#MamasInPandemic: Η Αγγελική Δούκα περιγράφει την πιο συγκινητική στιγμή κατά την έξοδο από το μαιευτήριο
The Jennettes
7 Μαΐου 2021
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, δέκα γυναίκες μοιράζονται με το κοινό του jenny.gr την προσωπική τους ιστορία από τη στιγμή που έμαθαν πως θα γίνουν μητέρες μέχρι τη στιγμή που κράτησαν για πρώτη φορά στην αγκαλιά τους το μωρό που κυοφορούσαν εν μέσω μιας τόσο ιδιαίτερης εποχής.
Μέχρι πριν δύο χρόνια, κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει τον λόγο ύπαρξης αυτού του άρθρου.
Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την ιλιγγιώδη ταχύτητα, με την οποία εξαπλώθηκε στη ζωή μας η πανδημία που έγινε συνώνυμη μιας εξαιρετικά πρωτόγνωρης εποχής. Αλήθεια, πώς είναι να γίνεσαι μητέρα εν μέσω της Covid- 19; Ποια είναι τα συναισθηματικά στάδια από τα οποία αναπόφευκτα περνάς και τι είναι τελικά αυτό που θα χαρακτηρίζει για πάντα αυτή την τόσο ιδιαίτερη εμπειρία;
Ακολουθεί η προσωπική ιστορία της Αγγελικής Δούκα, όπως την αφηγήθηκε στο jenny.gr.
"Μαμά", τι τέλεια λέξη! Ηχεί συγκλονιστικά!
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν κατάλληλες λέξεις για να περιγράψει κάποιος το μέγεθος της εμπειρίας και των συναισθημάτων που σου δημιουργεί η μητρότητα. Βέβαια, η μαγεία της εντοπίζεται ακριβώς εκεί, στα συναισθήματα. Ξαφνικά έρχεσαι σε επαφή με πολλά που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την στιγμή που πήρα πρώτη φορά αγκαλιά τον γιο μου, βίωσα έναν συγκεκριμένο χτύπο καρδιάς που δεν μπορούσα να αναγνωρίσω, ένα πρωτόγνωρο σφίξιμο που δεν είχα ξανανιώσει ποτέ έως τότε.
Η μητρότητα δεν είναι ένα πράγμα, αλλά εκατομμύρια ταυτόχρονα. Προκαλεί τεράστιες αλλαγές στηv καθημερινότητα, όχι μόνο της δικής σου αλλά όλης της οικογένειας. Το παιδί σου γίνεται ο μαέστρος της ζωής και εσύ ωριμάζεις μέσα σε μια στιγμή, τόσο πρακτικά όσο και ψυχολογικά, εξελίσσεσαι ολοκληρωτικά. Η μητρότητα είναι υπέροχη, δημιουργική, τρομακτική, στρεσογόνος, απογειωτική και αποθεωτική. Η μητρότητα ευθυγραμμίζει με απόλυτη ακρίβεια την ευτυχία και την ευθύνη. Και αν ρωτήσεις όλες τις μαμάδες του κόσμου, θα σου απαντήσουν ότι μητρότητα σημαίνει αγάπη άνευ όρων και συμφωνώ απόλυτα - νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή.
Στην αρχή δεν το συνειδητοποίησα. Έμαθα ότι θα γίνω μαμά ακριβώς τέτοια ημέρα πέρσι, στην γιορτή της μητέρας! Οπότε μόλις είχε ανοίξει ο καιρός και θεωρητικά οδεύαμε προς την ύφεση της πανδημίας. Το καλοκαίρι ήταν φυσικά πιεσμένο καθώς αποφεύγαμε πολυσύχναστα μέρη, ωστόσο θεωρούσαμε ότι είχαμε αποφύγει τα δύσκολα. Τα πράγματα άρχισαν να ζορίζουν από τα τέλη Σεπτεμβρίου και μετά. Ήμουν στα μισά του δεύτερου τριμήνου όταν ανακοινώθηκε το νέο (και ατελείωτο) lockdown. Τότε ξεκίνησα να πιέζομαι. Όσο περνούσε ο καιρός και η πανδημία δεν υποχωρούσε, το δικό μου άγχος μεγάλωνε. Με απασχολούσαν τόσο πρακτικά θέματα όσο και θέματα υγείας. Πως θα επηρεαζόταν το έμβρυο σε περίπτωση που νοσούσα, πως θα επηρεαζόταν συνολικά η διαδικασία της εγκυμοσύνης, κτλ.
Όσο πλησιάζαμε προς τη μεγάλη μέρα, τόσο περισσότερο αγχωνόμουν. Ένιωθα σαν να τρέχω μαραθώνιο και φοβόμουν μη λυγίσω λίγο πριν τον τερματισμό. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν να μη χρειαστεί να γεννήσω χωρίς τον γυναικολόγο μου και μακριά από τον σύντροφό μου. Εκτός αυτών, η απομόνωση της πανδημίας μού αφαίρεσε το "μοιράζομαι". Δυστυχώς στερήθηκα το δικαίωμα να περάσω αυτές τις μοναδικές στιγμές με τις φίλες μου, να σφιχταγκαλιαστώ με τη δική μου μαμά και την οικογένεια μου, να ξεχαστώ σε ατελείωτες ώρες baby shopping, ακόμα και να σφίξω το χέρι του συντρόφου μου στις επισκέψεις μας στον γυναικολόγο, (καθώς δεν του επιτρεπόταν η είσοδος). Μέχρι και σήμερα έχω παράπονο για το baby shower που δεν έγινε ποτέ. Από την άλλη είμαι ευγνώμων γιατί δέχθηκα πραγματικά απεριόριστη αγάπη από τους φίλους μου και τους συνεργάτες μου, οι οποίοι προσπαθούσαν όπως μπορούσαν να δημιουργήσουν μια κανονικότητα.
Ήμουν επίσης πολύ τυχερή καθώς αρκετές φίλες μου ήταν έγκυες παράλληλα με μένα, κάτι που ήταν πολύ ανακουφιστικό. Κυρίως όμως, είμαι άπειρα ευγνώμων προς τον σύντροφό μου, με τον οποίο γίναμε μια πραγματική γροθιά. Ο τρόπος που βιώσαμε οι δυο μας την εγκυμοσύνη μου, μας ένωσε βαθιά και η ομάδα μας ενδυναμώθηκε σε ένα πραγματικά ουσιαστικό επίπεδο. Ίσως και να μας απάλυνε το ζοφερό συναίσθημα της πανδημίας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που βγαίναμε από το μαιευτήριο με το παιδί μας αγκαλιά, ενστικτωδώς ενώσαμε τις μπουνιές μας και περπατήσαμε ενωμένοι, νιώθοντας νικητές, (αν η στιγμή αυτή είχε soundtrack, θα έπαιζε το "eye of the tiger"!). Τα είχαμε καταφέρει και περνούσαμε στην επόμενη φάση. Ευτυχία, λύτρωση και ανυπομονησία για το αύριο.
Αν θέλει να γίνει μία γυναίκα μαμά, να γίνει! Να μην το σκεφτεί! Επίσης, ευτυχώς έχουμε πλέον φτάσει στην εποχή του εμβολιασμού οπότε ο δρόμος φαίνεται να είναι πολύ πιο εύκολος. Και αν δεν είναι, να θυμάστε ότι όλα γίνονται. Προσωπικά, νιώθω ότι βγαίνω πολύ πιο δυνατή, όχι μόνο επειδή έγινα μαμά αλλά επειδή έχτισα κάποιες σταθερές και ουσιαστικές βάσεις. Εκτίμησα τα απλά, συνδέθηκα ουσιαστικά με τον σύντροφό μου, ενδυνάμωσα πολύ ορισμένες σχέσεις, δούλεψα με τον εαυτό μου και προετοιμάστηκα πολυεπίπεδα για να αγκαλιάσω το παιδί μου.
Να βγαίνεις δυνατός από την κάθε εμπειρία, αυτό έμαθα. Και να προσπαθείς για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου - και όπου ζορίζει η φάση, δέξου βοήθεια από αυτούς που σε αγαπάνε και που προτίθενται να σε φροντίσουν. Τότε, θα είναι όλα πιο εύκολα!
Μητρότητα: όλη η αγάπη αρχίζει και τελειώνει εκεί. Robert Browning
Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες του κόσμου!
