H σειρά τελείωσε πριν χρόνια. Γυριστήκαν και δύο ταινίες. Τι άλλο θέλεις;
To 1998 τέσσερις φίλες από τη Νέα Υόρκη αποφασίζουν να αρχίσουν να κάνουν σεξ σαν άντρες. Τέρμα οι συναισθηματισμοί και άλλα τέτοια.
Το βιβλίο
Sex & the City της Candace Bushnell έγινε σειρά 94 επεισοδείων από το 1998 μέχρι το 2004, τοποθετώντας τη θηλυκότητα και τη ζωή μιας σύγχρονης γυναίκας στο μικροσκόπιο. Από εκείνη την ημέρα μετρήσαμε πόσους εραστές είχε η Carrie -της Samantha δεν μπορέσαμε. Καταλαβαίναμε τι ένιωθε κάθε φορά που ο Mr Big την παρατούσε στα κρύα του λουτρού ή εκείνη το έβαζε στα πόδια γιατί μόλις γνώρισε ένα freak ή ένα μποέμ κούκλο με μπερδεμένο συναισθηματικό κόσμο (;) . Οι 90’s νεαρές αφιονίστηκαν, ταυτίστηκαν σχεδόν αρρωστημένα, ενώ το πυροτέχνημα Sex and the City έλαμψε μέχρι τα 00's. Ξαφνικά η δική τους ερωτική απογοήτευση είχε κάτι από το glamour της Carrie, εκείνη την κατασκευασμένη κούκλα της Νέας Υόρκης, που καλά έκανε και τα κατάφερνε μόνη της, έγραφε σε Mac (προ-χο δε λέμε ) και είχε συλλογή από it γόβες με το μισθό απλής συντάκτριας.
Οι άντρες φοβήθηκαν. Κακώς, πολύ κακώς, γιατί ήταν για τους λάθος λόγους. Όταν πρόσφατα μια φίλη μου διηγήθηκε ελαφρώς σαστισμένη το παρακάτω, ένιωσα μια απογοήτευση «βγήκαμε έξω για φαγητό και κάποια στιγμή με ρώτησε
Και για πες μου τώρα. Εσύ ποια είσαι από το Sex & the City; Σκέφτηκα να του απαντήσω αλλά πρώτον, το σιχαινόμουν το σίριαλ και δεύτερον, δεν… είμαι καμία!” Πραγματική θλίψη, που μια τηλεοπτική θηλυκή τετράδα στοιχειώνει την ουσία της κάθε γυναίκας, εξυπηρετώντας στην πραγματικότητα τις αντρικές φαντασιώσεις.
Το θέμα είναι ότι όλοι μπήκαμε με virtual τρόπο
μέσα στο Αμέρικανικο σίριαλ, που και καλογυρισμένο κι έξυπνο ήταν, και ωραία ρούχα είχε (α, εδώ, σε δικαιολογώ). Φαίνεται ότι στην εποχή πριν από την παγκόσμια οικονομική κρίση, λίγη αλαζονεία και από τα δύο φύλα επιβαλλόταν. Έτσι, το διάσημο πια Sex & the City αποτελούσε μια πολύ καλή αφορμή για να γραφτούν άπειρα άρθρα με την Carrie και τις υπόλοιπες ως το στερεότυπο του νέου φεμινιστικού κινήματος. Ενός ψεύτικου κινήματος, που λίγο είχε να κάνει με την αληθινή γυναίκα και τη θέση της στην σημερινή κοινωνία.
Έτσι, νιώθουμε πια ότι η χαριτωμένη Νεουορκέζα μας επιβλήθηκε με τα κλισέ και τις νευρώσεις της.
Τη μεγαλύτερη ζημιά την έπαθαν οι 90’s τριαντάρες. Οι υπόλοιπες φυλαχτείτε. Δείτε τις ατέρμονες επαναλήψεις, που δε νομίζω να σταματήσουν ποτέ, ως τη ρετρό αποτύπωση μιας εποχής που η γυναίκα ήθελε να ζήσει σαν μια μετα-μοντέρνα Holly Golightly. Τελικά, κατάλαβε ότι μάλλον πρέπει να μάθει να ζει σαν μια γυναίκα με ώριμη και ακέραιη προσωπικότητα που απολαμβάνει τη ζωή, σέβεται τον εαυτό της, νιώθει την πραγματική αξία του σεξ, ενώ βλέπει τους άντρες ως ισότιμους αλλά με διαφορετικό σενάριο στα χέρια.
Πρέπει να συνεργαστείς με τις ατάκες τους για να "βγει σωστά η σκηνή".Σόρρυ, αλλά η πιο αληθινή σκηνή στην ιστορία του σίριαλ είναι όταν "η φίλη μας" Carrie στην πρώτη ταινία "που έσπασε ταμεία", έχοντας μείνει στήλη άλατος την ημέρα του γάμου της (Έτσι είναι. Φορούσε όμως haute couture), ξυπνάει ένα πρωί στο δωμάτιο του resort και κοιτάει το άβαφτο πρόσωπό της στον καθρέφτη. Μέχρι εκεί κάτι πήγαιναν να κάνουν. Μετά το γύρισαν πάλι στο logomania.
Τέλος, για όσες περιμένετε -και δικαίωμά σας- τον Mr. Big, τα μνημόνια και οι περικοπές δεν είναι με το μέρος σας/τους. Ψάξτε καλύτερα για τον Mr. Man, γιατί οι τσέπες αδειάζουν και αυτό που μένει τελικά είναι ότι κάθε φορά που γυρνάς να κοιτάξεις τον σύντροφό σου, σου φαίνεται όλο και ομορφότερος, όλο και σπουδαιότερος...
Ευχαριστούμε την Χλόη
