Το καλοκαίρι που πέρασε, η Sandra Oh μίλησε στην τελετή αποφοίτησης στο Νιου Χάμσαϊρ, χαρίζοντας έναν παθιασμένο, και γεμάτο ελπίδα, λόγο. Μίλησε για τις μάχες που έδωσε με την κατάθλιψη και το άγχος και έκανε έκκληση για περισσότερη ευγένεια και ενσυναίσθηση: «Για να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε την αγριότητα ξανά και ξανά, χωρίς να χάνουμε την ανθρωπιά μας».
Η ομιλία της ταξίδεψε σε κάθε γωνιά του διαδικτύου, αλλά μία στιγμή έγινε viral. Η Sandra Oh ζήτησε από το κοινό να σηκωθεί και να κάνει κάτι που θα έκανε η Cristina Yang - ο ρόλος της στο Grey’s Anatomy που την καθιέρωσε- κάθε φορά που οι καταστάσεις γίνονταν δύσκολες: «Χορέψτε το!» φώναξε, καθώς το Titanium του David Guetta άρχισε να παίζει από τα ηχεία. «Θυμηθείτε αυτό το συναίσθημα!».
Σήμερα, η Sandra Oh εξηγεί στον Guardian πως ήταν πολύ αγχωμένη εκείνη τη στιγμή. Είχε προσπαθήσει να μπει στο μυαλό των 20χρονων που αποφοιτούσαν και που πλέον δεν αγωνιούν μόνο για την καριέρα τους, αλλά και για την κατάσταση στον πλανήτη. «Ο κόσμος καίγεται!» είπε, μιμούμενη τη φωνή τους. «Υπάρχουν παντού πόλεμοι. Η καρδιά μου είναι τόσο βαριά, και το μόνο που κάνω είναι doomscrolling». Γι’αυτό και ο στόχος της ήταν να τους βοηθήσει να βρουν ξανά τον δρόμο τους προς την ευτυχία. Το ερώτημα είναι πώς θα βρεις την ελπίδα όταν όλα γύρω είναι σκέτη καταστροφή;
Με αυτό το ερώτημα καταπιάνεται η νέα sci-fi ταινία «Can I Get a Witness», στην οποία πρωταγωνιστεί. Βρισκόμαστε στο 2040. Η ειρήνη έχει επιτευχθεί. Τα γραφεία, οι υπολογιστές και τα smartphones είναι πλέον μουσειακά αντικείμενα. Οι άνθρωποι ζουν απλά, καλλιεργώντας τους κήπους τους. Αλλά υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί: δεν επιτρέπεται το ταξίδι, η χρήση ρεύματος είναι περιορισμένη και - το πιο τραγικό απ’ όλα- όλοι είναι υποχρεωμένοι από το κράτος να πεθαίνουν στα 50.
Η Sandra Oh υποδύεται την Ellie, μια επιζήσασα της καταστροφής του 2025. Βοηθά την κόρη της, που καταγράφει τελετές θανάτου. Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν τον τρόπο που θα φύγουν: από τελετή σε εκκλησία μέχρι αποχαιρετισμό στην παραλία με σαμπάνια.
«Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο στο σενάριο ήταν ο στοχασμός γύρω από τον θάνατο», λέει η Sandra Oh – και συγκεκριμένα, το πώς η επίγνωση του επικείμενου τέλους θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που ζει κανείς τη ζωή του. Είναι ένα ερώτημα που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία, όπως λέει, θυμούμενη μια πρώιμη προβολή της ταινίας πέρυσι στη Σάντα Μπάρμπαρα, την ώρα που μαίνονταν πυρκαγιές σε όλο το Λος Άντζελες. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσε καθαρά πως η ταινία δεν αφορά πραγματικά το μέλλον. «Αυτό που δείχνει, συμβαίνει ήδη τώρα. Βρισκόμαστε μέσα στη φωτιά αυτή τη στιγμή».
Στη συνέντευξη μίλησε και για τον ρατσισμό και πώς τον έχει δουλέψει μέσα της. Θυμάται έντονα τον ατζέντη που συνάντησε όταν πρωτοήρθε στο Λος Άντζελες το 1995, ο οποίος της είπε κατάμουτρα ότι πρέπει να επιστρέψει στον Καναδά, γιατί «δεν υπάρχουν ρόλοι για Ασιάτες ηθοποιούς στις ΗΠΑ». Δεκαετίες αργότερα, όταν έλαβε το σενάριο του Killing Eve, δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος δευτερεύων ρόλος προοριζόταν για εκείνη. «Γλυκιά μου», της είπε η ατζέντισσά της. «Ο ρόλος είναι της Eve».
Εξαιτίας του ρατσισμού που βίωσε, η Sandra Oh αφιέρωσε την ενέργειά της σε έργα που επικεντρώνονται στην ασιατική διασπορα. Σε όλους τους ρόλους, η πολιτισμική ταυτότητα του χαρακτήρα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης.
Ακόμα κι αν σήμερα η διαφορετικότητα και η ένταξη βρίσκονται υπό αμφισβήτηση, η Sandra Oh υπερασπίζεται σθεναρά τις αξίες. «Όσοι τις κατηγορούν ή τις φοβούνται, είναι - πώς να το πω κομψά - πολύ, πολύ ύποπτοι». Ελπίζει ότι «η πόρτα που άνοιξε τα τελευταία 7-10 χρόνια για τους Ασιατοαμερικανούς στο Χόλιγουντ θα μείνει ανοιχτή. Κι αρκετοί από εμάς έχουμε ήδη περάσει από μέσα και αποκτήσει έδαφος, ώστε να δημιουργήσουμε έργα που θα φέρουν κι άλλους».
Όταν η δημοσιογράφος της θύμισε μια από τις πιο χαρακτηριστικές φράσεις της - ότι «το να κυνηγάς ρόλους από λευκούς άντρες σκηνοθέτες είναι σαν να περιμένεις μήνυμα από κακό πρώην: δεν θα έρθει ποτέ» – η ηθοποιός γέλασε και είπε: «Το είπα αυτό; Πες το μου ξανά». Όταν το ακούει, απαντά: «Ε, ναι. Είναι ένας απλός τρόπος να πεις: Πήγαινε εκεί που σε θέλουν».
Το αποδεικνύει με τη λίστα των σημαντικών δημιουργών που την ανέδειξαν: η Shonda Rhimes στο Grey’s Anatomy, η Phoebe Waller-Bridge στο Killing Eve, η Amanda Peet στο The Chair, ο Park Chan-wook στο The Sympathiser. Εξαίρεση; Ο Robert Wuhl, που την επέλεξε στη σειρά Arliss, στην αρχή της καριέρας της. Δεν οδήγησε σε έκρηξη καριέρας. Όπως χαρακτηριστικά είπε η Sandra Oh: «Η παλιά λευκή πατριαρχία δεν έχει χτυπήσει ακόμα την πόρτα μου!»
Και συνεχίζει: «Χαίρομαι που το είπα αυτό. Το είπα γιατί σημαίνει: πού θα βάλω τη δύναμή μου; Στις νέες γυναίκες που βλέπουν κάτι σε μένα».
