Aaron Taylor-Johnson: Ο ερωτευμένος μπαμπάς πίσω από τον παρανοϊκό δολοφόνο

Στα 26 του, ο Aaron Taylor-Johnson είναι η μεγάλη έκπληξη στις Χρυσές Σφαίρες της χρονιάς, καθώς κατέκτησε το βραβείο του β' αντρικού ρόλου -που εδώ και πάνω από 30 χρόνια ισοδυναμεί με μια υποψηφιότητα στα Oscar- αφήνοντας πίσω του ονόματα όπως αυτό του Jeff Bridges. Μια βράβευση άξια και δικαιολογημένη για όσους είδαν την ερμηνεία του στο ρόλο ενός από τους πιο ανατριχιαστικούς παρανοϊκούς δολοφόνους, στο Nocturnal Animals του Tom Ford, η οποία έρχεται ως επισφράγισμα μιας πορείας που μετρά ήδη δυο δεκαετίες.

Ο γεννημένος στο Buckinghamshire το 1990, Aaron Johnson, φοίτησε από την ηλικία των έξι ετών μέχρι τα 18 του στη Jackie Palmer Stage School, όπου διδάχτηκε υποκριτική, μουσική, χορό, ακροβατικά και τραγούδι. Εκεί ερμήνευσε ως παιδί τους πρώτους ρόλους στη σκηνή. Μπαίνοντας στην εφηβεία, γνώρισε και το σινεμά με ταινίες όπως το Shanghai Knights το 2003 (όπου υποδύθηκε το ρόλο του μικρού Charlie Chaplin) ή το The Illusionist (2006).

Όχι, δεν υπήρχε λόγος για ένα plan b στη ζωή του. Η επιθυμία του να γίνει ηθοποιός σφράγισε το κάρμα του από κάθε άποψη, αφού με αφορμή την υποκριτική και το ρόλο μέσα από τον οποίο έδωσε δείγματα ενός εξαιρετικού ταλέντου, γνώρισε και την Sam Taylor-Wood, γυναίκα της ζωής του, μητέρα των δύο παιδιών του και “αδερφή ψυχή” όπως ο ίδιος την αποκάλεσε, παίρνοντας το βραβείο του στις Χρυσές Σφαίρες.

Συναντήθηκαν στα γυρίσματα της ταινίας Nowhere Boy το 2009, όταν εκείνος ήταν 18 ετών κι εκείνη 42. Εκείνος πρωταγωνιστούσε στο ρόλο ενός νεαρού John Lennon, κι εκείνη από την θέση του σκηνοθέτη ερωτεύτηκε με πάθος τον πρωταγωνιστή της “από την πρώτη στιγμή που τον είδα να παίζει”. Το τέλος των γυρισμάτων τους βρήκε ζευγάρι. Στα 20 έγινε μπαμπάς, στα 21 υποδέχτηκε την δεύτερη κόρη του και λίγους μήνες μετά παντρεύτηκαν. Τότε ήταν που κι οι δύο άλλαξαν τα ονόματά τους -και εγγράφως-, ζητώντας πλέον να αποκαλούνται και στην επαγγελματική τους πορεία με το κοινό επώνυμο Taylor-Johnson. Σε ερώτηση σχετικά με το γιατί αποφάσισε αυτή την αλλαγή -καθόλου καλό για έναν ηθοποιό που μόλις άρχιζε να γίνεται γνωστός- απάντησε απλά, λιτά και περιεκτικά: “Γιατί το ένιωσα σωστό και όμορφο”.

Έκτοτε παραμένουν ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια του θεάματος. Εκείνη τον συμβουλεύτηκε πριν δεχτεί να σκηνοθετήσει την ταινία “50 αποχρώσεις του γκρι”, κι εκείνος είχε την αμέριστη συμπαράστασή της όταν πέρασε στον χώρο των αμερικανικών blockbusters με τον Godzilla, τον Captain America και τους Avengers -ενώ είχε προηγηθεί το Kick-Ass όπου υποδύθηκε για πρώτη φορά τον σούπερ ήρωα.

Το Hollywood είχε ήδη ξεχωρίσει τον νεαρό Άγγλο, όμως η παρουσία και έμπνευση του Tom Ford ήταν αυτή που του έδωσε την ευκαιρία να δείξει τι στ' αλήθεια είναι ικανός να κάνει. 

Η πρόταση να παίξει το ρόλο ενός εφιαλτικού παρανοϊκού δολοφόνου στο Nocturnal Animals, τον αιφνιδίασε και τον βρήκε πολύ διστακτικό. “Σοκαρίστηκα. Είμαι πατέρας κοριτσιών, δεν έχω καμία σχέση με έναν τέτοιο χαρακτήρα. Σοκαρίστηκα και μόνο που ο Tom σκέφτηκε ότι θα ήμουν καλός σε ένα τέτοιο ρόλο...”.

Όταν ρώτησε τον σκηνοθέτη, πώς τον φαντάζεται στο συγκεκριμένο χαρακτήρα τρεις μήνες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, εκείνος του απάντησε να αφήσει να μεγαλώσουν τα μαλλιά, τα γένια και τα νύχια του. Το έκανε, ενώ παράλληλα άρχισε να μελετάει και να παρακολουθεί ντοκιμαντέρ για διάσημους παρανοϊκούς δολοφόνους όπως ο Ted Bundy και ο Charles Manson. “Διαπίστωσα ότι το μεγάλο κοινό μεταξύ τους ήταν το πόσο απρόβλεπτα λειτουργούσαν. Κι αυτό προσπάθησα να τονίσω στον ρόλο, το πόσο παρανοϊκός άρα και απρόβλεπτος είναι”.

Ο Όρσον Ουέλς είχε πει πως οι πραγματικά μεγάλοι σκηνοθέτες πρέπει να ξυρίζουν οι ίδιοι τους ηθοποιούς τους. Ο Tom Ford το έκανε, δημιουργώντας του τις τεράστιες φαβορίτες – σήμα κατατεθέν ενός χαρακτήρα δουλεμένου στην τελευταία του λεπτομέρεια -μέχρι το μικρό νύχι του ποδιού του.

Τα credit για έναν τόσο πετυχημένο “κακό”, ανήκουν φυσικά και στον σκηνοθέτη για τη μελετημένη εικόνα. Το μεγαλύτερο μέρος όμως ανήκει στον Taylor-Johnson και στην απολαυστικά ανατριχιαστική ικανότητα του να υπονοεί μια διαρκή διαταραχή. Από την πρώτη του σκηνή στο Nocturnal Animals, μια θανάσιμη απειλή υποβόσκει διαρκώς στο φόντο: τα μάτια του χορεύουν, το κορμί του κινείται με μια δαιμονική παράνοια, ενώ συνεχίζει να προκαλεί, να βασανίζει και να τρομοκρατεί τον ρόλο που υποδύεται ο Gyllenhaal.

Στις χαρακτηριστικές και συζητημένες σκηνές του στην ταινία, ανήκει και αυτή στην οποία εμφανίζεται ολόγυμνος, πάνω σε μια λεκάνη τουαλέτας στο ύπαιθρο, έξω από ένα τροχόσπιτο. “Είναι η αγαπημένη μου σκηνή στην ταινία” δήλωσε η σύζυγός του. “Ξέρω πόσο νευρικός ήταν γι' αυτήν, όμως το κινηματογραφικά άρτιο αποτέλεσμα τον δικαιώνει”.

Το βραβείο στις Χρυσές Σφαίρες ήταν άλλη μια δικαίωση, που προοιωνίζεται ότι ο ερωτευμένος μπαμπάς έχει αρκετές να ζήσει ακόμα...