Ακόμα και τα αστέρια δε ζουν για πάντα.
" Η καρδιά" του Jeff" Koons
Σε όλους αρέσουν οι αφετηρίες. Η έναρξη μιας σχέσης είναι πάντα, ακόμα για τους πιο κυνικούς, ένα ιντερλούδιο ρομαντισμού. Μια νέα χώρα για ζήσεις, ένα νέο σύμπαν για να εξερευνήσεις.
Όλοι μισούν το τέλος. Οι χωρισμοί είναι επώδυνοι, πικροί και κουραστικοί. Από την άλλη όμως το τέλος είναι μια νέα αρχή, ακόμα κι ποτέ κανένας δεν το βλέπει. Απομακρυνόμαστε, δίνουμε παράταση στο χωρισμό.
Τι συμβαίνει όταν σβήνει το άστρο του έρωτα;Πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχουμε καταλάβει το τι μπορεί να είναι αγάπη και γιατί στην Ελληνική γλώσσα η λέξη "αγάπη" ξεχωρίζεται από τη λέξη "έρωτας". Ο έρωτας τοποθετείται εκεί στην αφετηρία. Είναι αυτή η παράξενη ανίκητη έλξη που σε κάνει να πιστεύεις πως ο άλλος είναι το άλλο σου μισό, αυτό που έψαχνες. Κάποια μέρα απαλά γυρνάς και παρατηρείς ότι βλέπετε ταινία με τις πιτζάμες τρώγοντας ποπ κορν. Και εκεί τρομάζεις γιατί πια δε νιώθεις όπως παλιά. Πως όμως θα μπορούσε; Πόσο θα μπορούσε να κρατήσει η λάμψη του πρώτου καιρού. Και ναι, είναι ανθρώπινο να αναζητάς πάλι το φως.
Τώρα, σκέψου αν αγαπάς. Είναι παράξενο αλλά κάποιες φορές νιώθουμε ότι οι άνθρωποι μόλις η σχέση τους χάσει τη δυναμική της, δεν κάνουν ή αποφεύγουν να κάνουν την παραπάνω σκέψη. Είναι όμως μια απλή ερώτηση που οφείλετε να κάνετε στον εαυτό σας. Αγάπη ίσως είναι αυτό. Η στιγμή που το άστρο του έρωτα έχει σβήσει και πρέπει να πια να πας παραπέρα όχι μόνο με πράξεις αλλά και με την ψυχή σου.
Συνεχίζεις να περπατάς μαζί του γιατί Αγαπάς.
Ευχαριστούμε τη Χλόη
Διαβάστε ακόμα:
Όλα αυτά που μας πιέζουνΤελικά είστε μαζί Απώλειες: περάστε τα στάδια και γυρίστε σελίδα 
