Παιδικές αναμνήσεις με γλυκιά γεύση

Είναι πολλές οι στιγμές που ξεκινάω τη μέρα μου με γκρίνια, μου το λένε οι πιο δικοί μου άνθρωποι, μου το λένε με γλύκα, με ένταση, με θυμό, με απόγνωση…μου το λένε όμως, ότι εγώ και η μουρμούρα κάνουμε παρέα αλλά δεν είμαστε καλή παρέα για όλους τους άλλους.
Αυτή τη γκρίνια την είχα από παιδί, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους…την είχα για λόγους γευστικούς!
Έχει η γεύση γκρίνια θα αναρωτηθείτε…και όμως έχει και οι λίγο μεγαλύτεροι θα με καταλάβετε, θα με νιώσετε!
Υπάρχει μία τραυματική παιδική ανάμνηση αν και η γεύση της είναι γλυκιά…Ρυζόγαλο λέγεται και για μένα αποτελούσε πάντα έναν λευκό εφιάλτη, πασπαλισμένο με κανέλα και προσταγές της μητέρας μου να το φάω. Ποτέ δεν κατάλαβα την εμμονή της ελληνικής οικογένειας στο γλυκό αυτό, δεν υπήρχε καμία συναισθηματική αξία για μένα και το γυάλινο σκαλιστό μπολάκι στο οποίο το έβαζε η μητέρα μου απέκτησε νόημα πολλά χρόνια αργότερα. Τόσα πολλά που νομίζω ότι πρέπει να είχα σπάσει και τα τελευταία μπολάκια που υπήρχαν στο πατρικό μου.
Όλα όμως κάποια στιγμή έρχονται μέσα μας και παίρνουν τη θέση που τους αξίζουν. Κάπως έτσι έγινε και με μένα και το ρυζόγαλο, κάπου εκεί στα 22 μου χρόνια, δουλεύοντας σαν ζαχαροπλάστης στην Σπονδή με 2 αστέρια Michelin δοκιμάζω και τελικά ερωτεύομαι το ρυζόγαλο. Ήταν ένα ρυζόγαλο που δεν ήταν ρυζόγαλο! Ήταν μια μπάρα καραμελιζέ με σορμπέ δενδρολίβανο.
Γιατί τελικά ίσως και να είναι αλήθεια, ερωτευόμαστε παράφορα αυτό που αρχικά αποφεύγουμε…ίσως γιατί βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι θα ταυτιστούμε μαζί του με τρόπο εμμονικό. Κάπως έτσι εγώ τρελάθηκα με το ρυζόγαλο…μου ξύπνησε κάτι μέσα μου που είχα κρύψει αλλά το έφερε μπροστά μου με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό.
Μήπως τελικά αυτή είναι η τέλεια συνταγή; Να δίνουμε το κλασικό, που τελικά σ’ αυτό γυρίζουμε όλοι αλλά με έναν τρόπο λίγο πιο μοντέρνο; Λίγο διαφορετικό και πιο «προσωπικό»;
Μήπως τα παιδιά για να αγαπήσουν το κλασικό πρέπει να φτάσουν σ ’αυτό στο τέλος και όχι από την αρχή;
Αυτό σκεφτόμουν όταν έφτιαχνα τη σημερινή συνταγή για τη δική μου μικρή που μισεί το γάλα αλλά λατρεύει τα πορτοκάλια και τις γλυκιές γεύσεις…ρυζόγαλο λοιπόν με λευκή σοκολάτα, σερβιρισμένο μέσα σε πορτοκάλι, αν έχετε χρόνο κάντε και ένα sorbet πορτοκάλι.
Τολμήστε το και θα με θυμηθείτε

ΣΥΝΤΑΓΗ

Ρυζόγαλο –σορμπέ πορτοκάλι.
Σορμπέ Υλικά

500ml χυμό πορτοκάλι
500γρ ζάχαρη
500ml νερό

Εκτέλεση

Βράζουμε το νερό με την ζάχαρη για 10 λεπτά από την ώρα που θα αρχίσει να κοχλάζει.
Το αφήνουμε να κρυώσει και προσθέτουμε το χυμό πορτοκάλι, ανακατεύουμε και το
βάζουμε στην κατάψυξη. Την επόμενη μέρα το χτυπάμε θερμομιξ και το συντηρούμε στην
κατάψυξη.

Ρυζόγαλο Υλικά
1800γρ γάλα
450ml κρέμα γάλακτος
360γρ ζάχαρη
2 κάψουλές βανίλια
150γρ ρύζι αρμπόριο
100γρ κορν φλάουρ
450 σοκολάτα λευκή
2 ξυλάκια κανέλλα
2 αστεροειδής γλυκάνισο
Εκτέλεση
Βράζουμε το γάλα, την κρέμα ,τα μυρωδικά και το ρύζι. Μόλις βράσει το ρύζι προσθέτουμε
τη ζάχαρη, βγάζουμε τα μυρωδικά, αραιώνουμε το κορνφλάουρ με λίγο γάλα, δένουμε την
κρέμα και προσθέτουμε τη λευκή κουβερτούρα.
Ρίχνουμε το ρυζόγαλο σε ένα μπολ, σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφού κρυώσει
προσθέτουμε σαντιγί.
Για τη σαντιγί
500 κρέμα γάλακτος
3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη.