Για το δε στήθος τους, όλες έχουν κάτι να πουν. Όσες έχουν μικρό στήθος γκρινιάζουν που δεν έχουν μεγαλύτερο, γιατί πιστεύουν ότι αυτό αρέσει στους άντρες περισσότερο. Πως θα ήθελαν να φορέσουν βαθύ ντεκολτέ, αλλά δεν είναι σέξι. Πως αντί για Α cup θα προτιμούσαν ένα DD, άντε και με ένα C δεν θα είχαν παράπονο. Και ζηλεύουν όσες έχουν μεγαλύτερο στήθος.
Και όσες έχουν μεγάλο στήθος έχουν ταυτόχρονα τρεις χιλιάδες επιχειρήματα γιατί θα το ήθελαν πιο μικρό: τα κουμπιά στο πουκάμισο δεν κουμπώνουν καλά, δεν βρίσκουν σακάκι αρκετά φαρδύ επάνω, περιπέτεια να βρεις σουτιέν, θα ήθελαν να φοράνε τριγωνάκια μαγιώ αλλά αδύνατον, δεν μπορούν να βάλουν πολύ βαθύ ντεκολτέ γιατί δεν είναι σικ με μεγάλο στήθος. «Γιατί να μην φοράω Α, άντε Β cup;” Και ζηλεύουν όσες έχουν μικρότερο στήθος.
Καθώς μεγαλώνω αλλάζουν οι προτεραιότητες που βάζω στη ζωή μου. Κάποτε ίσως κι εγώ έβρισκα ψεγάδια επάνω μου. Πλέον έχω καταλάβει πως δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Δεν υπάρχουν ατέλειες. Είμαστε όλες όμορφες, όπως κι αν είμαστε. Και θα πω κάτι πολύ κλισέ, αλλά έχει γίνει κλισέ τελικά γιατί είναι η αλήθεια: να είμαστε υγιείς κορίτσια, αυτό έχει σημασία.
Μπήκε ο Οκτώβρης, είναι ο μήνας για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού. Να εξετάζεστε, να κάνετε ψηλάφηση, να κοιτάζεστε στον καθρέφτη και αντί να σκέφτεστε πώς θα ήσασταν αν είχατε άλλο μέγεθος σουτιέν, να σκέφτεστε «Ό,τι έχω είναι τέλειο».
