
Έμεινα λίγο, σαν δείκτης ρολογιού που καθυστερεί –κι έπειτα, χάλασα: κι αυτό, για λίγο –χάλασα σαν ρολόι, έχασα το χρόνο. Ξεχνούσα το παρόν, θυμόμουν μόνο το παρελθόν: κι απ’ το παρελθόν θυμόμουν ό,τι είχαν ξεχάσει οι άλλοι. Είπα ψέματα, θα μου λείψεις, κι έφυγα: στο παζάρι, στην Τυφλίδα, κι έπειτα στο παλιό μονοπάτι του Νάτσεζ, κοντά στο Νάσβιλ, έκλαψα δυο φορές – πολύ πικρά.