Στην Ελλάδα, η αύξηση αυτή έχει γίνει ιδιαίτερα αισθητή κατά τα τελευταία 3-5 χρόνια, συνοδευόμενη παράλληλα, κι από εμφάνιση σε όλο και νεαρότερες ηλικίες!
Η αιτιολογία της αλλαγής αυτής της συμπεριφοράς της νόσου δεν είναι πλήρως αποσαφηνισμένη, θεωρείται όμως πως σημαντικό ρόλο παίζει τόσο η περιβαλλοντική μόλυνση (ηλεκτρομαγνητικά κύματα-κεραίες κινητής-δίκτυα-πυρηνικά ατυχήματα του παρελθόντος-τρόπος διατροφής), όσο και η ψυχοσωματική καταπόνηση (στρες).
Πώς αντιμετωπίζονται οι νόσοι του θυρεοειδούς και ποια είναι τα διαγνωστικά εργαλεία που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, τα οποία συμβάλλουν στην έγκαιρη ανίχνευση των παθήσεων του θυρεοειδούς; Ο χειρουργός ενδοκρινών αδένων του Θεραπευτηρίου Αθηνών, Σπύρος Μίχας μας δίνει απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα που απασχολούν την αντιμετώπιση του υπερπαραθυρεοειδισμού, της κακοήθειας του θυρεοειδούς αδένα και άλλων ενδοκρινολογικών παθήσεων.
Πότε πρέπει να επισκεφτούμε τον ενδοκρινολόγο και τι περιλαμβάνει η διάγνωση;
Εάν υπάρχει συγγενικό πρόσωπο που έχει πρόβλημα με τον θυρεοειδή του, εάν παρατηρήσουμε κάποια διόγκωση στον λαιμό μας ή αν αισθανόμαστε ταχυκαρδίες οφείλουμε να προβούμε στον απαραίτητο έλεγχο και να επισκεφτούμε τον ενδοκρινολόγο.
Ο ιατρός θα πρέπει να πάρει ένα λεπτομερές ιστορικό, να ψηλαφήσει τον θυρεοειδή αδένα και την τραχηλική χώρα και να συστήσει υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και αιματολογικό έλεγχο (TSH-FT4-T3-antiTPO-antiTG-Καλσιτονίνη).
Στη συνέχεια, θα κάνει εκτίμηση των αποτελεσμάτων και συστήνεται η περαιτέρω παρακολούθηση ή αντιμετώπιση.
Όσον αφορά στους παραθυρεοειδείς αδένες, τα τελευταία χρόνια, το ποσοστό των ασθενών που ανακαλύπτουμε έγκαιρα για υπερπαραθυρεοειδισμό αλλά και άλλες νόσους των παραθυρεοειδών αδένων διαγνωστικά, έχει αυξηθεί. Αυτό οφείλεται σε δύο απεικονιστικές εξετάσεις: το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα (sestamibi).
Τι πληροφορίες μπορεί να αντλήσει ο ιατρός από το υπερηχογράφημα θυρεοειδούς;
Η πιο κομβική εξέταση στην εκτίμηση της παθολογίας του θυρεοειδούς είναι το υπερηχογράφημα. Στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών με κακοήθεια του θυρεοειδούς αδένα, οι αιματολογικές εξετάσεις είναι φυσιολογικές.
Το υπερηχογράφημα και κυρίως αυτό που διενεργείται, άμεσα προεγχειρητικά, αλλά και διεγχειρητικά από τον ίδιο τον χειρουργό, συνιστά ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του, το οποίο τον βοηθά να πάρει τις σωστές αποφάσεις, να φτιάξει το σωστό πλάνο για την κάθε περίπτωση και, συνεπώς, να προσφέρει στον ασθενή τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα και ασφάλεια.
Η υπερηχογραφική εξέταση είναι μια δυναμική εξέταση. Ουσιαστικά, προσφέρει ένα λεπτομερή «χάρτη» της τραχηλικής χώρας, που αφορά σε όλες τις δομές της περιοχής (θυρεοειδής - Παραθυρεοειδείς - αγγεία - λεμφαδένες, κα.) και τις ιδιαιτερότητες τους.
Με το υπερηχογράφημα αποκτούμε πληροφορίες που δεν μπορούμε να έχουμε στη διάθεσή μας με κανένα άλλο διαγνωστικό εργαλείο, όπως όζους μη ψηλαφητούς είτε λόγω θέσης (οπίσθια επιφάνεια του αδένα), είτε λόγω μεγέθους (<1,5 εκατοστό), όζους με ύποπτα για κακοήθεια χαρακτηριστικά, λεμφαδένες τραχηλικής χώρας με διαταραχή της αρχιτεκτονικής τους (έμμεση ένδειξη παρουσίας κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα).
Ακόμα όμως, κι όταν υπάρχει δυσλειτουργία του θυρεοειδούς (υποθυρεοειδισμός-υπερθυρεοειδισμός), άρα και παθολογικές αιματολογικές εξετάσεις, δεν αποκλείεται η πιθανότητα της ύπαρξης κακοήθειας.
Η διενέργεια του υπερηχογραφήματος από τον ίδιο τον χειρουργό διεγχειρητικά, πολλές φορές ανακαλύπτει ευρήματα που αλλάζουν ακόμα και το είδος της χειρουργικής επέμβασης που θα εκτελεστεί. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να αποφύγουμε ένα μεγάλο αριθμό αλλεπάλληλων επεμβάσεων.
Τι σημαίνει υποψία παρουσίας κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα;
Σε περίπτωση που τεθεί υποψία παρουσίας κακοήθειας στον θυρεοειδή αδένα, αυτό δε σημαίνει ότι όντως υπάρχει. Σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος ασθενής έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να έχει κάποια εστία κακοήθειας στον θυρεοειδή του από τον μέσο όρο (περίπου 15-30%, αναλόγως των ευρημάτων). Στατιστικά, από τους 100, δηλαδή, ανθρώπους με τα ίδια ακριβώς ευρήματα στο υπερηχογράφημα, τουλάχιστον οι 70 δεν θα έχουν πρόβλημα.
Για να διαπιστώσουμε λοιπόν ποιοι από αυτούς τους ασθενείς χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης, έχουμε στη διάθεση μας ακόμα ένα διαγνωστικό εργαλείο, την παρακέντηση των ύποπτων όζων. Η παρακέντηση χρησιμοποιείται για όζους έως 2,5 εκατοστά, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη της πιθανής κακοήθειας, ενώ για όζους μεγαλύτερου μεγέθους από 2,5 εκατοστά, συστήνεται χειρουργική αντιμετώπιση.
Επιπρόσθετα, ακόμα και στις περιπτώσεις που δεν χρειάζεται να γίνει λεμφαδενικός καθαρισμός, με βάση τα προεγχειρητικά δεδομένα, ενδείκνυται να ελέγχουμε με το διεγχειρητικό υπερηχογράφημα πριν το πέρας της επέμβασης, για τυχόν ύποπτους λεμφαδένες.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Ελάχιστα επεμβατικής Παραθυρεοειδεκτομής;
Ο υπερπαραθυρεοειδισμός συνιστά την κύρια νόσο των παραθυρεοειδών αδένων και υποδηλώνει την υπερπαραγωγή παραθορμόνης (άνω των φυσιολογικών ορίων) από έναν ή περισσότερους παραθυρεοειδείς αδένες. Η συνεχής δράση της παραθορμόνης προκαλεί σημαντικές και απειλητικές για τη υγεία βλάβες στο ανθρώπινο σώμα μέσω του αυξημένου ασβεστίου στην κυκλοφορία που προκαλεί. Η λύση είναι αποκλειστικά Χειρουργική.
Ο προσδιορισμός «ελάχιστα επεμβατική τεχνική» σημαίνει την ολοκλήρωση μιας χειρουργικής επέμβασης προκαλώντας τον ελάχιστο τραυματισμό των ιστών. Τον στόχο αυτό μπορούμε να πετύχουμε με τη χρήση διαφόρων ειδών τεχνολογίας και χειρουργικών τεχνικών.
Μια από τις καλύτερες και πιο αξιόπιστες εφαρμογές της σύγχρονης τεχνολογίας, είναι το διεγχειρητικό υπερηχογράφημα. Με την υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη Παραθυρεοειδεκτομή έχουμε μικρότερη (ελάχιστη) ιστική βλάβη, μικρότερη τομή, συντομότερη διάρκεια επέμβασης, ακρίβεια στο αποτέλεσμα μέσω της απεικονιστικής τεχνικής.
Με αυτό τον τρόπο, ο Χειρουργός δε χρειάζεται να ψάξει για να βρει τον προβληματικό Παραθυρεοειδή αδένα, μεγέθους ενός στραγαλιού, σε όλη την έκταση της τραχηλικής χώρας, πραγματοποιώντας μεγάλες τομές, ενώ αποφεύγεται παράλληλα, ο αυξημένος αριθμός επανεπεμβάσεων, ο εκτεταμένος ιστικός τραυματισμός και αρκετές χειρουργικές επιπλοκές.
Είναι η αντιμετώπιση του θυρεοειδούς με laser η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση;
Στο ερώτημα των ασθενών αν η επέμβαση με laser είναι ενδεδειγμένη πρακτική η απάντηση είναι ότι η τεχνολογία του Laser δεν έχει θέση, ακόμα τουλάχιστον, στην χειρουργική του θυρεοειδούς και των παραθυρεοειδών.
Δεν χρησιμοποιείται στην διάρκεια του χειρουργείου, διότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προκληθεί βλάβη, μη αναστρέψιμη, σε ευγενή όργανα και στοιχεία που γειτνιάζουν με τον θυρεοειδή αδένα, όπως η τραχεία, ο οισοφάγος, τα λαρυγγικά νεύρα, οι Παραθυρεοειδείς αδένες κ.α.
Βιβλιογραφικά, δεν υπάρχει χειρουργική τεχνική Θυρεοειδεκτομής ή Παραθυρεοειδεκτομής, η οποία να περιλαμβάνει τη χρήση της συγκεκριμένης τεχνολογίας. Σε πειραματικό επίπεδο, έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί σε οζεκτομές (αφαίρεση μόνο όζου και όχι όλου του αδένα), χωρίς όμως ιδιαίτερα αποτελέσματα.
Ποια η σημασία της προσωπικής φροντίδας του ασθενούς από τον χειρουργό;
Η προσωπική φροντίδα του ασθενούς, η άμεση επαφή και το γνήσιο ενδιαφέρον του ιατρού και δη του χειρουργού προς τον ασθενή, αποτελεί βασική προϋπόθεση για ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα. Η ανθρώπινη προσέγγιση του ασθενούς, τόσο προεγχειρητικά, όσο και μετεγχειρητικά, βελτιώνει σε μεγάλο βαθμό την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής θεραπείας, καθώς ο ασθενής αισθάνεται ψυχική ηρεμία, εμπιστοσύνη και έχει θετικό τρόπο σκέψης πριν το χειρουργείο.
Μετεγχειρητικά, οι ασθενείς θέλουν να έχουν τον χειρουργό κοντά τους γιατί τους προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά, ώστε πιο εύκολα να εκφράσουν τα συμπτώματα τους. Χρειάζονται αναλυτικές πληροφορίες για το χειρουργείο, στο οποίο υποβλήθηκαν, με απλό και κατανοητό τρόπο.
Χρειάζονται ενθάρρυνση και κίνητρο, ώστε να κινητοποιηθούν γρήγορα και με ασφάλεια.
Με μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση μπορούμε και να προλάβουμε πιθανές επιπλοκές μετεγχειρητικά. Η απουσία του χειρουργού ή η έμμεση παρουσία μέσω κάποιου βοηθού δεν εξασφαλίζουν τα παραπάνω ζητούμενα.
Στόχος μου είναι να βρίσκομαι πάντα κοντά στους ασθενείς μου, προσωπικά, χωρίς ενδοιάμεσους, ώστε να διασφαλίζω την ασφάλεια τους,τη γρήγορη και ανεπίπλεκτη μετεγχειρητική τους πορεία και την πλήρη ανάρρωση τους.
Ποια κριτήρια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη στην επιλογή χειρουργού;
Για όσους ασθενείς χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης, πρέπει να επισημάνουμε την αναγκαιότητα να απευθυνθούν σε χειρουργό εξειδικευμένο στη χειρουργική θυρεοειδούς ,προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες επιπλοκών.
Ακόμα και στις περιπτώσεις που βρεθεί κακοήθεια στον θυρεοειδή, έχοντας πραγματοποιήσει ένα σωστό χειρουργείο, ο ασθενής απολαμβάνει πλήρη ίαση σε μόλις ένα εικοσιτετράωρο, όσο διαρκεί δηλαδή η νοσηλεία του.
Και μιλώντας για «σωστό» χειρουργείο, εννοούμε την «ολική θυρεοειδεκτομή με ή δίχως λεμφαδενικό καθαρισμό», ανάλογα με την προεγχειρητική διάγνωση. Ο ασθενής μετεγχειρητικά ανασαίνει και μιλάει φυσιολογικά, δεν πονάει και κινητοποιείται άμεσα, ενώ το ασβέστιο του παραμένει στα φυσιολογικά επίπεδα. Οποιαδήποτε άλλη μετεγχειρητική πορεία θεωρείται επιπλεγμένη.
Η πραγματικότητα είναι ότι επιπλοκές συμβαίνουν πολύ συχνά ενώ δε θα έπρεπε, διότι, η ολική θυρεοειδεκτομή μπορεί να θεωρείται ένα εύκολο χειρουργείο αλλά απαιτεί εξειδίκευση και εμπειρία.
Ευχαριστούμε τον Μίχα Σπυρίδων για τις πολύτιμες πληροφορίες. Ο Μίχας Σπυρίδων είναι εξειδικευμένος στη χειρουργική Θυρεοειδούς-Παραθυρεοειδών και είναι Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος στο “Θεραπευτήριο Αθηνών”.
Info
Το Τμήμα Γενικής Χειρουργικής του Θεραπευτηρίου Αθηνών είναι πλήρως εξειδικευμένο με τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό με στόχο την αποτελεσματικότερη χειρουργική αντιμετώπιση ενδοκρινολογικών παθήσεων.
Καλέστε στα τηλέφωνα 210 8236721-3 και κλείσετε το ραντεβού σας στην Κλινική με σκοπό να λάβετε αναλυτική και εξατομικευμένη ενημέρωση στο ζήτημα υγείας που σας ανησυχεί.
