WOMEN'S FORUM

"Είμαι εδώ για εσένα": Εύα Νάθενα - Οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες να δώσουν κακοποιητικά αντισώματα στις κόρες τους, για να αντέξουν


Μυρτώ Μήτσιου

6 Μαρτίου 2025

"Είμαι εδώ για εσένα": Εύα Νάθενα - Οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες να δώσουν κακοποιητικά αντισώματα στις κόρες τους, για να αντέξουν
Η Εύα Νάθενα, λίγο πριν την ομιλία της στις 8 Μαρτίου στο 2ο Women's Forum μιλά στο JennyGr για την “Φόνισσα”, καθώς και για το μήνυμα που περνά η ταινία στις συγχρόνες γυναίκες που νιώθουν εγκλωβισμένες

Η «Φόνισσα» είναι ένα έργο που μιλά για την καταπίεση, την απελπισία και τα κοινωνικά δεσμά των γυναικών. Πώς προσεγγίσατε αυτό το διαχρονικό ζήτημα στη δική σας κινηματογραφική αφήγηση;

Στην ταινία επελέχθη να ειπωθεί η βαθύτερη αυτή αλήθεια, πως δυστυχώς η χειρότερη βία, συχνά για δεκαετίες αν όχι για αιώνες, προέρχονταν από γυναίκες σε γυναίκες - και αυτό είναι αληθινά τραγικό. Γιατί οι γυναίκες ήταν δομημένες, αναγκασμένες, να δώσουν τέτοια κακοποιητικά αντισώματα στις κόρες τους, για να αντέξουν αυτό που τους περίμενε - την ίδια πανομοιότυπη μοίρα με εκείνες- που διέγραφαν για αιώνες μια αλυσίδα οδυνηρή.

Κλείσε το εισιτήριό σου για το Women's Forum "Είμαι εδώ για εσένα" 2025 εδώ

Η ιστορία της Φόνισσας είναι τόσο οικεία, παρά το γεγονός ότι γράφτηκε πάνω από έναν αιώνα πριν. Πιστεύετε ότι οι γυναίκες σήμερα βιώνουν διαφορετικά ή παρόμοια δεσμά;

Ευτυχώς όχι & δυστυχώς ναι! Είναι τόσο άνισα τα πράγματα..! Θα έπρεπε να έχουν εκλείψει τόσα εις βάρος των γυναικών & όμως· μετράμε γυναικοκτονίες, θύματα, κλειτεριδοκτομές και το χειρότερο : επιλεκτικές εμβρυοκτονίες. Κανένας δεν θα περίμενε, ας πούμε, ότι στην Κίνα - τη χώρα της τεχνολογίας και του πολιτισμού - θα «έλειπαν»τις τελευταίες δεκαετίες τόσα κορίτσια. Εκατομμύρια στον αριθμό! Βλέπετε ο νόμος που ίσχυε μέχρι πρότινος, ανάγκαζε τους πολίτες της Κίνας να υπάρξουν σαν μονοτεκνικές οικογένειες. Και είναι απίστευτο, πλην όμως αληθινό , το γεγονός ότι ακόμη και τώρα, μέχρι πριν 5 μόλις χρόνια, επέλεγαν να κρατήσουν το αγόρι και όχι το κορίτσι. Αυτό δεν είναι η Φόνισσα της εποχής μας;

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσει η ταινία σας στις σύγχρονες γυναίκες που νιώθουν εγκλωβισμένες στους ρόλους και τις απαιτήσεις της κοινωνίας;

Αυτό της αντίστασης. Της επίγνωσης ότι φτάνει πια. Και της αυτογνωσίας των διαγενεακών τραυμάτων που κουβαλάμε. Μόνο η αναγνώριση τους οδηγεί σε μια κάποια επίλυση. Ο κρίκος που μας αναγκάζουν οι καταγραφές μας να γίνουμε , κάποτε πρέπει να σπάει!

Από τον κόσμο της σκηνογραφίας στον κόσμο της σκηνοθεσίας – τι ήταν αυτό που σας ώθησε να κάνετε αυτή τη μετάβαση;

Ειλικρινά , εγώ δεν αισθάνθηκα μεγάλη μετάβαση. Σκεφτόμουν και δρούσα έτσι και σαν εικαστικός, χρόνια τώρα. Οι συνεργάτες που με ξέρουν, το είχαν διαπιστώσει πριν από μένα , με 1η την Καρυοφυλλιά.

Στη «Φόνισσα» συνεργαστήκατε με μια σπουδαία ηθοποιό, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Πώς ήταν η συνεργασία σας και πώς διαμορφώσατε μαζί τον χαρακτήρα της Φραγκογιαννούς;

Είναι ευλογία να έχεις τους ηθοποιούς, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι! Το ταξίδι με την Καρυοφυλλιά, ξεκίνησε στην Επίδαυρο που ελήφθη η απόφαση , ανέβηκε τον Ψηλορείτη - στην κυριολεξία - & έφτασε μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Μεγάλη ευγνωμοσύνη & αγάπη αληθινή ο επίλογος.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα που βάλατε με τον εαυτό σας σκηνοθετώντας ένα τόσο απαιτητικό έργο;

Μα να τα καταφέρω! Ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι , με τι καρδιά παρέσυρα τόσους ανθρώπους στην εμμονή μου.

Ποιο είναι το επόμενο όνειρό σας στον χώρο της τέχνης;

Να ολοκληρώσω ένα εικαστικό έργο που δουλεύω χρόνια - σχεδόν 17 - & τα 4 τελευταία το μοιράζομαι με τους μαθητές μου στις φυλακές του Αυλώνα. Και να μπορέσω να αφηγηθώ αυτά που αισθάνομαι για τον Μίκη. Με δέος και θαυμασμό. Το τελευταίο , είναι όνειρο του παραγωγού μου Διονύση Σαμιώτη , που έγινε και δικό μου πλέον & τον ευχαριστώ για αυτό. Και για αυτό!