Η Kate Hudson μιλά για τα τοξικά tabloids των '00s: «Ήταν τόσο το body shaming, ήταν άδικο»

Η Kate Hudson ήταν καλεσμένη στο podcast της Kelly Ripa, Let’s Talk Off Camera, και μίλησε για την κουλτούρα των tabloids των ‘00s, όπως τη βίωσε η ίδια. Συγκεκριμένα, εξήγησε πως όταν έκανε τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα, κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία ιδιαίτερα τοξική κατάσταση, χωρίς να το ζητήσει.

«Όταν έγινα πραγματικά δημοφιλής, ήταν τόσα τα ψέματα. Κι ήταν τόσο παράξενο επειδή, στο μυαλό μου, έμοιαζε τόσο άδικο», δήλωσε. «Ήταν ένα είδος παρενόχλησης, με έτρωγε. Ήταν τόσο αρνητικό».

CELEBRITIES

Η Christina Aguilera εξηγεί πώς οι απόψεις των ανδρών επηρέασαν την εικόνα που είχε για το σώμα της

Εξήγησε, έπειτα, πως εκείνη την εποχή οι celebrities δεν είχαν τη δύναμη να πουν τη δική τους πλευρά της ιστορίας μέσω social media, όπως γίνεται σήμερα. Κι οι τίτλοι έβγαιναν ο ένας μετά τον άλλον, κι όσο πιο σκληροί ήταν, τόσο καλύτερα πήγαινε το εκάστοτε έντυπο.

«Ήταν τόσο κακοί με τις γυναίκες», σημείωσε. «Αναφέρομαι στο body shaming – από το ότι είσαι υπερβολικά λεπτή ή υπερβολικά παχιά, μέχρι τη φούστα σου και την κυτταρίτιδα».

Τον Οκτώβριο του 2005, το βρετανικό National Enquirer τη χαρακτήρισε «ακραία αδύνατη» και «κοκκαλιάρα». Τότε, τους είχε κάνει μήνυση και κέρδισε την υπόθεση. Μιλώντας στο περιοδικό Red, το 2014, είχε τονίσει πόσο σημαντικό ήταν να δώσει εκείνη τη μάχη, αντί να το αφήσει να περάσει έτσι.

«Αν υπάρχει κάτι που δε θα έχω ποτέ, είναι μία διατροφική διαταραχή. Δεν θέλω να σκέφτονται κάτι τέτοιο τα κορίτσια – ακόμη κι αν είναι μόνο ένα ή δύο. Επειδή πρόκειται για σοβαρή ασθένεια, κι όχι για κάτι που μπορείς να πετάξεις στο εξώφυλλο ενός περιοδικού. Είμαι το ακριβώς αντίθετο», έλεγε τότε. «Αυτά τα κουτσομπολίστικα περιοδικά, θέλουν πάρα, πάρα πολύ να βγάλουν το χειρότερο πρόσωπο των γυναικών».

Στη συνέντευξη που έδωσε στη Ripa, σημείωσε πως το body shaming δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα.

«Είναι λες και δεν γινόταν να μιλήσω σε έναν άνδρα χωρίς να γράψουν πως έχουμε σχέση. Θέλω να πω, κυριολεκτικά δεν μπορούσα να καθίσω και να χαιρετήσω κάποιον. Ήταν τόσο έντονο αυτό, που δεν μπορούσα να το καταλάβω, οπότε συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να μη νοιάζομαι».

Τουλάχιστον, το κατάφερε νωρίς κι έμαθε να προστατεύει τον εαυτό της. «Απλώς καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να τους αφήνεις να σε κάνουν να νιώθεις άσχημα. Αν αφήσω αυτή την αρνητική ενέργεια να με καταβάλλει, κερδίζουν αυτοί», κατέληξε.