Ο Τζακ Νίκολσον πάντα έδινε την εντύπωση του ατρόμητου τύπου. Ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης έχτισε μια καριέρα βασισμένη υποδυόμενος σκληρούς, γοητευτικούς και ταυτόχρονα πονηρούς χαρακτήρες. Κι όμως, υπήρχε ένας ρόλος που του προκάλεσε τρόμο. Όχι ακριβώς γι' αυτό που φαντάζεσαι.
Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο «A Few Good Men» ήταν σαν να προετοίμαζε το έδαφος για την αφοπλιστική ερμηνεία του: αυτή του Ραντλ Πάτρικ στην ταινία «Στη Φωλιά του Κούκου» του 1975. Ο χαρακτήρας που υποδύθηκε ο Τζακ Νίκολσον ήταν ένας αυθάδης και επαναστάτης κατάδικος. Για την ιστορία, αυτός ο ρόλος του χάρισε το Όσκαρ Α΄Ανδρικού Ρόλου και τον καθιέρωσε ως την απόλυτη ενσάρκωση του αντισυστημικού ήρωα.
Ωστόσο, όσο καθηλωτική κι αν ήταν η παρουσία του στην οθόνη, ο Τζακ Νίκολσον δεν ήταν άτρωτος. Μακριά από τα φώτα, όταν έβγαζε τα κοστούμια και άφηνε πίσω του το προσωπείο της αυτοπεποίθησης, υπήρχαν στιγμές όπου φαινόταν να μην αισθάνεται άνετα - τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που ο κόσμος τον είχε συνηθίσει.
Από ‘κει και έπειτα, ο Τζακ Νίκολσον φάνηκε να υιοθετεί μια νέα προσωπικότητα: σπάνια εμφανιζόταν δημόσια χωρίς γυαλιά ηλίου -είτε ήταν χειμώνας είτε καλοκαίρι είτε επρόκειτο για μια απλή εμφάνιση είτε για κάποια επίσημη εκδήλωση. Αυτό δεν ήταν εκδήλωση υπεροψίας, αλλά μάλλον σημάδι μιας βαθύτερης ανασφάλειας - μια αμηχανία απέναντι στην ίδια του την ύπαρξη, ένας φόβος που δεν ήθελε να αποκαλυφθεί.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά το Far Out Magazine, ο Τζακ Νίκολσον κρύφτηκε πίσω από ένα ακόμη προσωπείο και σε μία από τις πιο καθοριστικές ερμηνείες της καριέρας του, όταν συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον. Στο Batman του 1989, του ζητήθηκε να υποδυθεί τον σκοτεινό Τζόκερ, τον απόλυτο κινηματογραφικό κακό. Αλλά έπρεπε να το κάνει με απόλυτη σοβαρότητα. Ο Μπάρτον πίστευε πως η ταινία δεν θα έβρισκε αποδοχή αν δεν περιείχε μια ερμηνεία που θα έκλεβε την παράσταση. Αυτή η απαίτηση, ωστόσο, φόβισε τον τότε έμπειρο Τζακ Νίκολσον.
Όπως είχε παραδεχτεί αργότερα: «Φοβόμουν, εξαιτίας της εμπειρίας μου με την τηλεοπτική σειρά Batman και του τρόπου που συνήθως φτιάχνονται και συζητιούνται οι ταινίες. Δεν ήθελα να καταλήξει όλο αυτό σε κάτι τύπου "ας το κάνουμε πιο χαρούμενο για τα παιδιά”».
Ο Τζακ Νίκολσον γνώριζε πως τα παιδιά θα ανταποκρίνονταν σε μια πιο σκοτεινή εκδοχή του χαρακτήρα που ήδη γνώριζαν από τα κόμικς. Όμως η λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σοβαρότητα και τη γελοιοποίηση μπορούσε εύκολα να καταστρέψει το αποτέλεσμα. «Πίστεψα πως αυτή ήταν μια πολύ ισχυρή, από κάθε άποψη, μεταβατική ταινία για το είδος, και γι' αυτό με ήθελαν εκεί», είχε πει.
Ο φόβος του δεν προερχόταν από την αποτυχία, αλλά από την επίγνωση ότι, αν τα κατάφερνε, θα άλλαζε τα πάντα – θα καθόριζε το μέλλον του είδους. Πολλά πράγματα εξαρτιόνταν από τους ώμους του Τζακ Νίκολσον, ανάμεσά τους και δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Τελικά, αποχώρησε από την ταινία με ένα από τα πιο επικερδή συμβόλαια στην ιστορία του Χόλιγουντ, κερδίζοντας από 50 έως 90 εκατομμύρια δολάρια, χάρη σε έναν απίστευτο όρο που προέβλεπε ποσοστά από τα συνολικά κέρδη. Ο ρόλος τον είχε τρομάξει τόσο, που δεν ανέλαβε ποτέ ξανά κάποιον υπερκακό, ούτε συμμετείχε ξανά σε μεγάλη ταινία δράσης.