Γιατί η Michelle Obama είναι η Πρώτη Κυρία που ο κόσμος ερωτεύτηκε;

Οπαδοί του θρύλου της μοναδικής Jackie Kennedy μπορεί να διαφωνήσουν. Όχι, η κυρία Obama δεν μπορεί να συναγωνιστεί ένα θρύλο, πόσω μάλλον μιας γυναίκας που αγαπήθηκε από έναν λατρεμένο πρόεδρο των ΗΠΑ και τον πλουσιότερο μεγιστάνα της εποχής του.

'Ομως, σε ένα ρόλο απροσδιόριστων καθηκόντων -όπως είναι αυτός της Πρώτης Κυρίας- η Michelle Obama κατάφερε να αφήσει μια σφραγίδα, στιλ και ουσίας που δεν έχει προηγούμενο στο παρελθόν, ξεπερνώντας έτσι τον θρύλο με κάτι πιο χειροπιαστό.

Δεν είναι μόνο ότι χόρεψε, τραγούδησε, αστειεύτηκε, φίλησε τον άντρα της, έριξε πλάγιες, κοροϊδευτικές ματιές, έβγαλε λόγους που άγγιξαν και ενέπνευσαν ψυχές ή παρέδωσε μαθήματα προσωπικού στιλ και κομψότητας για κάθε περίσταση.

Δεν είναι ότι πρωτοστάτησε σε εκστρατείες υπέρ της διαφορετικότητας, του εθελοντισμού, της εκπαίδευσης των κοριτσιών και της σωστής διατροφής των παιδιών.

Δεν είναι καν το γεγονός ότι ήταν η πρώτη μαύρη Πρώτη Κυρία που πέρασε τις πόρτες του Λευκού Οίκου, άρα εξ ορισμού γράφει ιστορία.

Είναι όλα αυτά μαζί και ο συνδυασμός τους στο εξής ένα: η Michelle Obama είναι ταυτόχρονα μια star αλλά και η πιο ανθρώπινη Πρώτη Κυρία της ιστορίας, αυτή στο πρόσωπο της οποίας ενσαρκώνεται το american dream λίγο καλύτερα από ό,τι στο “Pretty Woman” (με όλο το σεβασμό στον Richard Gere στο δίλημμα ρετιρέ με τον Richard Gere ή Λευκός Οίκος με τον Obama, δεν τίθεται δίλημμα).

Βγήκε στον κόσμο ως η πρώτη γυναίκα - μέλος μιας τυπικής οικογένειας μαύρων του Chicago, που πήγε στο Πανεπιστήμιο -ενώ βεβαίως νωρίτερα φοιτούσε σε δημόσιο σχολείο. Είναι μία από τις σημερινές, καθημερινές γυναίκες της Αμερικής που δούλεψε σκληρά για να ολοκληρώσει τις -εντυπωσιακές- σπουδές της, χωρίς να παραλείπει να αντιδρά απέναντι στις διακρίσεις από τότε που ήταν ακόμα φοιτήτρια στο Harvard.

Αναλαμβάνοντας καθήκοντα Πρώτης Κυρίας διαχειρίστηκε τα media με τρόπο χαλαρό σαν απροβάριστο -και με κάποιο τρόπο πειστικό, ακόμα κι αν ξέρεις ότι υπάρχει ένα ολόκληρο επιτελείο πίσω από κάθε εμφάνισή της.

Μπήκε στον ρόλο ως μια γυναίκα αληθινή που ποτέ δεν είπε όχι σε λίγη διασκέδαση, δεν φοβήθηκε να χορέψει σε τηλεοπτικές εκπομπές, να τραγουδήσει και να κάνει λίγο πλάκα -χαρακτηριστική η εμφάνισή της στο Carpool Karaoke του James Corden και η απάντησή της στην ερώτησή του αν ο άντρας της, Barrack, βρισκόταν εκείνη την ώρα στο Οβάλ Γραφείο: “Εκεί μου είπε ότι θα είναι. Για το καλό του, θα είναι εκεί...”.

Αυτά στ' αστεία, στα σοβαρά ήταν εκεί και για να στηρίξει τον σύζυγο πλανητάρχη σε κάθε περίσταση -πολλοί αποδίδουν σε αυτήν μεγάλο μέρος των ευσήμων για την δεύτερη εκλογή του. Τον στήριξε με τις εμπνευσμένες ομιλίες της, που πάντα έβρισκαν στόχο στη συνείδηση του αμερικανικού κοινού αλλά και δείχνοντάς του ανοιχτά την αγάπη της -χωρίς να της το επιβάλλει το παραμικρό σκάνδαλο.

Και βέβαια δεν άφησε τον χρόνο της στον Λευκό Οίκο να περάσει ανεκμετάλλευτος. Με ένα απολύτως προσωπικό στιλ στάθηκε fashion icon, αλλά και ποπ είδωλο ικανό να εμπνεύσει νεαρά κορίτσια, τις μαμάδες και τις γιαγιάδες τους. Ικανό να χορέψει ενάντια στην παιδική παχυσαρκία ή να φωνάξει "Black girls rock", προβάλλοντας μια γνώριμη σε αυτήν πραγματικότητα σε πείσμα όσων το θεώρησαν ρατσιστικό.

Το εξώφυλλο της Vogue, στο τεύχος Δεκεμβρίου, της δίνει τον τίτλο: “Η Πρώτη Κυρία, που όλος ο κόσμος ερωτεύτηκε”. Ο σύζυγος Barrack καλείται να δώσει τη δική του εξήγηση για την δημοτικότητά της και απαντά: “Νομίζω ότι οι άνθρωποι την συμπαθούν γιατί βλέπουν τους εαυτούς τους σε αυτήν. Μια μαμά, μια σύζυγο, μια καλή φίλη”.

Μια γυναίκα απλής οικογενείας, που έζησε τα τελευταία οκτώ χρόνια στα σύννεφα της απόλυτης εξουσίας, αλλά που δεν ξέχασε ποτέ να έχει τα πόδια της γερά στερεωμένα στη Γη. Κι όταν είχε κληθεί να σχολιάσει την παρουσία των ονομάτων των δύο κοριτσιών της στη λίστα του Time με τους 25 νέους με τη μεγαλύτερη επιρροή, απάντησε χλευάζοντας: “Δεν έχουν καμία επιρροή, απλώς έζησαν εδώ”.

Γι' αυτό ακριβώς, η Michelle Obama είναι η Πρώτη Κυρία που ο κόσμος ερωτεύτηκε. Γιατί βρέθηκε στο επίκεντρο του μύθου, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να υπενθυμίζει στον κόσμο και στον εαυτό της ότι είναι μια αληθινή γυναίκα, που απλώς έζησε εκεί.