Pοlaroid του Andy Warhol με τον Mick Jagger
Προσπαθώ να σκεφτώ τι είναι ο χρόνος και το μόνο που σκέφτομαι είναι… «Χρόνος είναι χρόνος ήταν».
Ο κόσμος λέει «χρόνος στα χέρια μου». Λοιπόν, εγώ κοίταξα τα χέρια μου και είδα πολλές γραμμές. Και μετά ήρθε κάποια και μου είπε πως μερικοί άνθρωποι δεν έχουν γραμμές. Δεν την πίστεψα. Καθόμαστε σε ένα εστιατόριο και είπε: «Πως μπορείς να το λες αυτό; Για δες το γκαρσόνι εκεί πέρα!» Τον φώναξε στο τραπέζι «Χρυσέ μου, χρυσέ μου! Μου φέρνεις αν θες, ένα ποτήρι νερό;» κι όταν το΄φερε, του αρπάζει το χέρι μου το δείχνει και δεν είχε γραμμές! Μόνο τις τρεις κύριες. Οπότε γυρνάει και μου λέει: «Βλέπεις; Σ’ το’ πα. Μερικοί άνθρωποι σαν αυτό το γκαρσόνι δεν έχουν γραμμές».
Αν οι γραμμές του χεριού σας είναι ρυτίδες, αυτό σημαίνει ότι τα χέρια σας έχουν πολλές σκοτούρες.
Υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι το Παρίσι έχει πιο πολλή αισθητική από τη Νέα Υόρκη. Τελικά, στη Νέα Υόρκη δεν έχεις καιρό για αισθητική, γιατί θές μισή μέρα για να πας στο κέντρο της πόλης κι άλλη μισή για να φτάσεις στο πάνω μέρος. Μετά είναι και ο χρόνος που περνάτε στο δρόμο, όταν πέφτετε σε κάποιον που έχετε να δείτε χρόνια, ας πούμε, οπότε φέρεστε με μεγάλη φυσικότητα. Το καλύτερο είναι, τη στιγμή που συναντιέστε με τον άλλο, να μη χάνετε το τέμπο. «Τι έκανες τόσον καιρό;»- δεν προσπαθείτε να μιλήσετε για ό,τι συνέβη στο διάστημα που έχετε να βρεθείτε. Μπορεί να αναφέρετε πως εσείς πάτε προς την 8η Οδό για να φάτε κρέμα κι ο άλλος ίσως σας πει τι ταινία πάει να δει, κι αυτό είναι όλο. Μια απλή πληροφόρηση σχετικά με τις κινήσεις σας. Πολύ ανάλαφρη, πολύ άνετη, αβίαστη, πολύ αμερικάνικη. Κανείς δεν αποσβολώνεται, κανείς δεν ξεφεύγει από το πρόγραμμά του, κανείς δεν παθαίνει υστερία, κανείς δε χάνει το τέμπο.
Φερθείτε με φυσικότητα σαν όλα αυτά να έγιναν χθες.
Όλοι λένε πως ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, στην ουσία όμως είσαι αναγκασμένος να τα αλλάζεις μόνος σου.
Από το βιβλίο "Φιλοσοφία του Άντυ Γουόρχολ".
