Καίνε και το τελευταίο που μας έμεινε, τα σύμβολα πολιτισμού.
To μέρος όπου έχεις δώσει άπειρες φορές ραντεβού, το σινεμά που είναι μέρος του άλμπουμ αναμνήσεων που έχεις από αυτή την πολύπαθη πόλη, παραδόθηκε χθες στη μανία του βανδαλισμού. Η φωτογραφία των ανθρώπων που βλέπουν ένα χώρο πολιτισμού και ψυχαγωγίας να καίγεται, είναι θλιβερή.
ΑΤΤΙΚΟΝ. Δεν ήταν απλά ένα σινεμά αλλά ένα πανέμορφο σινεμά με ιστορία και αίγλη.
Για την ιστορία λοιπόν:Το διώροφο κτίριο που βρίσκεται επί της Σταδίου 19-21, στη διασταύρωση με τη Χρήστου Λαδά (τότε Αγίου Γεωργίου), είναι προϊόν πολλών διαδοχικών φάσεων.
Το αρχικό εκλεκτικιστικό κτίριο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1870-1881, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923), για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου (1792-1881). Κατά το 1900 στεγάζονταν εκεί το φαρμακείο του Σ. Βαλτή (αναφέρεται ήδη από το 1891), το κουρείο του Λ. Μουσίου και το εμπορικό κατάστημα «ειδών Κίνας» του Π. Γεωργιάδη, ενώ το 1914 φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα το νεοπαγές Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Μεταξύ των ετών 1914-1920 πραγματοποιήθηκε μια σημαντική επέμβαση σε ρυθμό "Νεομπαρόκ", όταν οικοδομήθηκε σε τμήμα του κτιρίου το κινηματοθέατρο «Αττικόν», επάνω σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη (1874-1944), με μια από τις πρώτες χρήσεις οπλισμένου σκυροδέματος.
Στη Γερμανική κατοχή επιτάχθηκε και είχε μετατραπεί σε κινηματογράφο για τους Γερμανούς στρατιώτες.
Ήταν ο πρώτος κινηματογράφος που πρόβαλλε ομιλούσες ταινίες, ενώ από το 1929 και μετά λειτουργεί υπό τη διεύθυνση της Σκούρας Φιλμ.