Προορισμός εκείνο το απομεσήμερο ήταν το κοντινό Μαράθι. Η Πάτμος και το Μοναστήρι θα με περίμεναν για ένα δραματικό ηλιοβασίλεμα...
Βούτηξα με πάθος στα γαλάζια ήρεμα νερά του και τελικός προορισμός μου ήταν να φτάσω στο κομμάτι γης που βρισκόταν μπροστά μου, να καθίσω σε ένα βραχάκι όπως όταν ήμουν παιδί ξέγνοιαστο χωρίς προσδοκίες, χωρίς γνώσεις. Ήθελα να πάρω μια ανάσα να αφεθώ στην ομορφιά και τη γαληνή της φύσης και να θαυμάσω τη δεκαπεντάχρονη κόρη μου που μόλις είχε βρει ένα αστερία και ήταν περήφανη.... Ξαφνικά όπως γυρνώ, κοιτώ πίσω μου και βλέπω πάνω σε ένα πιο μακρινό ακατέργαστο βράχο, έναν αετό να ξεκουράζεται αγέρωχος με λεβεντιά. Με πλημμυρίζουν σκέψεις: τι οιωνός; τι τύχη; ποιος τον έστειλε να με παρηγορήσει;
Μέσα από βαθύ ακόμη πόνο για το θάνατο του πατέρα μου και αγάπη όμως για τη ζωή, ξεκινώ αυτόν τον χειμώνα σε αυτό το απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου, στην ιερή φυλακή της Πάτμου τα γυρίσματα της δεύτερης ταινίας μου "Την Πόλη μιας νεκρής γυναίκας" (The City of a Dead Woman) μια απόλυτα προσωπική ιστορία όπου οι πρωταγωνιστές είναι μάχιμοι ιδεαλιστές και ανυπότακτοι ονειροπόλοι κι έχουν σκοπό ζωής τους να επαναπροσδιορίσουν τις αξίες τους. Μία ιστορία μοναχικότητας και θλίψης, με μηνύματα θεότητας, αβεβαιότητας για το τέλος, το θάνατο.
Η Δάφνη, η τραγική ηρωίδα της ιστορίας, αποσύρεται από τη ζωή, τη δόξα, τα τετριμμένα υλικά αγαθά. Η αμφισβητουμένη σχέση της με τον καθολικό ιερέα που συναντά στο μέσο του αδυσώπητου χειμώνα της Πάτμου και την επιβλητική σιωπή του Μοναστηρίου θα να είναι καταλυτική…
Ο Ισπανός ταυρομάχος που φτάνει στο νησί ντροπιασμένος και τραυματισμένος θα βρει καταφύγιο στο σκοτεινό κόσμο της Δάφνης και θα την αγαπήσει παράφορα...
Ναι, όμορφη Τζένη κάπως έτσι πέρασαν τα χρόνια... Από την πρώτη φορά που σε γνώρισα στο Λος Άντζελες στο σπίτι της Κορίνας Τσοπέη, τότε ήμασταν και δυο μας ακόμη παιδιά... Σήμερα ήμαστε και οι δυο μας μητέρες και αυτό μας καθορίζει... Οι αναζητήσεις μου και οι προβληματισμοί μου σήμερα είναι διαφορετικοί σύνθετοι και αναπάντητοι ... Ονειρεύομαι μεγάλους πνευματικούς διαλόγους, λύσεις σε μεγάλα κοινωνικά και υπαρξιακά περιβλήματα, κοιτώ μέσα από τον κινηματογραφικό μου φακό να αποδώσω καταστάσεις και συναισθήματα πέρα της επιφάνειας, να συμφιλιωθώ με τον θάνατο. Θα ήθελα το άγνωστο κοινό μου να ωριμάσει μέσα από την ταινία μου αυτή και να βρει διεξόδους...
Αυτό το καλοκαίρι είμαι συναισθηματικά γενναιόδωρη και αισιόδοξη για τον μέλλον....ελπίζω..... και όπως μου αναφέρει και ο Καθηγούμενος του Μοναστηρίου της Πάτμου «η ζωή παιδί μου είναι μια χαρμολύπη μισή χαρά μισή λύπη».
Στη Πάτμο μόνο χαρά βρήκα.
Άντζελα ΙσμαήλουΠάτμος 2011
Η Άντζελα Ισμαήλου είναι σκηνοθέτης της ταινίας ντοκιμαντέρ "Great directors" έναν ύμνο στην τέχνη του κινηματογράφου και των καλλιτεχνών της, η οποία προβλήθηκε στα φεστιβάλ Καννών και Βενετίας, συγκεντρώνοντας διθυραμβικές κριτικές. Τα μελλοντικά της σχέδια είναι η νέα της ταινία "Η Πόλη μιας νεκρής γυναίκας" τα γυρίσματα της οποίας θα γίνουν στην Πάτμο.
