"Είμαι εδώ για εσένα": Εύα Νάθενα - Οι γυναίκες ήταν αναγκασμένες να δώσουν κακοποιητικά αντισώματα στις κόρες τους, για να αντέξουν

Η «Φόνισσα» είναι ένα έργο που μιλά για την καταπίεση, την απελπισία και τα κοινωνικά δεσμά των γυναικών. Πώς προσεγγίσατε αυτό το διαχρονικό ζήτημα στη δική σας κινηματογραφική αφήγηση;

Στην ταινία επελέχθη να ειπωθεί η βαθύτερη αυτή αλήθεια, πως δυστυχώς η χειρότερη βία, συχνά για δεκαετίες αν όχι για αιώνες, προέρχονταν από γυναίκες σε γυναίκες - και αυτό είναι αληθινά τραγικό. Γιατί οι γυναίκες ήταν δομημένες, αναγκασμένες, να δώσουν τέτοια κακοποιητικά αντισώματα στις κόρες τους, για να αντέξουν αυτό που τους περίμενε - την ίδια πανομοιότυπη μοίρα με εκείνες- που διέγραφαν για αιώνες μια αλυσίδα οδυνηρή.

WOMEN'S FORUM

Το 2ο WOMEN’S FORUM «ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ» έρχεται την Ημέρα της Γυναίκας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Κλείσε το εισιτήριό σου για το Women's Forum "Είμαι εδώ για εσένα" 2025 εδώ

Η ιστορία της Φόνισσας είναι τόσο οικεία, παρά το γεγονός ότι γράφτηκε πάνω από έναν αιώνα πριν. Πιστεύετε ότι οι γυναίκες σήμερα βιώνουν διαφορετικά ή παρόμοια δεσμά;

Ευτυχώς όχι & δυστυχώς ναι! Είναι τόσο άνισα τα πράγματα..! Θα έπρεπε να έχουν εκλείψει τόσα εις βάρος των γυναικών & όμως· μετράμε γυναικοκτονίες, θύματα, κλειτεριδοκτομές και το χειρότερο : επιλεκτικές εμβρυοκτονίες. Κανένας δεν θα περίμενε, ας πούμε, ότι στην Κίνα - τη χώρα της τεχνολογίας και του πολιτισμού - θα «έλειπαν»τις τελευταίες δεκαετίες τόσα κορίτσια. Εκατομμύρια στον αριθμό! Βλέπετε ο νόμος που ίσχυε μέχρι πρότινος, ανάγκαζε τους πολίτες της Κίνας να υπάρξουν σαν μονοτεκνικές οικογένειες. Και είναι απίστευτο, πλην όμως αληθινό , το γεγονός ότι ακόμη και τώρα, μέχρι πριν 5 μόλις χρόνια, επέλεγαν να κρατήσουν το αγόρι και όχι το κορίτσι. Αυτό δεν είναι η Φόνισσα της εποχής μας;

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να περάσει η ταινία σας στις σύγχρονες γυναίκες που νιώθουν εγκλωβισμένες στους ρόλους και τις απαιτήσεις της κοινωνίας;

Αυτό της αντίστασης. Της επίγνωσης ότι φτάνει πια. Και της αυτογνωσίας των διαγενεακών τραυμάτων που κουβαλάμε. Μόνο η αναγνώριση τους οδηγεί σε μια κάποια επίλυση. Ο κρίκος που μας αναγκάζουν οι καταγραφές μας να γίνουμε , κάποτε πρέπει να σπάει!

Από τον κόσμο της σκηνογραφίας στον κόσμο της σκηνοθεσίας – τι ήταν αυτό που σας ώθησε να κάνετε αυτή τη μετάβαση;

Ειλικρινά , εγώ δεν αισθάνθηκα μεγάλη μετάβαση. Σκεφτόμουν και δρούσα έτσι και σαν εικαστικός, χρόνια τώρα. Οι συνεργάτες που με ξέρουν, το είχαν διαπιστώσει πριν από μένα , με 1η την Καρυοφυλλιά.

Στη «Φόνισσα» συνεργαστήκατε με μια σπουδαία ηθοποιό, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Πώς ήταν η συνεργασία σας και πώς διαμορφώσατε μαζί τον χαρακτήρα της Φραγκογιαννούς;

Είναι ευλογία να έχεις τους ηθοποιούς, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι! Το ταξίδι με την Καρυοφυλλιά, ξεκίνησε στην Επίδαυρο που ελήφθη η απόφαση , ανέβηκε τον Ψηλορείτη - στην κυριολεξία - & έφτασε μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου. Μεγάλη ευγνωμοσύνη & αγάπη αληθινή ο επίλογος.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα που βάλατε με τον εαυτό σας σκηνοθετώντας ένα τόσο απαιτητικό έργο;

Μα να τα καταφέρω! Ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι , με τι καρδιά παρέσυρα τόσους ανθρώπους στην εμμονή μου.

Ποιο είναι το επόμενο όνειρό σας στον χώρο της τέχνης;

Να ολοκληρώσω ένα εικαστικό έργο που δουλεύω χρόνια - σχεδόν 17 - & τα 4 τελευταία το μοιράζομαι με τους μαθητές μου στις φυλακές του Αυλώνα. Και να μπορέσω να αφηγηθώ αυτά που αισθάνομαι για τον Μίκη. Με δέος και θαυμασμό. Το τελευταίο , είναι όνειρο του παραγωγού μου Διονύση Σαμιώτη , που έγινε και δικό μου πλέον & τον ευχαριστώ για αυτό. Και για αυτό!