστυχείς:
• Η πίστη πως ό,τι και να κάνουμε, η προσπάθεια θα είναι απρόσφορη
• Η χαμηλή αυτοεκτίμηση που μας κάνει να πιστεύουμε ότι δεν μας αξίζει η αγάπη ούτε μια ισορροπημένη σχέση
• Ο φόβος της μοναξιάς και της εγκατάλειψης
• Η βαθιά ριζωμένη εξάρτηση από τον άλλον
• Η δυσπιστία προς τους άλλους ανθρώπους και τις προθέσεις τους
• Ο φόβος απέναντι στις αλλαγές και στη δυνατότητά μας να τις αντέξουμε
• Η δυσκολία με τους μέχρι τώρα αποχωρισμούς στη ζωή μας
• Η δυσκολία να είμαστε καλά με τον εαυτό μας
• Η πίστη ότι μια αλλαγή έρχεται ως διά μαγείας- αρκεί να εθελοτυφλούμε απέναντι στην αλήθεια και στον πόνο
• Η χρόνια ενοχή που μας διακατέχει από παιδιά («εγώ πάντα φταίω»)
• Η υποτακτικότητα και η αυτοθυσία λόγω ανασφάλειας
Ένα πρώτο βήμα είναι η συμφιλίωση με τον εαυτό μας, με τον σημαντικό άλλον και με την έννοια της αλλαγής, δίχως στο μυαλό μας εκείνη να είναι αυτόματα συνδεδεμένη με τον φόβο. Αλλαγή σημαίνει ότι παίρνω μία απόφαση και αναλαμβάνω την ευθύνη της. Και απόφαση δίχως κόστος είναι ουτοπία. Πάντα θα νιώθουμε ότι κάτι χάσαμε…Αλλά εκεί βρίσκεται το μεγάλο στοίχημα: στην αποδοχή μια απώλειας η οποία όμως προοπτικά μπορεί να είναι ελπιδοφόρα!
-Δρ. Μυρσίνη Κωστοπούλου
Κλινική Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
[email protected], www.myrsinikostopoulou.com
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
