Ο ρόλος της μητέρας μέσα από την ματιά των ειδικών!

Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, ας δούμε κάποιες αναφορές μεγάλων διανοητών για την καταλυτική σημασία του ρόλου της μητέρας στη ζωή όλων μας.

Donald Winnicott, παιδοψυχίατρος, ένας από τους πρωτοπόρους που έκαναν τη μετάβαση από την ιατρική στην ψυχολογία του παιδιού:

«Η φυσιολογική ανάπτυξη του ατόμου διευκολύνεται από την ικανότητα της μητέρας να λειτουργεί ως καθρέφτης, δηλαδή να αντικατοπτρίζει τι είναι το βρέφος. Έτσι δίνει δύναμη στο αδύναμο εγώ του βρέφους και το προστατεύει από την πρόωρη συνειδητοποίηση ότι είναι χωριστό από τη μητέρα ον. Με τη δύναμη αυτή ο άνθρωπος ξεδιπλώνει τον αληθινό του εαυτό, νιώθει ζωντανός…, γίνεται αυθόρμητος και δημιουργικός».

 John Bowlby, ψυχολόγος, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, δημιουργός της θεωρίας του δεσμού, ανάμεσα στο βρέφος και το πρόσωπο φροντίδας:

«Τα βρέφη και τα νεαρά παιδιά είναι σημαντικό να βιώσουν μια θερμή, οικεία και συνεχή διαρκή σχέση (δεσμός) με ένα πρόσωπο φροντίδας (κυρίως μητέρα) στο πλαίσιο της οποίας και τα δύο μέλη βιώνουν ικανοποίηση και απόλαυση. Η μη σύναψη αυτής της μοναδικής σχέσης μπορεί να έχει σημαντικές και ανεπανόρθωτες συνέπειες στην ψυχική υγεία του ατόμου στο μέλλον».

Irvin D.Yalom, από το βιβλίο του «Η μάνα και το νόημα της ζωής» :

«Το όνειρο, και ιδίως αυτό που φώναξα- «Μάνα, μάνα, πώς τα πήγα;»- με απασχόλησε για πολύ καιρό, όχι λόγω των εικόνων θανάτου που περιείχε αλλά εξαιτίας των σκοτεινών υπονοούμενων που κουβαλούσε για το νόημα της ζωής. Αναρωτιόμουν, είναι δυνατόν να έζησα όλη μου τη ζωή με πρωταρχικό σκοπό να κερδίσω την αποδοχή της μητέρας μου; Κι επειδή είχα μια ταραχώδη σχέση μαζί της και όσο ζούσε δεν έδινα μεγάλη αξία στην αποδοχή της, το όνειρο ήταν ακόμη πιο σαρκαστικό.»

Και τα 3 παραπάνω σημεία, μας υπογραμμίζουν αυτό που ήδη ξέρουμε, βιωματικά, μέσα από τη δική του ο καθένας εμπειρία. Η μητέρα (ή η απουσία της) διαδραματίζει έναν σπουδαίο ρόλο στην πορεία του κάθε ατόμου. Μέχρι και το τέλος της ζωής μας, αναζητούμε ακόμα την αποδοχή και το μητρικό χάδι, σα να είμαστε πάλι 4 ετών.

Ευχαριστούμε τη συμβολή της Καλλιόπης Σαρρή, Ψυχολόγος, (Απόφοιτος Παντείου Πανεπιστημίου. Ειδικευμένη στην Παιδαγωγική Ψυχολογία) ([email protected])