Η ενδομητρίωση είναι μια συχνή γυναικολογική οιστρογονοεξαρτώμενη φλεγμονώδης διαταραχή που επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Μπορεί να περάσει απαρατήρητη για αρκετά χρόνια πριν από την εμφάνιση των συμπτωμάτων, τα οποία περιλαμβάνουν μειωμένη αναπαραγωγική λειτουργία, ψυχολογικές αλλαγές και πόνο στο αναπαραγωγικό σύστημα ή δίπλα σε αυτό. Για παράδειγμα, έως και το 23% των ασθενών εμφανίζουν γαστρεντερικά συμπτώματα που μπορεί να επικαλύπτονται με αυτά του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου. Και οι δύο παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν κοιλιακό άλγος, κράμπες και διάρροια, με τις γυναίκες με ενδομητρίωση να έχουν τριπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης Συνδρόμου Ευερέθιστου Εντέρου.
Μία υπόθεση που εξηγεί την ανάπτυξη αυτής της νόσου περιλαμβάνει τη συχνή ανάδρομη έμμηνο ρύση, συχνή σε περίπου 80% των γυναικών, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε ενδομητρίωση παρουσία πολυπαραγοντικής δυσλειτουργίας. Αυτό περιλαμβάνει την αλληλεπίδραση της αναπαραγωγικής και της εντερικής μικροχλωρίδας, καθώς και ανοσολογικούς, μεταβολικούς, γενετικούς και ορμονικούς παράγοντες.
Ενδομητρίωση: Αιτία ή συνέπεια της δυσβίωσης του εντερικού μικροβιώματος;
Αυτή η παθολογική κατάσταση χαρακτηρίστηκε αρχικά από ορμονική δυσλειτουργία. Περαιτέρω αξιολογήσεις έδειξαν την παρουσία μοριακών προτύπων που σχετίζονται με τη βλάβη σε θραύσματα κυττάρων του ενδομητρίου που αποβάλλονται κατά την έμμηνο ρύση. Αυτό έχει σαν συναίπεια την πυροδότηση της φλεγμονής με σκοποό απομάκρυνση αυτών των θραυσμάτων, αλλά σε επίμονα ανοσολογικά ερεθίσματα, προάγεται η ανάπτυξη του ενδομητρίου.
Στην ενδομητρίωση, τα χρόνια φλεγμονώδη σήματα έχουν συσχετιστεί με αυξημένα οιστρογόνα και βακτηριακή δυσβίωση στο έντερο και στο αναπαραγωγικό σύστημα. Και πράγματι η μειωμένη συμβιωτική μικροβιακή ποικιλομορφία θα μπορούσε να ευθύνεται για την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης χρόνιων φλεγμονωδών ασθενειών, όπως η ενδομητρίωση.
Αρκετές μελέτες σε ζωικά μοντέλα και ανθρώπους έχουν ρίξει νέο φως στις αλληλεπιδράσεις του εντερικού μικροβιώματος και της ενδομητρίωσης. Η μεγαλύτερη αφθονία παθογόνων βακτηρίων στο μικροβίωμα του εντέρου προκαλεί μια χρόνια φλεγμονώδη απόκριση που συμβάλλει στην παθογένεση της ενδομητρίωσης, όπως φαίνεται σε ποντίκια και ανθρώπους. Η εντερική δυσβίωση μπορεί να αυξήσει τη διαπερατότητα του εντέρου, επιτρέποντας σε βλαβερές ουσίες να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγώντας σε χρόνια φλεγμονώδη κατάσταση.
Μπορούν οι διατροφικές παρεμβάσεις να συμπληρώσουν τη θεραπεία της ενδομητρίωσης;
Λαμβάνοντας υπόψη τα αυξανόμενα στοιχεία που αποδεικνύουν τη σύνδεση του εντέρου με την αναπαραγωγική υγεία, οι μη φαρμακολογικές παρεμβάσεις έχουν αναδειχθεί ως ένα πολλά υποσχόμενο συμπλήρωμα στις ιατρικές θεραπείες για ασθένειες όπως η βακτηριακή κολπίτιδα ή η αιδοιοκολπική καντιντίαση . Για τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές έχουν αναλύσει τη διατροφή των γυναικών με ενδομητρίωση και τον αντίκτυπο των διατροφικών αλλαγών στα συμπτώματα ή στην υποχώρηση της νόσου.
Μερικές από τις πρώτες προσπάθειες περιλαμβάνουν μελέτες που συνέκριναν μόνο τα συμπτώματα πριν και μετά την παρέμβαση:
- Δίαιτα χωρίς γλουτένη : μόνο το 50% των 295 ασθενών ανέφερε βελτίωση στα επώδυνα συμπτώματα και το 30% διέκοψε τη δίαιτα λόγω παρενεργειών.
- Η μεσογειακή διατροφή έχει συσχετιστεί με τη μείωση του γενικού πόνου και τη βελτίωση της συνολικής κατάστασης σε πάνω από το 50% των γυναικών της μελέτης μετά από 5 μήνες.
- Δίαιτα χαμηλή σε νικέλιο για την αξιολόγηση της συχνότητας εμφάνισης αλλεργίας λόγω νικελίου σε ασθενείς με ενδομητρίωση. Αυτή η μελέτη έδειξε ότι το 90% των 31 ασθενών παρουσίασε μείωση στην ένταση των γαστρεντερικών συμπτωμάτων μετά από 3 μήνες.
Ωστόσο, η έλλειψη των σωστά ελεγχόμενων ομάδων περιορίζει τον αντίκτυπο αυτών των αποτελεσμάτων. Για να ξεπεραστεί αυτός ο περιορισμός, ελεγχόμενες μελέτες έχουν αναλύσει την επίδραση άλλων παρεμβάσεων που βασίζονται στη διατροφή, συμπεριλαμβανομένων των αντιοξειδωτικών, των προβιοτικών , των βιταμινών (B6, A, C, E), των μεταλλικών αλάτων, της πρόσληψης φυτικών ινών, των γαλακτοκομικών προϊόντων και πολλών άλλων. Για παράδειγμα, σε ορισμένες από αυτές τις μελέτες, οι επιστήμονες παρατήρησαν μείωση των δεικτών οξειδωτικού στρες και των συμπτωμάτων πόνου. Παρ' όλα αυτά, η ποικιλομορφία των ασθενών με ενδομητρίωση και η πολυπλοκότητα των διατροφικών παρεμβάσεων εξακολουθούν να περιορίζουν την εξαγωγή πρακτικών αποτελεσμάτων.
Οι ερευνητές έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε δίαιτες χαμηλές σε ζυμώσιμους ολιγο-, δι-, μονοσακχαρίτες και πολυόλες ( FODMAPs ) λόγω του ρόλου τους στη διάταση του εντερικού αυλού και, ως εκ τούτου, στην κινητικότητα και τον πόνο του εντέρου. Συνοπτικά, αρκετές διατροφικές μελέτες για την ενδομητρίωση έχουν βρει θετική επίδραση, αλλά ορισμένες γυναίκες εμφάνισαν παρενέργειες όπως κοιλιακά συμπτώματα.
Για να διασφαλιστεί λοιπόν η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα, περαιτέρω κλινικές δοκιμές πρέπει να αξιολογήσουν τις δυνατότητές τους, μεταξύ άλλων, να ανακουφίσουν τον πόνο που σχετίζεται με την ενδομητρίωση, να μειώσουν το μέγεθος της βλάβης και να αποτρέψουν την παθογένεση ή την υποτροπή της νόσου. Τέλος η πιθανή χρήση προβιοτικών και άλλων διατροφικών παρεμβάσεων θα μπορούσε να διερευνηθεί ως συμπληρωματικές θεραπείες για την ενδομητρίωση.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
