Πώς δύο Ελληνίδες άλλαξαν τη ζωή εκατοντάδων παιδιών στη Ρουάντα - Η ιστορία πίσω από την Tulip Tree
Άννα Καντζηλιέρη
18 Σεπτεμβρίου 2025
Όταν η Βασιλική και η Χριστίνα ταξίδεψαν στη Ρουάντα, δεν είχαν φανταστεί ότι το «once in a lifetime» ταξίδι τους θα εξελισσόταν σε μια αποστολή ζωής. Αυτό που ξεκίνησε ως μια αυθόρμητη προσφορά, μετατράπηκε, σχεδόν αβίαστα, σε έναν κύκλο έμπρακτης φροντίδας και υποστήριξης παιδιών προσχολικής ηλικίας (3 ως 6 ετών). Κάπως έτσι γεννήθηκε η Tulip Tree, μία μη κερδοσκοπική εταιρεία με ρίζες στην Ελλάδα και καρδιά στη Ρουάντα, εκεί όπου εκατομμύρια παιδιά προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν, μη έχοντας ούτε τα απολύτως αναγκαία.
Η Βασιλική Σωτηροπούλου - συνιδρύτρια του οργανισμού - παραχώρησε συνέντευξη στο JennyGr και μίλησε για το έργο τους, περιέγραψε μικρές και μεγάλες ιστορίες που σημάδεψαν τη διαδρομή τους, αναφέρθηκε στο όραμά τους για ένα πιο φωτεινό αύριο στη Ρουάντα και εξήγησε πώς όλοι εμείς μπορούμε να συνδράμουμε στο σημαντικό εγχείρημά τους. Στόχος της Tulip Tree είναι προσφέρει έστω και λίγη χαρά σε αυτά τα παιδιά, που έχουν δει μόνο τη σκληρή πλευρά του κόσμου. Όπως μας ενημέρωσε, ακόμα και το ποσό των 5 ευρώ, είναι αρκετό για να καλυφθούν βασικές ανάγκες - που για εμάς εδώ στην Ελλάδα είναι εντελώς δεδομένες.
Στο πλαίσιο της συνέντευξης, η κα Σωτηροπούλου αναφέρθηκε στις σπουδαίες πράξεις που έχουν καταφέρει με την Tulip Tree τα τελευταία χρόνια, όπως είναι η υιοθέτηση ενός ολόκληρου σχολείου 100 παιδιών στην περιοχή Mukuyu, έξω από το Κιγκάλι, όπου είναι η πρωτεύουσα της Ρουάντα, εξήγησε τις ανάγκες που υπάρχουν, ενώ αποκάλυψε ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά τους - για τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει να εργάζονται. Τα home based σχολεία και η δημιουργία μιας αγγλόφωνης βιβλιοθήκης για παιδιά προσχολικής εκκλησίας αποτελούν τους επόμενους στόχους.
Διάβασε αναλυτικά παρακάτω όσα συζητήσαμε με τη Βασιλική Σωτηροπούλου για την Tulip Tree και τις δράσεις της:
Η συνέντευξη της Βασιλικής Σωτηροπούλου, συνιδρύτριας της Tulip Tree, στο JennyGr:
Ένα ταξίδι που άλλαξε τα πάντα
Στην αρχή της συζήτησης, ρώτησα τη Βασιλική Σωτηροπούλου πώς προέκυψε η σκέψη για τις φιλανθρωπικές ενέργειες στη Ρουάντα, βάση της οποίας αποτέλεσε η δημιουργία της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Tulip Tree. «Η ιδέα γεννήθηκε μετά από ένα ταξίδι με την αδερφή μου, Χριστίνα, στη Ρουάντα. Ήταν ένα ταξίδι αναψυχής που σκεφτόμασταν ότι θα το κάναμε μια φορά στη ζωή μας. Δεν πήγαμε με στόχο να κάνουμε κάτι τέτοιο. Απλώς, πριν πάμε, σκεφτήκαμε να πάρουμε μερικά πράγματα μαζί μας, για να κάνουμε ένα δώρο στα παιδιά εκεί. Η travel planner μας, Κέλλυ Ηρακλή, μας πρότεινε να αγοράσουμε μερικά σχολικά, γιατί “πάντα πιάνουν τόπο”. Εκείνη μας σύστησε κάποιους εκπαιδευτικούς που έχουν μια φιλανθρωπική δράση και στηρίζουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας από 3 ως 6 ετών και εμείς δώσαμε τη δωρεά μας».
Η εμπειρία της Βασιλικής και της Χριστίνας στη Ρουάντα δεν ήταν απλώς ακόμα ένα ταξίδι. Άφησε μέσα τους ένα βαθύ αποτύπωμα, που δεν τους επέτρεψε να μείνουν απαθείς με την επιστροφή τους στην Ελλάδα. «Όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα - μετά από όλο αυτό που είχαμε δει και μας επηρέασε βαθιά - το είχαμε πάντα στο μυαλό μας. Στείλαμε μερικά δώρα και τα Χριστούγεννα. Μετά αποφασίσαμε, ότι αντί να ανταλλάσσουμε δώρα μεταξύ μας, να μαζεύουμε χρήματα και να τα στέλνουμε στα παιδιά εκεί. Όταν έφτασαν τα γενέθλιά μου, ζήτησα ως δώρο μια δωρεά για τα παιδιά στη Ρουάντα. Κάπως έτσι άρχισαν να ενδιαφέρονται οι φίλοι μου και αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα γκρουπ στο Facebook. Επειδή θέλαμε να υπάρχει, όμως, οικονομική διαφάνεια και φορολογική συνέπεια, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μία μη κερδοσκοπική οργάνωση, ώστε να διασφαλίσουμε ότι όλα γίνονται νόμιμα. Έτσι γεννήθηκε η Tulip Tree».
Η Βασιλική και η Χριστίνα δεν έχασαν χρόνο: με τη βοήθεια ανθρώπων από τον στενό κύκλο τους άρχισαν σιγά - σιγά να προωθούν τη δουλειά τους, θέλοντας να μοιραστούν με τον κόσμο την ουσιαστική επιθυμία τους για ένα καλύτερο αύριο για αυτά τα παιδιά στη Ρουάντα. «Η περισσότερη δουλειά γίνεται από εμένα και την αδερφή μου, διότι τώρα είμαστε και οι δύο συνταξιούχες, οπότε έχουμε περισσότερο χρόνο. Επειδή κάποια πράγματα έπρεπε να γίνονται από επαγγελματίες, αναζητήσαμε ανθρώπους που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν εθελοντικά. Το πρώτο λεύκωμα που φτιάξαμε, έγινε από εθελοντική δουλειά. Μία άλλη φίλη μας ασχολείται με τα social media. Γενικώς, υπάρχει ένας πυρήνας 4-5 ανθρώπων, οι οποίοι στηρίζουν εθελοντικά το εγχείρημά μας. Κάποια χρήματα που μπορέσαμε να διαθέσουμε, τα διαθέσαμε για να φτιάξουμε την ιστοσελίδα μας, διότι πιστεύαμε ότι είναι πολύ σημαντικό να δημοσιοποιούμε τις ενέργειές μας, για να τις βλέπει ο κόσμος και να υπάρχει μια διαφάνεια».
Με τα προσωπικά τους έξοδα να καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τις ίδιες, η Tulip Tree εξασφαλίζει ότι το σύνολο των δωρεών καταλήγει εκεί που πρέπει: στα παιδιά. «Τα δικά μας έξοδα τα καλύπτουμε πάντα εμείς. Ο κουμπαράς της Tulip Tree διατίθεται για τις δωρεές και το έργο της κατά το 98%», υπογράμμισε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Γιατί τα παιδιά της Ρουάντα και όχι τα παιδιά της Ελλάδας
«Δεν επιλέξαμε εμείς να βοηθήσουμε τα παιδιά στη Ρουάντα. Ταξιδεύοντας πέσαμε πάνω σε μια ανάγκη, σε μια χώρα, η οποία είναι συγκλονιστικό το τι ταλαιπωρία έχει περάσει και τι παρελθόν έχει, μετά τη γενοκτονία ενάντια στους Τούτσι το 1994. Τότε, η Ρουάντα σχεδόν ισοπεδώθηκε. Όταν ήρθαμε αντιμέτωποι με αυτή την κατάσταση, η κατάσταση μας οδήγησε να βοηθήσουμε. Όταν αρχίσαμε να βλέπουμε τις ανάγκες των παιδιών και το πώς λειτουργεί η χώρα αποφασίσαμε να ασχοληθούμε...», εξομολογήθηκε. Από τον υποσιτισμό έως την απουσία δομών προσχολικής φροντίδας, οι ανάγκες ήταν πολλές και πιεστικές. «Όταν μάθαμε, ότι το 38% των παιδιών (800.000) υποφέρουν από υποσιτισμό, πήραμε την απόφαση να βοηθήσουμε. Ο υποσιτισμός οδηγεί σε περαιτέρω προβλήματα υγείας και επηρεάζει τις γνωστικές ικανότητές τους και τον συναισθηματικό κόσμο τους…».
Από μικρές πράξεις, μεγάλα αποτελέσματα
«Μέχρι σήμερα, η βοήθεια που έχουμε στείλει έχει φτάσει σε 500 παιδιά και ανέρχεται σε περίπου 10.000 δολάρια. Αυτά ήταν, είτε σε είδος είτε σε μετρητά...». Η Tulip Tree έχει υποστηρίξει παιδιά από ευάλωτες οικογένειες, ενώ πρόσφατα αποφάσισε να υιοθετήσει ένα σχολείο, που φιλοξενεί 100 παιδιά. «Με τα χρήματα που συγκεντρώσαμε από τις δωρεές, κάναμε ανακαινίσεις στο κτίριο, δημιουργήσαμε κήπο, αγοράσαμε όλα τα απαραίτητα έπιπλα και τα σχολικά. Με μια δωρεά που έγινε από τη Θεσσαλονίκη φτιάξαμε και την παιδική χαρά. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια και τώρα το σχολείο μας ξεκίνησε να λειτουργεί κανονικά. Πέρα από το εκπαιδευτικό κομμάτι, το σχολείο παρέχει ένα γεύμα κάθε ημέρα σε κάθε παιδί...».
«Οι δωρεές γίνονται από ανθρώπους, φίλους μας, και όχι από εταιρείες - τουλάχιστον προς το παρόν.» Και, όπως λέει χαρακτηριστικά η κα Σωτηροπούλου: «Κάθε δωρεά έχει μεγάλη προστιθέμενη αξία, δεδομένου ότι ακόμη και με 5€ ανά παιδί (ποσό που για εμάς μπορεί να είναι μικρό ή ασήμαντο), στη Ρουάντα καλύπτονται σημαντικές ανάγκες. Άρα, καμία δωρεά δεν είναι λίγη». Αναφερόμενη στις εταιρικές δωρεές που είχαν μέχρι σήμερα, η ίδια είπε: «Είχαμε μια δωρεά από έναν οδοντιατρικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης, που μας παραχώρησε 100 κιτ για οδοντιατρική φροντίδα, μια δωρεά από τον ΠΑΟΚ, που μας έδωσε 10 ποδοσφαιρικές μπάλες, και μία χρηματική δωρεά από το κολλέγιο Anatolia της Θεσσαλονίκης, με το οποίο έχουμε ξεκινήσει μια συνεργασία και μας βοηθάει και με άλλους τρόπους».
Όταν ένα σπίτι γίνεται σχολείο
Η νέα πρωτοβουλία της Tulip Tree αφορά στη στήριξη των λεγόμενων home-based schools, όπου χώροι σπιτιών μετατρέπονται σε τάξεις για παιδιά που δεν έχουν καμία άλλη πρόσβαση στην εκπαίδευση. «Πρόκειται για σχολεία που βρίσκονται μέσα στα σπίτια. Στη Ρουάντα, όπου δεν υπάρχουν σχολεία ή κέντρα προσχολικής ηλικίας, οι συνεργάτες μας ή άλλοι φιλανθρωπικοί οργανισμοί σε συνεργασία με το αντίστοιχο υπουργείο και την τοπική αυτοδιοίκηση, δημιουργούν μικρά σχολεία μέσα σε σπίτια. Αν πρόκειται για μικρούς χώρους, εμείς τους κάνουμε και μια προέκταση. Εκεί δεν έχουν θρανία, τα παιδάκια κάθονται σε χαλάκια και τα απασχολεί εθελοντής δάσκαλος - που εκπαιδεύονται από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό που συνεργαζόμαστε. Όταν εμείς μαζεύουμε εδώ μετρητά, τα στέλνουμε στους συνεργάτες μας, οι οποίοι θα φτιάξουν τις τουαλέτες και μια μικρή κουζίνα, ώστε να μπορεί η εθελόντρια να μαγειρεύει ένα απλό και θρεπτικό γεύμα για να τρώνε τα παιδιά μια φορά την ημέρα», εξηγεί η Βασιλική Σωτηροπούλου.
Η συγκινητική ιστορία που τη σημάδεψε
Λίγο πριν το τέλος της συζήτησης, η κα Σωτηροπούλου μοιράστηκε μια συγκινητική ιστορία με τα παιδιά ενός σχολείου στην περιοχή Rubengera, η οποία έχει μείνει χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό της. Αυτές οι δυνατές εικόνες είναι που δίνουν δύναμη τόσο σε εκείνη όσο και στην αδερφή της να συνεχίσουν, ξεπερνώντας κάθε δυσκολία ή εμπόδιο, θέτοντας ως πρωταρχικό στόχο την ανιδιοτελή αγάπη και την προσφορά.
«Όλο αυτό που ζούμε είναι μια εμπειρία που δεν μπορείς να την ξεχάσεις. Ωστόσο, υπάρχει μια ιστορία που μας συγκίνησε σε βαθμό που βάλαμε τα κλάματα με την αδερφή μου. Τον Ιούνιο, αποφασίσαμε σε συνεργασία με τους ντόπιους, να καλύψουμε την ανάγκη των παιδιών σε πλαστικές παντοφλίτσες, τις οποίες τις φοράνε όλη την ημέρα. Εμείς ρωτήσαμε τους συνεργάτες μας πόσα ζευγάρια παντόφλες χρειάζονται και μας απάντησαν πως τα παιδιά που προέρχονται από τις πάρα πολύ φτωχές οικογένειες - που δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε αυτά τα 3 ευρώ που κοστίζει το ζευγάρι οι παντόφλες - είναι 70. Επειδή μας ενδιαφέρει να ενισχύουμε την τοπική οικονομία, παραγγείλαμε 70 ζευγάρια παντοφλάκια στο τοπικό κατάστημα. Όταν πήγαμε στη Ρουάντα, μας τα έφεραν σε σακούλες και τις πήγαμε στο σχολείο. Μπαίνοντας στην αίθουσα, υπήρχε ένας κατάλογος με όλα τα ονόματα των παιδιών. Η δασκάλα διαπιστώνει, πως τα παιδιά είναι 100 και όχι 70 και μπροστά μας αρχίσει να βγάζει έξω από την αίθουσα τα 30 παιδιά που δεν ήταν στον κατάλογο - τα οποία, επίσης, ήταν σε άθλια κατάσταση. Εκείνη την ώρα, εγώ και η αδερφή μου συγκλονιστήκαμε. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι θα φύγουν παιδιά χωρίς παντόφλες. Εκείνα, δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Πιάστηκαν χέρι - χέρι και βγήκαν από την αίθουσα. Οπότε, εκείνη την ώρα, είπαμε στη δασκάλα να ενημερώσει αυτά τα παιδιά πως θα πάρουν αύριο καινούργιες παντόφλες. Όταν βγήκε έξω και τους το ανακοίνωσε, άρχισαν να χοροπηδούν από τη χαρά τους. Μας συγκίνησε πάρα πολύ. Ψάξαμε την ίδια ημέρα ακόμα 30 ζευγάρια και την επομένη τα μοιράσαμε στα παιδιά».
Σε έναν κόσμο που συχνά μοιάζει αδιάφορος απέναντι στην ανάγκη, η ιστορία της Tulip Tree θυμίζει κάτι βαθιά ανθρώπινο: πως η αληθινή αλλαγή δεν ξεκινά από τα μεγάλα λόγια ή τις θεαματικές χειρονομίες, αλλά από μικρές πράξεις που γεννιούνται από την καρδιά. Κάτι που για εμάς μπορεί να είναι πολύ λίγο, στη Ρουάντα μεταφράζονται ως φροντίδα, αγάπη και ελπίδα για το αύριο.
Info:
Η επίσημη ιστοσελίδα της Tulip Tree: https://tulip-tree.eu/
