Άρθρο του συγγραφέα Στέλιου Ράμφου στην Καθημερινή
7 Ιουνίου 2007
"Όσα καταναλωτικά προϊόντα και αν μας προσφέρονται, οι σημερινοί άνθρωποι επιζητούν ηθική επιβεβαίωση στην προσωπική μας αυθεντικότητα, πράγμα το οποίον δεν υποδηλώνει τόσο παθολογία ναρκισσιστική όσο ένα ναρκισσισμό ανώτερο του “υπάρχω μόνο για τον εαυτό μου”. Τώρα η ισότης στο ευ ζην περιλαμβάνει την υγεία, την παιδεία, τη διασκέδαση, αλλά κυρίως την αξιολόγηση της ευημερίας του ατόμου ως επιθυμητικής αυτοπραγματώσεως. Εννοώ την επιθυμία ως προσκομιδή εδώ και τώρα του μέλλοντος, όχι ως παθητική προσδοκία σαν την ελπίδα. Επιβεβαιώνεται έτσι κάτι έως τώρα αδιόρατο, πλην αποφασιστικό για όσα συμβαίνουν στην εποχή μας: νομιμοποιείται καταστατικά στην αγορά και τους μηχανισμούς της ο υποκειμενικός παράγοντας. Μιλούμε πια για κοινωνίες όπου τα άτομα προσβλέπουν σε δέσμες δυνατοτήτων, ώστε να απολαμβάνουν στη ζωή την αξία της προσωπικής τους επιθυμίας ( “θέλω να κάνω ορειβασία”, “υποβρύχιο ψάρεμα”, “να ταξιδεύω στο Διαδίκτυο με μεγάλες ταχύτητες”, “να οδηγώ καλό αυτοκίνητο”, “να χαίρομαι τις αισθήσεις μου”. Και πάλι: Επιθυμώ δεν σημαίνει ποθώ να αποκτήσω κάτι, σημαίνει θέλω να ζω - ένας ενεστώς μελλοντικός, συμπλήρωμα στον ιστορικό ενεστώτα. Εξ ου και μας καταβροχθίζουν η μετέωρη επιθυμία και η άπρακτη φαντασίωση. Εκεί που όλα υποτάσσονται εφήμερα στο χρόνο αιωνίζονται στις οθόνες. Δεν αρκούν πια οι ιδέες και τα αισθήματα χρειάζονται και καταστάσεις που να τα αποτυπώνουν."
